Kısa bir bölüm oldu ancak bir dahaki bölüm daha uzun olacak. Ve, eğer okuduysanız lütfen lütfen lütfen yorum yapın <3
"Sorunlu bir hayatı var." diye geçiştirmek isteyen Calvin'e bir dirsek attı ve nihayet banka oturduğumuzda gözlerini gözlerime kenetledi.
Ah, tabii. Sen o mükemmel gözlerinle gözlerime bakarken ben bir şey anlatabilirim zaten. Ya da dudakların, bana verdiğin dikkat yüzünden sağa doğru hafifçe yamulmuşken. Ya da minik burnun dikkatimii dağıtmaya yetecek kadar şirinlik gösterisinde bulunurken.
Elimi sallayarak hayali düşünce balonumu dağıttım ve ellerimi birbirine kenetledim. Gözlerine bakmak yerine ellerime bakmayı tercih ettiğimde, sıkıntıyla yanaklarımı şişirdim ve sesli bir şekilde yanaklarıma doldurduğum havayı dışarı verdim.
"Kimsenin bana acımasını istemem." diye fısıldadığımda elini omzuma koydu.
"Sana acımam."
Zaten yanımda olmasının verdiği stres yetmiyormuş gibi vücudumla temas etmesi kalbimin delice atmasına sebep olmuştu. Öyle hızlı atıyordu ki, sesini duymaması için dua etmiştim.
"Annem ve babam, onları kaybedeli henüz bir yıl bile olmuyor. Üstelik reşit olmadığım için bakamadığım bir erkek kardeşim var. Bana ailemden kalan tek şey o, ancak beni ona haftada bir kez dokunabiliyorum. Haftada yalnızca bir kez sarılıp kokusunu içime çekebiliyorum. Anneme benzeyen gözlerine haftada bir kez bakabiliyorum."
Gözlerimden atlayıp, yanaklarımda gezintiye çıkan bir damla yaşı elimin tersiyle ittim ve en içten gülümsememi takındım.
"Ama kardeşim yaşıyor, sanırım bunun için Tanrı'ya şükretmeliyim." diye neşeyle konuştum.
Hüzünlü ortamlardan nefret ederdim.Bu yüzden havaya yayılan hüzün damlalarını dağıtmak adına ayağa kalktım ve Calvin'le Julia'yı sınıfa sürüklemeye başladım.
"Ders zamanııı!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A Lesbian Life
Teen Fiction"Sen..." Sesim adeta hırlıyor, ateş saçıyordu. "...ne hakla..." Yürümeyi sürdürdüm. Bu onun ürkerek geri gitmesine sebep oluyordu. Gidecek yeri kalmadığında onu duvarla arama almıştım. Geri gitmek için çabalıyordu ancak bu yalnızca sırtının soğuk d...
