Chapter 39
Ang sakit ng katawan ko para akong nahulog sa isang mataas na building.Tinatamad akong ibuka ang mga mata ko pero nang maalala ko ang nangyari noong nasaouting kami ay agad akong napamulat.
Nang dahil sa ilaw bigla kong naisara ulit ang mga mata ko.Ugggh,nakakasilaw.Sinubukan ko ulit pero dahan-dahan na,kumurap-kurap pa ako ng ilang ulit.
Napalingon ako sa gilid ko nang may marining akong tunog.
"A-aray!"
Daing ko nang sumakit bigla ang ulo ko.Machine pala yong tumunog pero hindi ko alam kung ano ang tawag doon.
Huminga ako ng malalim.
"Ano bang nangyayari sa buhay ko?"wala sa sariling tanong ko na nakatutok sa kisame sa loob ng room na ito.
"Ano bang nagawa kong kasalanan,Lord para dumanas ako ng ganito kahirap na sitwasyon?"at doon nagsimula na akong humagulhol hanggang sa lumakas na ang iyak ko.Ilang minuto ring nagpatuloy sa pag-agos ng mga luha ko galing saking mga mata.
"Is she awake?"napatigil ako sa paghikbi ng may marinig akong boses sa labas."Not yet pero hindi ka pwedeng pumasok Winston malilintikan kami kay Bossing Sc-Lauchengco niyan!"rinig kong sagot ng isang boses lalaki.
Nasa labas si Zeke?Pero bakit ganito ang nararamdaman ko?Parang-
"Wala akong pakialam.I want to see my girlfriend!"
Tumagilid ako at nakaharap na ako ngayon sa pader at nagpanngap na tulog nang marinig kong tumunog ang doorknob paikot hudyat na may papasok.
Lumakas ang tibok ng puso ko hanggang naramdaman ko na lang ang paghagod ng isang kamay sa buhok ko at binubulungan ako paulit-paulit ng sorry.
"I'm sorry!S-sorry kung hindi kita nagawang bantayan,sorry kung matagal akong hindi nagparamdam,natatakot lang ako para sa kaligtasan mo!I miss you,I really fucking do miss you babe,I love you."-Zeke.
Parang nilamukos ang puso ko sa mga salitang sinabi niya.Ang daming tanong na namumuo sa isipan ko tulad ng saan siya galing?bakit hindi siya nagpaparamdam nitong mga huling nakaraang araw?
Ang dami!
"H-hey!"
Hinawakan niya yong balikat ko narinig niya ata ang pagsinghot ko.Humarap ako kahit humihikbi.
Napatigil ako sa paghikbi.
Bakit ganito ang nararamdaman ko?Nang makita ko ang namumula niyang mukha,ang tumutulo niyang at matang namumula parang ako pa ata ang nakonsensya?
"Z-zeke?"mahina kong tawag sa pangalan niya.
"I'm sorry,i'm so-"
"Sshhhhhhhhh!"
Pinutol ko ang paghingi niya nang paumanhin.Sa halip ay niyakap ko nalang siya at sinuklian naman niya nang mahigpit na parang hindi na ako makahinga pero imbis na umangal ako ay mas hinigpitan ko pa.
"A-akala*sniff*ko lang kasi na*sniff*,you'll be safe kapag lumayo ako pero nagkamali ako.I shouldn't let my fears thinking that I might lose youhindi na sana kita------ "Zeke.Habang umiiyak ay yon pa rin ang tanging sambit niya hanggang pinutol ko.Gusto ko lang kasi na tumigil na siya kasi masakit eh.
"Zeke kahit na.Ang dami mong sekreto hindi kita kayang kamuhian eh,pilitin ko man ang sarili ko pero ayaw talaga sahil i-ikaw,ikaw ang tini-tibok na-nha puso k-ko!"humiwalay muna siya at tumitig sa mga mata ko.
Ngintian ko siya kahit na nakatulala lamang siya."I l-love you!"pero bakit ganun parang kakiba ang nararamdaman ko?
"I love you too!"
