Mój Wilk (zakończone)

Rozdział 6

Od wczoraj nikt do mnie nie przyszedł. Nie, żebym miała coś przeciwko, wręcz przeciwnie. Po wyjściu tego blondaska musiałam trochę ochłonąć.

Mój spokój przerwało krótkie, pukanie. Jak się okazało była to kolacja. Nie miałam pojęcia jak bardzo byłam głodna aż nie zobaczyłam talerza pełnego kanapek. Dziewczyna, która przyniosła jedzenie, po szybkim przekazaniu posiłku, wręcz biegiem oddemnie uciekła. Jestem aż tak przerażająca? Zresztą nie ważne.

Jest teraz rano a ja nie mam pojęcia co robić. Może wyskocze z okna, o tak z nudów. Ta wspaniały pomysł.

Hmm... Może zacznę wrzeszczeć jakby, ktoś mnie mordował to dostanę śniadanie?

Ktoś przerwał moje kreatywne przemyślenia na temat tego jak mogę zdobyć jedzenie. A mianowicie Thomas.

- Czego? - przywitałam się niezwykle miło.

- A moŻe jakieś "cześć " czy coś? - Zapytał z debilnym uśmiechem.

- Cześć, czego? - poprawiłam się.

- Kochanie nie tak agresywnie.

- Zabawny jesteś- prychnęłam.

- Wiem o tym. - wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Tak sobie pomyślałem, że przydałby ci się jakieś rzeczy, kosmetyki czy cokolwiek innego. -spojrzałam na niego nie ufnie.

- A ty co z tego będziesz miał?

- Trochę zaufania , ale skoro już proponujesz mi jakieś wynagrodzenie, to nie będę się sprzeciwiał.

Wyciągnął zza pleców jakąś torbę.

- Na przykład, za ciuchy na dzisiejszy dzień starczy pocałunek.

- Powtórzę się śmieszny jesteś.

- Czyli, że chcesz spędzić kolejny dzień w tym?- wskazał na moje ciuchy.

- Za jakie grzechy? - przewróciłam oczami.

Szybko podeszłam do chłopaka i pracowałam go w policzek. Gdy chciałam się odsunąć z rzeczami w ręku. Blondyn mnie zatrzymał, prZyciągając moje ciało do siebie.

- Wiesz, że nie o to mi chodZiło. - mruknął nie zadowolony.

- Następnym razem wyrażaj się precyzjnie.

Chwilę patrzył na moje usta. Potem mocno wbił sie w moje wargi. Napoczątku nie odawałam pocałunku, ale cóż począć on tak dobrze całuje.