Bıyık 2

7. Bölüm: Huzursuzluktaki Huzur

İkisi de sinirle Batı'ya bakarken bu sefer önce öldürüp sonra sorgulayacaklardı. Bakışlarımı Batı'ya çevirdim ve sadece tek kelime söyledim.

"Koş."

•••

"Ne?" Dedi Batı şaşkın bir şekilde.

"KOŞ GERİZEKALI ÖLDÜRÜRLER SENİ KOŞSANA BE!" deyip yakasından tuttuğum gibi Batı'yı koşturmaya başladım. Abimler de salak gibi peşimizden koşmaya başladılar. Lütfen... Batı beni zorla öpmüş olsa neden onla koşayım ve ona yardım edeyim?
Bazen abim de mallaşmıyor değil.

"Gel lan buraya!" Diye bağırdı abim Batı'ya ama pek aldırmadan Batı'yla koşturmaya devam ettim. Cidden dengesiz çiftin tekiydik. Bir barışıp bir küsüp ondan sonra salak salak davranıyorduk ama her seferinde en azından birimiz durumu yanlış anlamış oluyordu.

"Çağla nereye koşuyorsun sen?" dedi Batı bana bakarak koşmaya devam ederken. Ben ise ona bakarak ilk başta kaşlarımı çattım ve ardından sanki çok normal bir şeymiş gibi bağırdım.

"Ne bileyim koşuyorum işte! Sanki Ankara'yı biliyorum da!" dedim sinirle. Batı zaten bir beyinsizin teki olduğundan bana bakarak koşmaya ve bana bir şey söylemeye devam edecekti ama şimdi Batı'nın ikinci rezil oluşuna şahit olacaktım.

"Batı önüne ba-" her şey için çok geçti.

Batı bir taşa takılmasıyla beraber yere düşmüştü -ki düşerken bile saçma bir şekilde mükemmeldi- ve ben de arkasından gülmeye başlamıştım. Çünkü Batı az rezil oluyordu ve olduğunda da doya doya kahkaha atmalıydım.

"Hahhahuahajahh aman tanrım rezil oldu-" benim mükemmel sevinç sözlerimi kesen yine bir hüzün olmuştu... Rezilliğimin hüznü. Rezil olma güçlerim içeride kalmaya daha fazla dayanamamış ve kendini dışarı atmıştı.

"S*kt-" abimin kesilen yüksek nidasından da anlaşılacağı üzere bir pislikler olmuştu ve bu abimle Görker'in hızını alamamış olmasıydı. Tren halinde birbirimize çarparken ben Batı'nın üstüne düşeceğime Görkerle beraber sağa savrulmuştum ve abim de Batı'nın üzerine düşmüştü.
Bu fizik kurallarına aykırı ve de saçma anın anlamazlığını yaşayarak Görkerle birlikte kaşlarımızı çatmış birbirimize bakıyorduk. Cidden... Her şeyin başından her şeyi sorgulamayı bırakmalıydım zaten. Bu sessiz ortam süre gelirken ve hiçbirimizi yerden kalkmazken çok garip bir şey gerçekleşti ve ben bu sefer sorgulamam gerektiğini düşündüm. Cidden bunu sebebini oturup üç beş saat düşünebilirdim.

Batı abimin elini tutup yerden kalkarak abimi de çekiştirerek koşmaya başlamıştı.

Cidden bunu neden yapmıştı hiçbirimiz bilmiyorduk. Zaten abimin şu anki yüz ifadesi paha biçilemezdi.

"Çağla senin ellerin niye bu kadar kıllı?" Diyerek Batı nihayet elini tuttuğu kişinin kim olduğuna bakma zekiliğini gösterdi.
Batı'nın kafasını çevirip abimle koştuğunu fark etmesiyle yavaşça durması bir olmuştu.
Kendimi bir belgesel izliyor gibi abimle Batı'nın bakışlarını izlemeye kaptırmıştım. Batı'nın bakışları tam bir 'aha bu sefer s*çtım' ken abimin bakışları ise 'aha bu sefer s*çtın' dı.
Bir kere o intikam alınmayı artık Batı yüzde yüz hak etmişti çünkü üstüne düşen abim gibi hayvansı bir yaratık olmasına rağmen benim o ağırlıkta olmamdan şüphe etmemişti. Ayrıca az önceki kavgamızı buna dahil etmiyorum bile.