Vogue

Emmer water & Gesprekken

Flori Wolfs

"Waar zou ik eens beginnen. Ik had een redelijke status op mijn middelbare school.. Een beetje badboy type eigenlijk." antwoord hij lachend. Hij stopt zijn handen ondertussen in zijn zakken en we lopen verder het bospad af. "Ik was heel erg close met mijn vrienden nu nog. Altijd elke avond wel ergens naartoe. Helaas leed daar mijn school onder, maar ik was een echte levensgenieter. Vroeger hadden we een soort van plek met een hut een meer en een vuurplaats. Een beetje zoals dit hier maar dan net iets anders, maar goed ik dwaal af." Even haalt hij een hand door zijn haar en komt er een glimlach op mijn gezicht. "En op een avond zat ik in de hut en het stormde het was echt noodweer en onweer vond ik altijd helemaal geweldig en ik had net een date met een meisje en ik had zo kaarsjes een kleed in het midden. Best romantisch en toen... Toen ging het stormen en het dak lekte." hij grinnikt even en toen net op het moment dat ik haar bijna om had kreeg ik een smsje van een ander meisje, maar waar het lekte stond een emmer water. Dus toen ze dat smsje zag pakte ze die emmer water en smeet die over me heen." ik barst in lachen uit. "Ja laten we zeggen dat ik twee weken ben uitgelachen op school. Zware en lange weken waren dat." ik grinnik. Toen ik ging studeren werd ik bevriend met Noè en Dante we zaten elke avond samen te studeren en gingen in het weekend altijd uit. Dat was de eerste keer dat ik Rose leerde kennen. Prachtig meisje om te zien toen ik haar voor de eerste keer zag was ik al helemaal verliefd op haar, ik was helemaal weg. Ik herinner me nog dat ik voor het eerst in mijn leven niet op een meisje durfde af te stappen. Ze had engelachtig haar, kraakblauwe ogen en had een lach waar ik van smolt." ik glimlach geforceerd dit deed best pijn om te horen. Ik zie een twinkeling in zijn ogen staan. "Na een paar weken durfde ik haar eindelijk uit te vragen. We konden uren met elkaar praten, uren over de stomste dingen, hele levenstheorieën bedachten we die we toen geweldig vonden die zo belangrijk leken. Ik weet nog dat we in de bar zaten en dat ze schreeuwde over de bar. -jij bent het met jou wil ik trouwen! Dan gaan we volgend jaar naar Vegas als we twee jaar samen zijn en trouwen gewoon!- spontaan was ze." grinnikt hij. "Maar ze had ook een wilde roofdierachtige kant als ze iets wilde kreeg ze dat en hoe verder we gingen hoe erger het werd. Dante en Noè zagen dat het niet meer goed ging mijn punten die de top waren begonnen dalen te worden zo ook mijn emoties. De vrolijke emoties verdwenen steeds meer ze beheersde me, ze leefde me en toen ik haar wilde verrassen met weer eens een date lag ze met een ander. Ik wist me geen houding te geven en haar enige woorden waren. " je kunt gaan." maanden later ging het gerucht dat ze zwanger was en is uiteindelijk gestopt met haar studie. Toen heb ik besloten om mijn best te gaan doen en heeft derest van college alleen nog maar om mijn studie gedraait. Ik heb het nog geprobeert met andere maar ik vertrouwde ze niet, ik kreeg woedeaanvallen en ik helemaal van de kaart. Sinds ik het bedrijf heb overgenomen ben ik eindelijk weer een beetje mezelf." hij blijft even stil staan en kijkt omhoog naar de lucht. "Het is niet jou schuld, dat ze is weg gegaan enz." zeg ik na een tijdje stilte. "Nu weet ik dat en daarbij achteraf was ze toch niet zo interessant." grinnikt hij. "Oh vanwaar die conclusie. Sinds jij me jou levensverhaal hebt verteld." grijnst hij. Ik rol met mijn ogen en schop een steentje weg. "Als je het maar voor je houdt ik heb geen zin om in 'de story' te komen." grijns ik. "Zo interessant ben je nu ook weer niet, je bent meer geschikt voor een romantisch boek." hij doet een stap dichterbij en steekt een pluk achter mijn oor. "Ik ben blij dat het je niet afschrikt." grijns ik. "Misschien een beetje, maar het scheelt dat ik wel van een beetje bad hou." wiebelt hij met zijn wenkbrauwen. "Dan heb je geluk. Zo lief ben ik niet." en ik stap ook wat naar voren. "Dan zijn we gelijk aan elkaar. Graag." val ik hem in de rede. "Weet je ik ben blij dat je gebelt hebt." grijnst hij tegen mijn lippen. "Waarom? Omdat ik dit kan doen..." en hij drukt zijn lippen tegen de mijne. "Dat mag je vaker doen." grijns ik tegen zijn lippen. "Please verpest dit moment nu niet." ik grinnik en leg mijn handen om zijn gezicht en ga wat op mijn tenen staan. Hij slaat zijn armen om de mijne en zoent me ruwer. Ergens dondert het, maar ik besteed er geen aandacht aan. Ik trek Gideon nog dichter tegen me aan als het al mogelijk is. Zijn tong tikt even tegen mijn lip voor toestemming die ik maar al te graag geef.

"We moeten hier weg! Het begint te onweren." fluisterd Gideon na een tijdje. "Ja kom. Net als we lopen beginnen er verschillende druppels steeds harder te vallen. "Kom!" ik pak zijn hand en samen sprinten we naar het huisje. Net als we op de overkapte veranda staan stort de regen neer. "Ik denk dat we verlopig hier moeten schuilen.." zeg ik zuchtend kijkend naar de regen. "Kom we gaan naar binnen." grijnst Gideon. "Even kijk ik twijfelend. "Hey het is verleden tijd, je bent een andere persoon Flori." zegt Gideon kijkend in mijn ogen. "Vooruit, maar alleen omdat het koud is." hij grinnikt even en opent dan de deur. "Geen slot?" vraagt hij dan verbaasd. "Wie komt hier?" rol ik met mijn ogen als ik ook naar binnen loop. "Wow het is hier aardig verstoft. Ik kijk naar de hal waar de trap aan twee kanten naar boven loopt. De woonkamer aan de rechter kant en de grote woonkeuken aan de linkerkant. "Ik moet toegeven smaak hadden jullie wel!" krabt Gideon achter zijn nek. "Ach het stelt niks voor nu. Kom." zeg ik als ik hem mee trek en hem op de stoffige bank laat ploffen. Ik daarentegen schuifel met mijn voeten over de vloer. "Wat doe je?" vraagy hij verbaasd. Dan voel ik de losse plank en pak de bijl die naast de kachel staat. "Een vuur maken." ik wijs even naar de open haard en begin de planken los te slaan. "Savonds als het regent koelt het hier af. Bergen he." grinnik ik. Ik leg de planken in de openhaard en pak de aanmaakblokjes op de schouw. Daarna pak ik mijn aansteker en een paar minuten later hebben we een haardvuur. "Je weet wel nog alles prima te liggen." grijnst Gideon. "Vroeger wat het mijn favoriete plek." zeg ik schouderophalend als ik ook op de stoffige bank plof. Hij trapt zijn schoenen uit en trekt me tegen zich aan. "En wat is nu je favoriete plek." fluisterd hij zacht. "Dit!" fluister ik als ik me tegen zijn borst aannestel en mijn armen om zijn middel sla