Vogue

Vergeving & Nooit genoeg

Allereerst sorry dat het 1 jaar geleden is dat ik voor het laatst iets heb geschreven. Ik heb een hele tijd lang niet de inspiratie, tijd en kracht gehad om te schrijven. Puur door emotionele omstandigheden en dat ik niet lekker in mijn vel zat, maar nu ik terug ben wil ik jullie niet weer teleurstellen en heb ik besloten om een deel 2 te schrijven hoe het verder gaat. Allereerst ga ik dit boek natuurlijk nog verbeteren en afronden! Dus bij deze is dit het laatste hoofdstuk van het boek Vogue, maar zoals eerder gezegd er komt een deel 2 met nieuw drama, situaties, humor en natuurlijk Liefde.

Verder wil ik jullie bedanken voor de likes, comments en vooral om dit verhaal al aan te klikken en het een kans te geven, mij een kans te geven om te schrijven.

Dankjuliewel!

*****
Flori Wolfs
"Hey we zitten hier!" Zwaait Clover enthousiast als ik mijn jas aan de gastvrouw geef. Ik zwaai even terug nadat ik een vlugge "dankjewel" tegen de gastvrouw heb gemompeld en mijn weg naar hun favoriete tafel bij het raam loop. "Hey Hey!" Begroet ik ze met twee kussen op de wang en een knuffel. Als laatste zie ik Gideon aan het hoofd zitten en geef een langere kus. "Jullie blijven schattig samen." Zegt Clover als ze naar ons kijkt. Ik voel mijn wangen warm worden en neem snel naast hem plaats. Hij grijnst even en richt zijn blik dan weer op mij. "Dus Vogue?! Hoe?! Vertel!" Reageert Oscar meteen enthousiast die weer geen geduld heeft. "Om een lang verhaal kort te maken, ik heb mijn baan onder mijn eigen eisen terug en de relatie met Gideon staat er helemaal buiten." Zeg ik schouderophalend. "Mijn banden met Vogue hebben alleen nog maar betrekking op Parijs en niet meer op de New York vestiging. Verder heb ik iedereen eruit laten gooien die mij niet aanstond en wordt Noé over geplaatst naar Berlijn. De complicaties die we hebben gehad gaan we niet meer doen. Verder bezit ik wel nog een deel van Burberry en Michael Kors puur voor de korting maar verder bemoei ik me nergens meer mee." Verteld Gideon luchtig. "Ik dacht dat je alle banden door had gesneden?" Vraag ik dan nog altijd niet begrijpend. "Vanochtend heb ik dat gedaan, nadat jij belde wilde Vogue tot een compromis komen. Ze hebben mijn geld nodig en ik heb hun nodig. Derest word volgende week besproken." rond hij zijn verhaal af en even vinden zijn ogen de mijne. Hij werpt me een scheve glimlach toe. Ik glimlach zachtjes terug als er weer verschillende gedachtes opkomen." ik ben in ieder geval blij dat we van Rose af zijn, die meid heeft je genoeg aangedaan." zegt Clover als ze haar glas opheft. "Daar wil ik het ook met jullie over hebben, ik heb besloten om het te vergeten en te vergeven wat ze me allemaal heeft aangedaan. Geen wrok meer, geen verleden dat me dagelijks bezig houdt. Het is allemaal al triest genoeg wat er is gebeurd en het zal ook wel wennen zijn om samen in een kamer te zijn en haar te vertrouwen en de band die we hadden wordt het niet meer, maar het wordt tijd voor een nieuw begin." Zucht ik uiteindelijk. Gideon pakt mijn hand en geeft een bemoedigend kneepje erin. "Ik ben trots op je, Flori." Glimlacht Cameron. "Ik heb ook een mededeling...." verandert Clover van onderwerp ze kijkt vol spanning de tafel aan, iedereen houdt zijn adem ondertussen in. "Gideon zal voortaan zijn beste vriend met mij moeten delen, althans in de middag mag je hem even leven in de avond en ochtend is die van mij" knipoogt ze met een ondeugende grijns naar Gideon. Die ondeugend terug grijnst. Mijn mond hangt inmiddels open. "Jij, Clover hebt een vaste relatie?!" reageer ik verbaasd. "Jup ik ben wel toe aan iets bindend dan alleen mijn contract op mijn werk en wat ik voor hem voel heb ik nooit eerder gevoelt." biecht ze open op. "Dit vraagt om een toast!" klinkt Cameron enthousiast. "Op de liefde!" roept Oscar derest vult hem enthousiast aan en het geluid van klingelende glazen vult het restaurant. Ik kijk mijn vriendengroep rond en als laatste naar Gideon.... voor het eerst sinds lange tijd kan ik weer opgelucht ademhalen.

"Ik weet dat je wakker bent." klinkt de zware ochtendstem van Gideon in mijn nek kippenvel verspreid zich, als zijn arm me nog wat strakker tegen zijn rug aan trekt. "Hier krijg ik nooit genoeg van" mompel ik in mijn kussen als ik zijn hand op mijn buik vastpak en mijn rug dichter tegen zijn borst aandruk. "Hmm fijn dat ik zo bij je in de smaak val." en hij begint kleine kusjes in mijn nek te geven. Meteen verschijnt er een brede glimlach op mijn gezicht. Ik moet giechelen als zijn stoppelbaardje begint te kietelen. "Stop!" Giechel ik als ik me probeer los te maken. Dan klinkt er een flinke grom door de slaapkamer en wordt Gideon geplet door Hope die in zijn ribben springt. "Oef!" Klinkt er door de kamer als Gideon naar zijn ribben grijpt. Ik zit meteen rechtop en bijt op mijn lip om niet in lachen uit te barsten als Hope uitgebreid op Gideon gaat liggen met een kwispelende staart. Zachtjes gaat mijn hand door haar vacht en kijkt ze me vol liefde aan. "En dan te bedenken dat ik jullie heb gekoppeld." Mompelt Gideon. "Beeld je eens in hoe groot ze is over een paar maand." Grijns ik. "Nou het was leuk om je gekend te hebben." Kreunt Gideon als Hope haar poot op zijn keel zet. "Misschien moet je wat vaker blijven, werken aan jullie band enz." Grijns ik als Gideon de poot van zijn keel afhaalt en Hope hem weer terug legt. "Mijn begrafenis regelen enz." Vult hij me aan. "Nee meteen duw ik Hope van hem af die mijn plek in bed inneemt als ik mijn hoofd in Gideon's nek drukt. "Oh dat gaat te ver ja?" Grijnst hij als ik een sierkussen achter hem pak en hem tegen zijn schouder ermee sla. "Geen zorgen schatje ik ga nergens heen... hooguit af en toe naar Parijs." Grijnst hij tegen mijn lippen als die mijn gezicht in beide handen neemt. "Het is je geraden!" Glimlach ik als ik mijn lippen zachtjes tegen de zijne druk.... "Je hebt gelijk hier krijg ik nooit genoeg van!" Fluistert hij voor hij de kus verdiept.
*****