**BELANGRIJK!**
Hey mensen
Ik wilde jullie even laten weten dat ik bijna op het eind van het boek ben... maar weer nieuwe ideeën heb voor een heel compleet ander boek. Nu was mijn vraag willen jullie dat er een deel 2 van dit boek komt of hebben jullie zoiets van nou... deel 1 was genoeg en het is niet echt de moeite waard om door te lezen... ben alsjeblieft eerlijk en sorry dat update zolang duurt. Laat maar weten via comment of bericht ik hoor het wel...
Anne-Marie
Flori Wolfs
Rustig zit ik op de veranda van het huis een boek te lezen. Even werp ik een blik op het getal onderaan de pagina het nummer vijftig zegt me dat ik aardig door gelezen heb, maar veel van het boek kan ik me niet herinneren de gedachtes gaan telkens door mijn hoofd. De ruzie in mijn hoofd speelt zich door mijn hoofd telkens opnieuw. Ik had niet meer gedacht dat ik zoveel om Alex kon geven. Op een gegeven moment zou je er toch klaar mee moeten zijn? Vooral nadat die boven op je zus is gekropen, je heeft laten zitten... je een abortus hebt gedaan om door te kunnen gaan met je leven. En nu zit je hier weer ergens in een eigenlijk vreemd huis van een vreemd iemand. Doordat je nog gevoelens hebt voor diegene die je het ergst heeft laten vallen. Ik zucht en wrijf met mijn handen door mijn gezicht. Het is eigenlijk niet fair wat ik aan het doen ben. Gideon die kei veel om me geeft, geen kans geven. Dan Alex uiteindelijk vergeven voor zijn daden en mijn zus nog altijd verafschuwen alsof ze een vreselijk monster is terwijl Alex eigenlijk nog erger is. Mijn ringtone galmt over de veranda en zonder te kijken wie het is pak ik op. "Dus wanneer ben je klaar met deze onzin?" vraagt Clover nogal bot. "H-hoe bedoel je?" stamel ik. "Hou me niet van de domme Flori! Gideon is bij Cameron geweest. Hij is er slecht aan toe en nee dan heb ik het niet over een gebroken hart want hij kan echt wel beter krijgen dan zo'n dramaqueen als jij. En nee ik hoef geen commentaar je bent weer de zielige aan het uithangen. Je komt vanavond nog terug naar New York ik heb al een ticket geboekt om 20:00 Gate H1330 vlieg je terug of je nu wil of niet. Deze onzin moet kappen wat Vogue ook zegt. Je hebt helemaal geen gevoelens voor Alex meer ondanks dat je hem hebt gezien die avond en in zijn armen bent gestort. Je wilt New York ontvluchten omdat Rose er zit en je wilt kijken of ze haar kans met Gideon grijpt. Ik ken je langer dan vandaag Flori en daarom weet ik dat je verlopig niet tegen me zult praten, terug zult sms-en of ook maar iets van je zult laten horen daarom dat ik het nu maar even zeg. "Je moet stoppen Rose een kans te geven of wie dan ook die je haat. Alex was op het dak en je hebt hem weer toegelaten om je als een zwakke vogel te zien. Je hebt op het moment helemaal niks te zoeken in Alaska dus ik zal maar beginnen met pakken. En ja iedereen neemt het je kwalijk dat je weg bent gegaan zonder ook maar iets van je te laten horen!" gilt ze kwaad door de telefoon.
"20:00 Gate H 1330 ik kom je persoonlijk ophalen!"
Daarna wordt de lijn verbroken en staar ik verbaasd naar mijn telefoon. Als blikken konden doden had ik nu geen telefoon meer gehad. Ik zucht en sta dan toch op om mijn koffer maar weer in te pakken, maar zodra ik terug ben in New York maak ik duidelijk dat ik niet meer als een hond te commanderen ben! Zelfs door Vogue niet meer. Bah wat een rotsituatie weer, maar Clover heeft gelijk. Ik zet mijn theeglas in de gootsteen en ren als een speer naar boven. Ik prop al mijn kleren in mijn koffer en besluit om een uitgebreide douche te nemen. En daarna de allerlaatste kop thee voorlopig in Alaska te drinken als ik klaar ben.
Ik zucht als ik alle mensen vrolijk andere mensen die van hun vakantie komen zie begroeten. Ik weet niet wat ik had verwacht toen ik door de beveiliging was en naar de bagage liep voor ik naar de hal mocht. Maar ik had zeker niet mijn hele vriendengroep gewacht die alleen in koor zeiden "We moeten praten!" kei kwaad naar me schreeuwde. Mijn enthousiaste vriendengroep waar ik altijd op kon rekenen was als sneeuw voor de zon verdwenen. Dit keer gingen we niet naar onze vaste stamkroeg waar we ons normaal volgens de procedure zouden bezatten om vervolgens niks meer te herinneren. Maar na Oscars appartement waar we ons allemaal plaatste aan zijn koude glazen tafel waar nog een paar plekken overbleven en ik een koud glas water kreeg.
"Jongens alsjeblieft ik heb een vlucht achter de rug en heb hoofdpijn!" zeur ik als we bij Oscars beurt zijn aangekomen. "Je had die reis helemaal niet hoeven te maken!" protesteert Cameron. "Rose heeft je precies waar ze je hebben wauw! Hou toch eens op over Rozi, Alex en deert van het gedoe!" werp ik Clover fel tegen. "Ik weet het, oke ik had niet weg moeten gaan! Ja ik moet stoppen dat Vogue me commandeert als een hond en ja ik had Gideon nooit zo mogen dumpen als ik dat nu had gedaan! Oké ik weet het mensen het is duidelijk!" zucht ik als ik mijn hoofd op de tafel leg en bid dat ik vanavond nog een fles wijn voor mijn neus krijg te zien staan. "Mooi dan kunnen we nu ter zake komen!" zegt Cameron serieus. Ik kijk met een ruk op en knijp mijn ogen tot spleetjes..."Hoe bedoel je ter zaken komen. Nou nu je je verstand aan het terug krijgen bent wil ik het hebben met je over Rozi sinds wanneer noem je haar eigenlijk weer bij haar officiele naam?" vraagt Mandy met lichte verbazing. Ik zucht en pak de keraf vol met water en vul mijn glas ondertussen opnieuw. "Omdat ik het zat ben dat het telkens er zo aan toe gaat! Ik wil geen Alex, Rozi meer de schuld geven van mijn fouten het verleden. Ik heb het gewoon helemaal gehad dat ik telkens op hetzelfde punt kom en er niks mee doe in mijn leven. Dat wilt niet zeggen dat ik Gideon vergeef over het publiceren van het verhaal. " Ik stop even als ik iedereen me met open mond en grote ogen voor me zie. "Jongens je zal nu je gezichten moeten zien! Pas op het wordt mijn nieuwe kerstkaart!" waarschuw ik hun als ik ze zie herstellen. "J-je hebt besloten ze te vergeven?" vraagt Cameron dan verbaasd. "Ik kan me gewoon de haat tegenover mijn zusje niet meer opbrengen als ik nu meer tijd had gehad voor Alex dan had die misschien nog niet eens gekeken naar Rose en had ik Gideon niet het verhaal verteld was het nu ook niet gepubliceerd. Ik bedoel uiteindelijk heb ik ook mijn aandeel erin en jullie hadden gelijk ik had niet moeten vluchten en of ten minste iets jullie moeten laten weten. Ik hoop dat ik Gideon met het bedrijf heb geholpen en dat die flinke winst maakt, maar het was niet alleen een gemene streek, maar een klap in mijn gezicht die me uiteindelijk wakker heeft geschud. Ik wil je bedanken Clover voor je telefoontje vanmiddag dat heeft me de klap door doen geven. IK wil nu niet zeggen dat Rozi en ik weer de beste vriendinnen worden, maar ik wil gewoon door kunnen en ze leek verandert op het feestje ze was anders. Het was meer toen ik Alex zag dat ik van slag raakte aangezien het leek dat ze nog altijd samen waren. Het was een beetje mijn toekomst door de ogen van de ander. Morgen ga ik contact opnemen met Vogue of ze werk voor me hebben in het buitenland dat ik wel aan de gang kan blijven want geloof het of niet ik vind het modellenwerk leuk. Het laat me ontspannen."
"Zorg je goed voor jezelf?" vraagt Cameron vol zorgen als die me een kus op mijn wang geeft en me uitlaat. "Natuurlijk! Ik red me echt wel Cam!" reageer ik grinnikend als ik hem in een knuffel trek. "Weetje het wordt niet alleen tijd dat jij door gaat met je leven. Ik heb denk ik ook genoeg van het hele Rozi schuld geven van alles. Je weet hoe druk ik was toen in die tijd... en ik begrijp het." val ik hem in de rede. Ik glimlach en geef een kneep in zijn onderarm. Daarna verlaat ik Oscars appartement en besluit om een stukje te gaan wandelen de frisse buitenlucht voelt aangenaam koud tegen mijn wangen aan. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo vredig heb gevoelt....
JE LEEST
Vogue
ChickLitFlori Wolfs werkt een halfjaar bij Vogue New York. Ze heeft altijd gedroomd van een baan in de modebranche en heeft alles gedaan om dat te bereiken. Normaal bestaat haar dag uit kleding stomen en klaarleggen, fotografen erop wijzen waar deze shoot...