Vogue

Penthouse & Michael Kors

Flori Wolfs

"Je hebt echt niet gelogen he! Toen je zei dat dit hotel alles zou hebben!" reageer ik verbaasd als ik mijn koffer achter me neerzet. Hij heeft gewoon het luxe penthouse geboekt. Ik bedoel niet dat de rest van he hotel tegenviel. Absoluut niet ik bedoel de inkomhal was al groter dan mijn hele flat bij elkaar, natuurlijk heb ik net gedaan alsof ik niet onder de indruk was zoals elke gast hier. Maar om op het penthouse terug te komen dit is vier keer groter dan mijn hele appartement en nee ik overdrijf echt niet. Zelfs de valse receptionist zei het. Ja ze was echt vals toen ze door had dat ik Gideon's gezelschap was. Blijkbaar heeft ze een oogje op de machtige meneer Black maar hij is lekker van mij! Als het aan Vogue ligt dan toch en ja Vogue heeft het voor het zeggen meer dan een of andere goedkope receptionist. Gideon is ondertussen al verder gelopen en verdwenen. Ik draai me om, om mijn koffer te pakken maar die heeft die blijkbaar ook meegenomen. "Ik weet dat de hal echt schitterend is, maar als je derest ziet valt de hal tegen." Klinkt de zware bekende stem. Ik draai me weer om en zie hem relaxt tegen de deurpost leunen. Een glimlach komt automatisch op mijn gezicht en ik bestudeer hem nog eens goed. Zijn groene ogen die altijd kalm lijken te staan. Zijn lichtbruine haren die wat krullen omdat zijn staart wat losser zit dan normaal. Zijn strakke kaaklijn die me toelacht. Zijn brede schouders die nog beter in zijn strakke donkerblauwe v hals t-shirt te zien zijn. Zijn armen die ontspannen staan, zijn grote handen die die in zijn broekzakken heeft gestopt. "Weet je zo lijk je best veel op je beste vriendin de receptionist als je me zo blijft aankijken." Meteen ruk ik mijn blik los en kijk ik op in zijn ogen. Ik voel de kleur naar mijn wangen stijgen en bijt even op mijn lip. Nadat ik even hersteld ben krijg ik grijnsje op mijn gezicht. "Laat me toch gewoon genieten van mijn uitzicht." Ik geef hem een stootje als ik voorbij loop en grinnik even als hij zijn evenwicht bijna verliest en zich vasthoud aan de deurpost. "Dus ga je me nog rondleiden in dit waanzinnige appartement." Grijns ik als ik de woonkamer obeserveer. Ik schrik even als ik twee sterke armen om mijn middel voel en een zachte kus in mijn nek. "Weet je voor iemand die de eerste keer in een penthouse is. Gedraag je je heel erg vertrouwd." Fluisterd hij zacht bij mijn oor. Ik grinnik even en draai me dan om. "Wat zal ik zeggen, ik heb een goede leraar." Knipoog ik. "Is dat zo?" Speelt hij mee. "Anders zou ik het niet zeggen he." Ik sla mijn armen om zijn nek en begin met zijn staartje te spelen. Hij sluit even zijn ogen. "Dat is altijd fijn, als je dat doet. Wat doet?" Vraag ik onschuldig als ik kusjes in zijn nek begin te geven. "Flori." Fluistert die streng. "Ja?" Ga ik verder met plagen. "Laten we stoppen, ik wil niet dat het raar tussen ons wordt." Meteen stop ik en stap ik van hem weg. "W-wat?" Weet ik moeilijk uit te brengen. "Ik wil niet dat het raar tussen ons wordt of dat het te snel gaat. Het laatste wat ik wil is het verpesten met deze vakantie."  Nog altijd verbaasd bestudeer ik hem. Dan worden mijn ogen groot als ik realiseer wat hij bedoelt. "Oh mijn god, wat ben ik stom geweest!" Zeg ik half in paniek. Ik haal een hand door mijn haar en stap een paar meter van hem af. "Je ziet dit alleen als een of ander zakendeal! Je wilt helemaal geen relatie!" Roep ik nu verwijtend. "Flori.. Nee hou je mond!" Val ik hem in de rede. "Je wilt geen relatie met mij uiteindelijk of wel? Deze hele reis is gewoon om mensen in te palmen, de aandacht op je te houden." Ik draai wat rond en blijf mijn hand door mijn haar halen. "Flori mijn uiteindelijke doel is om de machtigste te blijven, dat zal ik niet gaan ontkennen, maar geloof me het laatste wat ik wil is jou kwetsen. Dan ben je te laat, dat heb je zojuist gedaan!" Fluister ik. Voordat ik me omdraai en uit het penthouse loop.

Al een uur loop ik door de winkelstraten. Ik weet nog niet eens meer hoe ik hier gekomen ben. Misschien ben ik wel gedoemd om ongeluk in de liefde te hebben. Met mijn handen in mijn zakken loop ik stevig door. Hoe durfde hij, na alles wat ik hem verteld, toevertrouwd heb! Ik zie iets fel glimmen en wat flitsen. Meteen vloek ik stilletjes in mezelf. Waarom moet ik nou ook mijn zonnebril weer vergeten. Urgh dit gaat Vogue echt heel leuk vinden. Ik ben nog niet eens begonnen en mijn baan is nu al naar de knoppen. Ik voel mijn telefoon in mijn achterzak trillen en onderdruk een zucht van frustratie. De lachende selfie van Gideon en mij staat vrolijk op mijn beeldscherm. Met tegenzin neem ik toch op. "Ja!" Antwoord ik bot. "Flori, please laat me weten waar je bent. Ik maak me echt zorgen. Ik ben in een of andere drukke winkelstraat belandt." Zucht ik dan. "Bij welke winkel ben je?" Ik kijk even rond en zie dan Micheal Kors. Meteen zoeft er een auto geluid door mijn oor. "Zit jij in de auto?" Vraag ik dan verbaasd. "Ik ben er binnen vijf minuten. Blijf waar je bent." Klinkt er nog voordat de lijn wordt verbroken. Nog altijd boos steek ik de straat over en wacht dan toch maar voor de Micheal Kors winkel. Ik leun tegen de vensterbank aan en bekijk de mensen die voorbij lopen. Zo vrolijk en rustig heel anders dan in New York. Ik vraag me af waarom de mensen in New York altijd zo gehaast moeten zijn en niet wat meer genieten. Ik schrik op uit mijn gedachte als er een zwarte ferrari ruw de bocht om komt en letterlijk met piepende banden voor me stopt. Achter het stuur zit de laatste persoon die ik nu wil zien, maar toch zo onwijs goed uitziet in de dure ferrari met een hand op het stuur en zijn zonnebril op. Hij laat het raampje naar beneden gaan en zegt dan eindelijk. "Stap in. Op een voorwaarde." Werp ik tegen. "En dat is? Ik rij. Geen denken aan. We moeten twintig minuten rijden en deze smalle straten zijn gevaarlijk." Reageert hij tegen. "Dan vergeet maar dat ik instap." Achter hem beginnen auto's ongeduldig te toeteren. "Verdomme Flori! Je weet toch dat ik om je geef! Meer dan dat ik ooit om iemand heb gegeven! Ik wil je niet kwetsen maar ik moet ook aan het bedrijf denken! Mensen zijn afhankelijk van me complete gezinnen. Dus stap nu die auto in en dan leg ik je alles uit wat je weten wilt." Even ben ik verbaasd om zijn gescheld maar dan besluit ik toch in te stappen. Zijn Hugo Boss parfum verwelkomt me en ik klik kwaad mijn gordel vast. Hij geeft meteen gas en draait makkelijk met een hand de bocht om. Damn waarom moest die jongen nu zo sexy autorijden. "Ik dacht dat je wilde praten." Verbreek ik na een paar minuten de stilte. "Niet als ik autorijd." Antwoord hij bot. Ik rol met mijn ogen en kijk naar buiten. Daarna schrik ik op als hij hard op zijn rem trapt als het stoplicht op rood springt. Hij schakelt terug naar zijn een en zet de auto op de handrem. Even ben ik verbaasd wat die doet en kijk meteen naar achter of er iemand achter ons staat. Voor ik het weet voel ik die zachte lippen op mijn lippen en trekt hij me naar zich toe. "Geloof me als ik zeg dat het niet zo bedoelt was." Fluisterd hij na een paar minuten. Het stoplicht is allang weer op groen, maar niemand is nog achter ons. " Ik ben de laatste tijd heel erg druk en ik had je dit eerder moeten vertellen, maar wist niet hoe. Hier, wacht kijk zelf maar." Hij legt een map op mijn schoot en haalt dan de auto van de handrem af en rijdt richting het hotel. Voorzichtig begin ik te bladeren door alle mappen en verwarrende cijfers. "Wat is dit allemaal?" Vraag ik verward. "Blader naar het laatste document." Antwoord hij en schakelt dan weer op. Meteen blader ik naar het laatste document en heb ik het gevoel alsof alle lucht uit mijn longen in een klap weg is geslagen. "Je bedrijf..." Weet ik uit te brengen. "Het is bijna failliet.."