Vogue

Inbouwkast & Stylist

Flori Wolfs

Peinzend sta ik voor mijn kast met mijn nieuwe Hermes rode krokodillen tas. Die ik vandaag van Vogue heb gekregen. De meeste vrouwen doen er een moord voor om er een te bezitten en ik heb er gewoon een in mijn hand ook nog wel een speciale editie. Alleen heb ik er geen plek meer voor in mijn kast. De laatste tijd krijg ik van elke shoot wel een cadeau. Van make up tot complete outfits. Echt ik weet niet meer waar ik het kwijt moet. Dan nog niet te spreken over mijn schoenenkast! Ik kreun als mijn telefoon af gaat en leg mijn hermes tas weer weg. "Met Flori!" Zeg ik vrolijk. "Vanavond zelfde plaats, tijd en mensen. Duidelijk!" Antwoord ik op Oscar als die daarna ophangt. Oei iemand had weer crisis als die zo kort klinkt. Ik gooi mijn telefoon op bed en draai me weer om naar mijn kast. Waar kan ik die tas nou plaatsen? Ik schuif een paar kleding stukken op maar niks helpt. Voor de zoveelste keer slaak ik een zucht en bedenk me dat ik nog wat oude planken en een gereedschapskist heb liggen in de kelder van het appartement.

Met een zucht zet ik de gereedschapskist in de woonkamer neer. Het wordt tijd dat ik weer eens wat ga klussen. Mijn kast is veel te klein aan het worden en ik kan er net zo goed een inloop kast van maken. De verf en schuurspullen staan ook al op de eettafel die ik helemaal heb afgeplakt met kranten en vuilniszakken. Ik heb tenslotte bijna een heel huis opgeknapt. Ik doe mijn haar in een staart en heb mijn oude kleren al aan. Eerst maak ik de planken in orde en dan ruim ik hem uit. Doe alles weg wat ik toch niet draag en maak van de kast zelf een dichte wand de planken bevestig ik aan de muur, want een hele open kast wordt ook weer zo rommelig en daarbij ben ik wel weer eens aan toe om wat te klussen.

Het geluid van mijn deurbel laat me opschrikken en ik leg de plank neer. Ben ik een afspraak vergeten? Nog altijd mijn handen afvegend loop ik naar de deur. "Wat ben jij nu aan het doen?" Grinnikt Cameron als die naar binnen stapt. "Mijn kast aan het verbouwen een tas paste er niet meer in en Vogue gooit me dood met de nieuwste spullen en ik heb toch niks beters te doen." Grinnik ik. "Wauw! Wat heb je toch een zwaar leven!" Grijnst hij als hij als hij zijn jas uittrekt en aan de kapstok hangt. "Je weet hoe erg ik me erger aan mijn kast en vooral nu. Ja die baan is echt een hel als het op je kast aankomt. "Wat wil je drinken? Een koffie zal smaken." Ik zet het koffieapparaat aan en loop dan door naar de slaapkamer. "Kom ik laat het je zien!" Zeg ik enthousiast als ik hem weer de hal opleidt. "Wow iemand is weer blij om te klussen.. ja ik heb het best wel gemist. Gewoon onder de verfplekken zitten en onder het stof hoe raar dat ook klinkt."

"Soo je loog niet toen je zei dat je een kast ging maken.." roept Cameron nog wel in shock. Ik grijns en sla mijn armen trots over elkaar. "Maar je weet toch dat je inloop kast kan maken, die muur is geen draagmuur. Ah je handigheid komt weer om de hoek kijken ik was al bang dat die niet meer bestond." Hij rolt met zijn ogen en loopt dan naar de muur waar die tegen klopt en over wrijft. Je zou er een deur in kunnen zetten en een inloopkast ervan kunnen maken de kamer hierachter. Hier zit, de studeerkamer maar ik gebruik de helft niet." Val ik hem in de rede. Ja en dan bestel je wat gipswandjes en die zet je erin en dan heb je je inloopkast, want ik wed dat je nog meer tassen van Vogue gaat krijgen of niet." Knipoogt die. "Ja ze verwennen me nogal, maar hoe ga ik dat voor elkaar krijgen? Ja de eigenaar zou moeilijk kunnen doen. Dat ben ik Heb je het gekocht? Ja zodra ik het contract met Vogue heb getekend. Ik woon hier graag en was de huur betalen zat. Dat maakt alles makkelijker alleen duurt het wel ff voor die gipswandjes besteld worden, maar daarna kunnen we aan de slag. We? Ja ik help je wel. Ik bedoel we hebben altijd samen geklusd, we zijn een goed team. Ja we hebben bijna een heel huis gebouwt." Grijns ik. "Ja dus wat zeg je ervan, wordt het nieuwe project een nieuwe inloopkast? Echt wel!" Reageer ik blij!

"Hehe ik dacht dat jullie nooit zouden komen!" Reageert Oscar overdreven... "Hoezo?!" Vraag ik verbaasd. "We zijn maar tien minuten te laat. Excuse me! Maar tien minuten te laat? Ja en het is niet dat je midlife crisis is begonnen.. " rol ik met mijn ogen. "Waarschijnlijk wordt ik ontslagen en jij zegt dat mijn midlifecrisis niet is begonnen!" Reageert hij hysterisch. "Urgh dan regel ik toch een baan als mijn persoonlijke stylist bij Vogue die vacature is toch nog open.." Iedereen kijkt me geschockt aan. "Wat weten jullie wel niet, Hoe moeilijk een stylist met jou smaak te regelen valt. Als je me nou je CV en portofolio geeft morgen dan heb je donderdag een nieuwe baan en anders vraag ik Gideon wel. Mens daar kom je nu pas mee?!" Shreeuwt Oscar weer door het café. Ik kijk hem verbaasd aan en hoor derest van de tafel grinniken. "W-wat?" Stamel ik verbaasd. Als ik iedereen met een knuffel begroet heb en plaats neem in ons standaard café. "Oké drie vragen voor jou.
1. Wie gaat er altijd mee shoppen?
Uh jij...
2. Wie weet precies jou smaak?
Uh jij...
3 Wie is de beste stylist die je kent in je vrienden/familiekring?
Uh jij....
Dus wie is er geschikt voor die job? Oh ik snap het al..." reageer ik stilletjes. "En dan zeg je dat ik blond ben." Lacht Clover. "Dus hoe was verder jullie dag? " verander ik makkelijk het onderwerp. "Niet veel bijzonders paniek op het werk, zoals altijd." Reageert Mandy schouderophalend. "Niks beleefd alhoewel de nieuwe stagiair echt wel knap is." Zegt Clover lacherig. "En jullie dag?" Vraagt Mandy. "Cameron en ik gaan een inloopkast maken van de halve studeerkamer." Grijns ik. Clover proest haar drank uit over de tafel, Mandy weet niet hoe ze moet reageren en Oscar kijkt verbaasd naar Cameron. "Wat?" Vragen we tegelijkertijd...