Vogue

schuldgevoel & drama

Hee 

Sorry dat het zolang duurt voor updates, maar is nogal beetje Chaos in mijn hoofd. Niks om zorgen over te maken! Maar daardoor update ik wat later vooral omdat het nu vakantie is en ik van alles gepland heb staan! Ik hoop dat jullie genieten van het hoofdstuk maar ga wel proberen vaker te update! 

Anne-Marie 

Flori Wolfs

"Waarom ben je ooit eigenlijk voor die gast gevallen?" stelt Gideon uit het niets de vraag.  We zitten allebei op de vloer in zijn woonkamer tegenover elkaar op de salontafel. Voor ons ligt het bordspel monopoly maar geen van beide heeft zich de moeite genomen om daadwerkelijk de doos te openen en alles klaar te leggen. De afwas staat netjes in de vaatwasmachine die langzaam op de achtergrond draait. Je zou zeggen dat dit een rustig gezellig avondje zou zijn, maar niets is minder waar. Ik ben de hele avond al aan het uitstellen hoe ik aan Gideon kan uitleggen wat er gisteravond allemaal aan de hand is geweest. Hij heeft een verklaring nodig, ik moet het hem ooit vertellen en dan bedoel ik niet de nacht van het vreemdgaan. Nee alles, heel mijn leven tot aan dat ik hem ontmoette. Ik zucht en zet mijn wijnglas neer. 

"Het was een gewone student. Ik was uit met mijn vriendinnen en Clover toen der tijd. We waren in de plaatselijke bar zoals elke vrijdagavond was het kroegen avond. Altijd een standaard dingetje als je thuis kwam van de universiteit. Ik zat in mijn laatste jaar. Ik ging drank halen nog wat extra shotjes op die avond was de sfeer bijzonder goed en de drank smaakte ook beter. Ik stond al een tijdje bij de bar te wachten. Toen mijn oog op hem viel...."

"Flori wat mag het zijn? Doe maar nog wat van die raketjes." roep ik in Adam's oor als ik me omdraai aangezien het nog wel even duurt. Ik scan met mijn ogen de bar door. Allemaal dezelfde die er vorig week ook waren. Alleen dit keer was het iets drukker. De muziek staat harder, de mensen zijn vrolijker." Ik grijns als ik een jongen verderop in een simpele ruitjes blouse en afgetrapte jeans verderop ziet staan. Als modestudent zou ik deze look moeten afkeuren maar hij kan het hebben. Zijn donkere haren zitten in de vorm van een kuif die ik gok strak van de gel staat, maar bij hem staat het alleen maar beter. Net een soort countryboy dat je ziet in die typische zomerfilms. Meisje verhuisd naar het platteland, zij haat het platteland tot ze verliefd wordt op die perfecte countryhunk. Ik laat mijn ogen nog een keer over hem heen glijden en schrik op als de shotjes met een klap op de bar worden gezet. "Alsjeblieft!" wordt er geschreeuwd in mijn oor en ik bedank als ik wil betalen. "Van het huis!" schreeuwt die en ik buig even als bedankje. Daarna loop ik terug naar mijn vrienden. "Lekker stuk op zes uur!" schreeuw ik in Clover's oor. "Oh my god de meid begint eindelijk smaak te krijgen!" kirt Oscar die voor een weekend mee naar ons thuis dorp is gekomen. Ik rol met mijn ogen. "Hij is echt te hoog gegrepen voor me.." stamel ik. "Daarom kleed die je ook uit met zijn ogen." Schreeuwt Cameron nu pesterig die zijn arm om Rosie heen slaat en haar een liefdevolle kus geeft."Kom we gaan dansen!" schreeuwt Rosie als ze Cameron meesleurd de dansvloer op. "Ze zijn zo schattig samen!" schreeuw ik naar Clover. "Kom op shotjes!" grijns ik en kiep hem achterover en neem nog een slok wijn. "Ik ga erop af!" roep ik lachend als ik Cameron en Rose een beetje te sexy zie dansen. Ik weet nu al wat hun avondplannen zijn en ze niet lang hier blijven.... Clover vind ook zometeen iemand en Oscar moet morgen zijn essay afmaken en dan ben ik weer helemaal alleen. Laat ik het nou ook eens laat maken voor eens in mijn leven.  Ik stap op hem af en tik hem aan "Hey!" komt er zelfverzekerder uit dan dat ik me voel. 

"Vanaf daar is het begonnen we hebben de hele avond gedanst..gekletst enz. Sinds die avond was ik helemaal verkocht. Hij werkte toen al voor het bedrijf waar die nu co eigenaar van schijnt te zijn." Ik neem een slok wijn. "Dus het was gewoon een push van jezelf om je angsten onder ogen te zien en het eens een avondje laat te maken." Hij lacht even en neemt dan nog een slokje van zijn wijn. "Als je het niet verder wilt horen moet je het zeggen he? Nee ik wil het juist horen dan leer ik je ook ongeveer begrijpen. Ik ben het zat dat mensen je dingen opleggen, juist die je niet wilt. Het is niet dat je voor een plezier aan deze relatie begonnen bent, dat was allemaal voor de baan van Vogue en uiteindelijk is het toch een echte relatie geworden." Ik kijk hem verbaasd aan en ben blij dat ik geen slok heb genomen want ik was gestikt. "H-hoe bedoel je?" vraag ik struikelend over mijn eigen woorden. "Ik vind je al leuk vanaf het intervieuw.." ik weet zeker dat er verwarring op mijn gezicht is af te lezen. "Het heeft je tot nu toe alleen maar voordelen gebracht." antwoord hij nogal kil. "Dus, ik dacht we samen voor deze relatie gingen! dat we gelukkig waren en dat mijn baan bij Vogue maar een bijzaak was!" gil ik nu terwijl ik op sta. "Enig idee hoe pijn je me met die woorden doet!" schreeuw ik nog altijd door. "Je doet net of mijn leven een lolletje is. Alsof ik nog elke dag in dat verleden zit wat ik je nu aan je wilde vertellen!" Ik kijk hem kwaad aan, hoe durfde hij! Na wat ik hem daarnet heb verteld! Doe je dat dan niet Flori! laat me niet lachen je leeft nog elke dag in het verleden! Elke dag Herbeleef je die momenten met hem weer opnieuw. Elke dag herinner je je eraan dat je zus met je vriendje toen der tijd het bed is ingedoken!" Hij schreeuwt nu ook en opeens begrijp ik zijn frustratie en wordt me alles duidelijk. "Je hebt het gesprek gehoord? Op het dak of niet soms tussen hem en mij?" fluister ik dan. Hij slikt en wend zijn blik af. "Dan moet je ook weten dat ik niet van de trap ben gevallen maar abortus heb gepleegd. Ik wilde niks meer met dat leven te maken hebben.. helemaal niks alleen Clover wist en vrienden van de universiteit dat ik zwanger was. Ik heb ze verteld dat ik van de trap ben gevallen en heb uiteindelijk voor abortus gekozen. Ik was helemaal klaar met dat leven. Het ging goed totdat jij kwam. Je herinnert me soms aan hem in bepaalde opzichten lijk je op hem. Geen zorgen over hem ben ik heen. Het zijn meer de mensen die me tot de dag van vandaag veroordelen dat ik mijn perfecte leventje heb weg gegooid. Daarom heb ik geen contact meer met de familie ze vinden dat het mijn schuld is als ik gewoon thuis was gebleven nooit naar de universiteit na het huis kopen was vertrokken dan had ik nu het leventje gehad dat goed voor me was." Hun woorden niet de mijne. "Toen ik het zo at was ben ik opgestapt en heb mijn spullen gepakt en een kleine studentenkamer gehuurd voor het halfjaar dat ik nog moest studeren daarna heb ik het appartement dat ik nu heb gekocht laatst gekregen voor te huren. En zo heb ik hier mijn leven opgebouwd. Ik kwam elke avond dronken thuis met weet ik veel wie bijna elke avond. "Dus ja ik heb veel uit deze relatie gehaald, deels omdat het de normaalste relatie is die ik ooit heb gekend!" Ik sla mijn armen over elkaar hoe kinderachtig het ook is. Hij haalt een hand door zijn haar en zucht dan. "Sorry ik had niet zo moeten reageren, het is gewoon als je over hem praat heb je een bepaalde blik en toen ik jullie op dat dak zag staan voelde ik een steek van jaloezie. Omdat nou ja je huilde uit bij hem niet bijmik. Je kwam niet naar mij toe en na alles wat die je heeft aangedaan leek het wel alsof je nog altijd van hem hield..." hij kijkt me aan maar stapt dan naar me toe en neemt me in zijn armen. Voor ik het weet voel ik de eerste tranen over mijn gezicht stromen.. en begin ik te snikken. Hij trekt me nog dichter tegen zich aan. "Je hebt gelijk!" snik ik dan na een paar minuten. Hij duwt me een beetje van zich af en kijkt me dan aan. "Hoe bedoel je?" vraagt hij verward. "Ik hou nog altijd van hem..." snik ik weer verder.