Vogue

Fotoshoot & Porsche

Flori Wolfs

"Draai nog een klein beetje naar rechts." Roept de fotograaf voor de zoveelste keer. Ik doe braaf wat die van me vraagt en kijk vrolijk in de camera. Eindelijk was de week in Italië om. De boel tussen Gideon en mij is helemaal geescaleerd, hij heeft teveel stress en ik heb het te druk met mijn nieuwe baan. Wat een paar weken geleden zo goed was is helemaal weg. De hele week hebben we ruzie gemaakt en hebben besloten om een week eens geen contact te hebben. Hij wilt zijn bedrijf redden en ik wil me concentreren op de shoots, reclames, intervieuws en castings die Vogue de komende week voor me heeft gepland. Verder heb ik me opgegeven voor een avondcursus 'bedrijfsadministratie' zoals boekhouden, loon, de verantwoordelijkheden, regels en wetten. Allemaal om Gideon's bedrijfsvisie te doen begrijpen want het is duidelijk dat we daar niet op een lijn zitten. Hij riep zelfs dat ik me er voortaan buiten moest houden en aangezien ik iemand ben die een hekel heeft aan dingen niet begrijpen heb ik besloten om er wat aan te gaan doen. Met Clover en de andere is het contact allemaal trouwens weer beter. Ze hebben me een avond al hun zorgen en excuses besproken en ik begrijp hun nu ook beter al is de kans groot dat de Sushi en de wijn ook een rol hebben gespeeld. Ik glimlach breed in de camera en verander van positie. "Oké pauze van vijf minuten!" Roept William. Ik neem een flesje water van de tafel en draai de dop open. "Flori kan ik je even spreken?" Klinkt de stem van Noé achter me. "Ja hoor." Ik neem een slok en loop dan achter haar aan de gang op.

"Toen we je deze functie aanboden was het de bedoeling dat je relatie met Gideon 'positief' in de media kwam." De nadruk op positief beanstigd me een beetje en ik krijg het spaans benauwd als ze op het tafeltje voor me een roddelblad met een harde klap neergooit. Ik slik hoorbaar en probeer het gevoel te negeren. Dat ik nog lang niet jarig ben. "Daarbij wilde ik het ook hebben over je officiele bekendmaking als het nieuwe gezicht van Vogue. Je begrijpt natuurlijk dat dit niet met zomaar een modeshow wordt geopend sterker nog we willen het nog groter maken als de jaarlijkse Victoria Secret show." Ik frons mijn wenkbrauwen en slik voor de zoveelste keer waar ging dit gesprek naartoe? Waarom kon ik sinds het intervieuw Noé gewoon niet meer volgen. "Natuurlijk volgen de details later, maar voor nu wil ik je dit geven." Ze geeft twee tickets voor het liefdagdigheids evenement wat Vogue jaarlijks organiseert om nieuwe investeerders en ontwerpers te ontdekken en te claimen zoals het personeel het noemde. Nou ja zoals Oscar het altijd noemde. "Dit jaar ben je een van de belangrijkste gasten, je wordt helemaal gestyled en natuurlijk is Gideon je date voor die avond. Ik reken op je, Flori." Haar groene ogen kijken me strak aan en daarna draait ze zich om naar een van de stagiars zonder mij nog een blik waardig te keuren.

Ik zucht als ik de deur achter me dicht trap en snel door naar de keuken loop. Het was vies koud buiten zo eind november. Vanaf volgende maand zou ik officieel het nieuwe gezicht van Vogue zijn. Ik hoor mijn telefoon afgaan en ren naar de huis telefoon. "Flori Wolfs." Antwoord ik vrolijk. "Heej." Klinkt er onzeker aan de andere kant en even ben ik verbaasd Gideon's stem te horen. "Heyy." Antwoord ik zachtjes terug. Ik vroeg me af of je vanavond zin hebt om uit eten te gaan. Aangezien we al een tijdje niet meer hebben gepraat en ooit weer moeten gaan praten." Ik zucht en kijk dan op de klok 18:00u hoe erg ik haat om toe te geven hij heeft gelijk we zullen ooit moeten praten. "Oke vooruit, maar ik betaal." Grijns ik. Hij zucht "als dat de enige manier is om je mee te krijgen dan ja." Ik glimlach. Dan zie ik je zo bij je thuis. "Ik dacht dat ik zei dat we gingen uiteten." Grinnikt hij. "We kunnen ook chinees bestellen en het met een film relaxt opeten." Reageer ik bijdehand. "Oke oke ik zie je over een halfuurtje dan. Zou ik je ophalen! Klinkt perfect." Antwoord ik liefjes terug.
Nadat ik heb opgehangen werp ik een blik in de spiegel en werk mijn make-up een beetje bij. Vandaag had ik niks anders dan alleen maar geglimlacht in een camera en kleren aan en uit getrokken. Ik knijp nog even in mijn wangen voor het gevoel terug te krijgen en loop dan naar de voordeur als de bel door mijn appartement galmt. Ik heb de deur nog niet eens open gedaan of ik wordt door twee armen verwelkomt en een kus op mijn voorhoofd. "Het spijt me, ik had je nooit zo moeten behandelen in Italië." Fluisterd die als die me nog dichter tegen zich aantrekt. Ik ben even verbaasd als ik zie dat hij een geruite bloes en spijkerbroek aan heeft met gympen in plaats van zijn dure pak en nette herenschoenen "Het spijt mij ook. Ik had meer begrip moeten tonen." Fluister ik terug als ik een kus tegen zijn wang geef. "Noé was al boos op me dat ze me geen hele week in een roddelblaadje heeft zien staan." Grijns ik en hij rolt zijn ogen. "Kom, dan gaan we alles eens goed uitpraten. Ik haat het om ruzie met je te hebben." Ik grijns. "Awee je kan gewoon niet zonder mij" zeg ik als ik de deur afsluit en zijn hand vastneem. "Blijkbaar." Grijnst hij. We stappen in zijn witte Porsche en rijden door naar zijn huis. De hele weg ligt zijn linkerhand op het stuur en zijn rechterhand op mijn been. "Duss wat heb je de afgelopen week gedaan?" Vraag ik als ik met mijn armbanden speel. "Aan jou gedacht." Antwoord hij met een kleine glimlach. Ik rol even met mijn ogen en mompel iets wat op slijmbal lijkt. "Ik heb enkele onderhandelingen met Italië en Duitsland gepleegd als die doorgaan stijgen mijn aandelen en ben ik over een maand uit de rode cijfers." Mijn ogen worden groot. "Over een maand al!?" Reageer ik verbaasd. "Ja." Antwoord hij lachend. "Doe je goed!" Reageer ik onder de indruk. "Wat kan ik zeggen ik ben nu eenmaal een zakeman he." Ik rol weer met mijn ogen en aai hem even door zijn haar. "Wat goed! Je ego is ook weer aanwezig." Reageer ik sarcastisch. "Ik ben wel blij dat je minder wild rijdt dan in Italië." Ik heb de zin nog niet eens uitgesproken of hij geeft gas en rijdt hard zijn oprit op. "Zei je iets?" Antwoord hij lachend. Ik glimlach nep terug en stap dan uit. Alhoewel ik het hem nog altijd niet helemaal vergeven heb voor in Italië lijkt hij een stuk relaxter.