Vogue

Complimenten & Herinneringen

Heej
Hier weer een nieuw hoofdstuk. Ik hoop dat jullie het verhaal nog altijd leuk vinden!

***
Flori Wolfs

"Flori kan ik je dadelijk even spreken?" Meteen bevries ik als ik mijn naam hoor. "N-natuurlijk" antwoord ik stotterend als ik van richting de kleedkamers loop. "Oh god dit was het dan over een uurtje stond ik op straat, dan kon ik fluiten naar mijn baan. Mijn plan om niet op te vallen bij deze shoot was in duigen gevallen zodra ik Gideon's aanraking had gevoelt en die foto's met hem samen hadden de das omgedaan. Hij zei toch dat Noé het goed vond? Ik trek de trui over mijn hoofd en trek mijn normale kleding weer aan of waren de foto's zo slecht dat ze me wilde spreken? Ik slik dit ging zo niet goed komen! Als ik al mijn kleren weer aan heb stap ik naar buiten en geef de kleren aan een van de assistanten die hem op een rolrek hangt waar de kleding voor de stomerij aan hangt. "Iedereen laat ons alleen!" Klinkt de strenge stem van Noé door de ruimte. Ik onderdruk de neiging om in te krimpen en loop op haar af. Binnen twee minuten heeft iedereen de ruimte verlaten. "Flori de rede dat ik wil spreken is de omgang tussen Gideon en jou op professioneel gebied." Shit nu zul je hebben ik word ontslagen, waarom heb ik me ook laten verleiden! "Je weet dat Gideon en ik goede vrienden zijn al vanaf de middelbare school en ik zou hem niet graag gekwetst willen zien." Ze kijkt me streng aan en even ben ik verbaasd dat Gideon en zij van dezelfde leeftijd zijn. Ik dacht altijd dat Noé begin de dertig zou zijn vanwege haar proffesionaliteit. "Ik wil hem niet kwetsen, ik vind hem gewoon aangenaam in de omgang." Zeg ik dan voorzichtig. "Ik zou het niet erg vinden als je wat meer met hem omging, je laat hem zijn zoals die werkelijk is iets dat een hele tijd verdwenen leek te zijn." Ze zucht even en even realiseer ik dat ik dit gesprek met mijn baas voer. "Ook wilde ik het nog even hebben over de foto's, ze zijn goed Flori je bent erg fotogeniek. Ik zie veel van mezelf in jou, Flori. Je hebt talenten die je zelfs nog niet eens door heb. Dat is ook de rede waarom ik je zo hard heb aangepakt na het imtervieuw. De mode wereld is en zal altijd een harde branche blijven en ik wil dat je slaagt in deze branche net zoals ik heb gedaan. Er zijn er maar een paar die zo zijn als jij en ik. Realiseer je dat alsjeblieft. Je moet je talenten niet verspillen Flori." Ze legt haar hand op mijn schouder en geeft even een kneepje. "Je bent belangrijk voor dit bedrijf, maar ook voor mij, Flori." met die woorden haalt ze haar hand van me schouder en geeft me een glimlach. Ze staat al bij de deur als ze zich nog een keer omdraait"Ga naar huis, je hebt genoeg gedaan voor vandaag gedaan." Zegt ze voor ze zich omdraait en echt door de deur loopt. Nog altijd sta ik daar vol verbazing over de woorden die zo net mijn baas zijn mond hebben verlaten.

"Oh my gosh, dus Gideon freaking Black wil je met je date?" Roept Clover verbaasd door mijn appartement. Ik zucht en rol dan met mijn ogen typisch Clover ik vertel haar dat mijn baas Noé me ziet als opvolger van Vogue ooit en dan vertel ik haar erbij dat Gideon zei dat hij met me wil date en dan vergeet ze het hele baas gedoe zijn, want jongens zullen altijd het belangrijkste onderwerp in haar leven zijn. "Je weet dat ik je net heb verteld dat ik misschien ooit directrice van Vogue New York kan worden?" Reageer ik verbaasd als Clover blijft door ratelen. "Maar het is Gideon ik bedoel die baan gaat nog jaren duren voor je hem krijgt je moet je focussen op het nu, Flori." Ze gaat wat rechter zitten en kijkt me met haar reebruine ogen doordringend aan. Geez! Wat had iedereen Oscar laatst ook al, waarom wil iedereen toch zo graag dat ik ga date met Gideon ik bedoel misschien is hij wel helemaal niet zo lief als hij zich voordoet. Meteen heb ik spijt van mijn gedachte. "Flori, gaat het wel?" Vraagt Clover als ze haar hand op de mijne legt. "Het gaat prima" weet ik eruit te persen. Ze kijkt me nog even aan en dan staat ze op. "Ik ga maar eens, vanavond om 9 uur zelfde tijd, zelfde plaats." Antwoord ze lachend als ze me in haar armen trekt en me een afscheidknuffel geeft. "Let alsjeblieft een beetje op jezelf." Fluisterd ze nog voor ze zich los maakt en haar tas oppakt.

"Wat doe jij hier?" Vraagt Cameron verbaasd. Als hij de deur opent en zijn blik onderzoekend over me heen laat glijden. "Ik heb advies nodig van iemand die een nuchter persoon is." Ik bijt op mijn lip zodra ik de woorden heb gezegd. Cameron was de persoon van de groep die het eerlijkst en nuchterst advies gaf. Even kijk ik weer op en zie hem fronsen. " oh jee kom maar binnen en hij opent een stukje de deur zodat ik er door kan. Ik loop meteen door naar zijn woonkamer. "Vertel!" Klinkt er streng achter me. "Ik vraag me af waarom iedereen wil dat ik Gideon ga date." De woorden verlaten mijn mond en ik begin te friemelen met mijn vingers. "Dit gesprek gaat om alcohol vragen" mompelt hij en haalt een hand door zijn haar zodra hij me richting de keuken duwt en me op een kruk op het kookeiland plaatst. Hij loopt naar de oud anhtieke houtenkast en haalt daar twee wijnglazen uit en daarna loopt hij naar de koelkast en haalt er een fles rode wijn uit. Dat kon maar een ding betekenen als iemand rode wijn pakte. Ten eerste ik hield niet van rode wijn. Ten tweede het kalmeerde mij. Hij schenkt de wijn uit en plaatst dan een glas voor me neer en gaat recht tegenover me zitten.
"Je weet toch dat je laatste tijd meer straalt dan normaal? Je lijkt een positievere houding te hebben en nou ja eigenlijk ben je weer de Flori die iedereen het liefste ziet." Hij bijt op zijn lip en wacht even voor hij verder gaat. Ondertussen moet ik de neiging onderdrukken om niet zo snel weg te rennen als dat ik gekomen ben. "Oké! Ja ik voel me wel de laatste week een stuk beter." Geef ik zuchtend toe als hij me als een puppy aan blijft kijken. "Je weet dat iedereen die Flori heeft gemist toch?" Hij fronst even zijn wenkbrauwen en kijkt me diep aan als hij zijn hand op de mijne legt. "Ja" zucht ik als ik mijn blik afwend. "Dan weet je ook wat je te doen staat en waarom iedereen aan je hoofd zeurt, maar je moet zelf weten wat je doet en wat je gelukkig maakt. Alleen als hij je kwetst weet dan dat je me niet tegen kunt houden om zijn botten te breken. Als je weer dronken op de vloer ligt. En hou je zus op afstand!" Hij snuift even diep als hij uitgeraasd is.

"Het speelt nog altijd door je hoofd he." Antwoord ik dan zachtjes. "Ik wilde haar ten huwelijk vragen, Flori! Iemand waar je echt van houd vergeet je niet zomaar. Je weet hoe gelukkig we waren en hoe zij het ook in een keer kapot heeft gemaakt. Het spijt me nog elke dag voor je." Fluister ik nu zachtjes erachteraan en geef hen een kneepje in zijn hand. "Jij kan er niks aandoen alhoewel het scheelt dat je de aardige versie van haar bent." Hij glimlacht zwakjes en neemt daarna een grote slok. "Je hebt altijd beter verdient Cameron. Je weet dat je zat andere, mooiere en betere meiden kan krijgen. Die meer van je houden." Ik maak mijn hand los uit de zijne en verplaats hem naar zijn schouder. Hii zucht even en kijkt dan glimlachend op. "Dus, wanneer was je van plan om naar je ouders toe te gaan?" Ik zucht en laat mijn hand van zijn schouder glijden. Dit weekend heb ik beloofd. Alhoewel ik daar liever niet meer kom ben ik het ook verplicht en daarbij ben ik er niet meer geweest sinds..." Cameron geeft me een knikje dat ik mijn zin niet hoef af te maken. "Dus je bent er al een hele tijd niet meer geweest? Nope" ik haal mijn schouders op en kijk dan even door het raam naar buiten. "Ik kon het niet opbrengen, ik... weet het eigenlijk niet waarom ik daar niet eerder naartoe ben gegaan. Natuurlijk dat het ook grotendeels aan de gebeurtenissen lag, maar mijn ouders heb ik het nooit verweten." Zeg ik schouderophalend en nippend van mijn wijn. Bah rode wijn is en blijft vies. "Dat moet je ook niet. Hun zijn niet verantwoordelijk voor haar problemen. Misschien doet het je wel goed om er weer eens een weekend te zijn." Zegt hij schouderophalend. "Ja misschien wel." Antwoord ik zachtjes. Maar iets in me zij dat, dat nog eens vies kon gaan tegenvallen... "Weetje dit moeten we vaker doen. Elkaars mening vragen en gesprekken hebben over vroeger dat zou ons allebei een stuk verder helpen." Zegt Cameron opeens opgewekter. Ik kijk hem glimlachend aan. "Nou dit lijkt verdacht veel op de vuurkorf gesprekken zomers dat we samen in de tuin zaten en uren lang spraken over van alles en nog wat. Ik kan me niet herinneren dat we ons ooit hebben verveeld als we bij elkaar waren." vult hij me grijnzend aan. "Misschien komt dat ooit nog, al hoewel ik het betwijfel." Zeg ik grijnzend.