My TWIN Babies, NOT Ours

XVIII

This chapter is dedicated to my angel, my Lola. I miss you inang! Anyway guys my song recommendation today is Taylor Swift's whole new album, FOLKLORE! Please listen to her songs, she's a music genius! Thank you. :)

XVIII

"Are you alright?" Para akong ginising sa masamang panaginip nang marinig 'ko ang boses ni Mr. Ramirez. He looks confused. Napailing ako at hindi 'ko alam kung tutuloy ako sa kumpulan ng tao. Agrimor, why didn't I thought of that man. Kaya pamilyar ang matandang lalaki kanina. He's the ex-governor!

"Magtatagal ka pa dito?" Tanong 'ko, trying not to sound anxious or scared. Hindi naman sa takot ako sa lalaking 'yon pero hindi 'ko masisikmurang makita siya. The discomfort eats my sanity, mas naaalala 'ko kung paano niya ako muntik— I can't even tell the word. It just disgusts me.

"What's wrong here?" Nagtagpo ang tingin namin ng lalaking hindi 'ko inaasahang makita ngayon. "Woah it's you." His eyes brightened upon seeing me. Napaatras ako at muntik nang mawala sa balanse, mabuti at nahawakan ako ni Mr. Ramirez sa aking likod. He gently pulled me closer towards him. I just can't think ang breath properly.

"She's with me." Mr. Ramirez' in low and cold tone replied. Medyo nawala ang kaba sa dibdib 'ko nang nawala ang mapaglarong ngiti sa mata ni Maximus. Napatingin ito sa kamay ni Mr. Ramirez na nakapulupot sa bewang 'ko. Gusto 'kong tanggalin ang kamay niya sa pagkakahawak sa akin pero wala akong lakas. If he's not holding me, baka kanina pa ako nabuwal sa aking pwesto.

"Max, Ram what's happening here?" Isang maganda at seksing babae ang lumapit sa amin. May hawak itong kopita na may laman na mamahaling wine. Pulang pula ang labi niya, gaya ng damit niya ngayon.

"Oh Ram is this your friend?" Napatingin ito sa akin. Hindi pa rin sumasagot si Mr. Ramirez, mukhang nagsusukatan pa rin sila ng titig ni Maximus. Ni hindi ako makasingit sa gitna.

"Anyway Mom wants you to stay here for lunch." Pilit nitong inaabala ang tensyon sa pagitan ng dalawa, ngunit, ni hindi sila natinag. Parang gusto 'ko nang umalis sa tagpong 'to.

Nagsalubong ulit ang mga mata namin ng babaeng nakapula, pagkatapos ay bumaba ang titig niya sa kamay ni Mr. Ramirez. Kumunot ang noo nito at napataas ang kilay. Uminit ang pisngi 'ko at awtomatiko namang pinalis ang kamay sa aking bewang. Natinag ang titigan ng dalawa at agad na napatingin sa kanina pang dumating sa harapan namin. Maximus turned his back without a signal and that gave me relief.

The woman's face immediately lit up, na para bang sa wakas ay nakuha ang atensyong kanina pa hinihingi.

"I'm sorry Elizabeth but I'm afraid we have an another appointment to attend to. Just tell your mom and dad it's urgent." Walang pasabi sabi niya akong hinila paalis doon. Mabuti at naka-flats ako, baka kung nakatakong ako ay kanina pa nabiyak ang ulo 'ko nang dahil sa pagkatapilok.

Dire-diretso kami hanggang sa palabas ng mansyon, pati ang mga kasambahay na nakakasalubong namin ay nalilito kung saan kami papunta. Ang iba ay sumubok na magtanong pero ni hindi tinapunan ng tingin ng taong humihila sa akin, ang mga ito, hanggang sa palabas sa mula sa mansyon. Binitawan niya lang ang kamay 'ko nang binagtas na namin ang seaport. Iritable pa niya akong nilingon nang hindi ako makasabay sa paglalakad niya. Para yatang na-work out ang buong kamay 'ko, sa lakas ba naman ng pagkahila niya. Wala pang pasabi!

Pero at least nakaalis na kami sa lugar na 'yon.

"Can you walk faster?" Magkasalubong ang makapal niyang kilay at namumula na ang kanyang tenga. Ganoon ba siya kagalit kay Maximus? Parehas ba kaming may isyu sa taong 'yon?