My TWIN Babies, NOT Ours

XXVII

XXVII.

"I already called Attorney Antonio. We'll just be needing your documents." Para 'ko namang nalunok ang dila 'ko. He's offering me marriage? Gusto 'kong matawa, joke ba 'to? Ganon ba kadali ang pagpapakasal? Para siyang nago-offer ng business deal at hindi kasal. Para akong mabibilaukan habang iniisip kung paano 'ko ihahayag ang nararamdaman 'ko. Hindi ako makapaniwalang napatingin sa kaniya habang nangangapa ng mga salita.

"Kasal?" Sarkastiko akong natawa. Siguro nagbibiro lang 'to. Why would he cancel his wedding with the one he truly loves? Naiintindihan 'kong gusto niyang mabigyan ng kompletong pamilya ang mga anak 'ko, pero hindi naman siguro aabot sa puntong ito. Responsibilidad lang sa mga anak 'ko ang inaasam 'ko, labas na ako doon, marriage is too much.

" Bakit mo ako pakakasalan?" Hindi 'ko alam pero iyon ang nakayanan 'kong bigkasin. Kinakalma 'ko ang puso...ang sarili 'ko! Sa itsura niya ay parang confident siyang sasangayon ako sa kaniya.

"Are you asking me that now? The answer is all over the table. I want to give my children a complete family." Parang tangang tanga siya sa tanong 'ko. I can't help but to look at him with disbelief.

"Then I'm asking you, mahal mo ba ako?" I tried my best not to stutter with my question. The answer is obvious, pero gusto 'kong ipamukha sa kaniya na ang pagpapakasal ay hindi isang business proposal, it's a lifetime commitment!

"Does that even matter?" He thinks that my argument is pointless. Gusto 'kong uminom ng tubig. I can't even with this man!

"Oo. Nagma-matter iyon. Love ang punto ng marriage. It's not something na pinagkasunduan lang." My voice is almost hysterical, pinipilit 'ko lang babaan ang boses 'ko. Napakunot ang noo 'ko nang natatawa itong napailing sa akin. I badly want to strangle this man right now. Naiinis ako, magaaway talaga kami ngayon. He's unbelievable!

"Yeah, love." Balewala nitong bigkas. Para bang ang laki ng humor sa topic na love. "What happens after marriage? Isn't it making babies? How did we make babies, when we're not even married, when there's not even a single sense of love between us?" Sarkastiko itong bumaling sa akin. Hindi ako makasagot nang naglakad ito papalapit sa akin. Napaatras ako.

"Not unless, you love me? And you're asking me to love you back?" Mapilyo nitong bulong sa tenga 'ko. Nanigas ako ng ilang segundo bago siya tinadyakan sa paa. Kanina pa ako nagtitimpi. I know mukha akong childish pero deserve niya 'yan.

"Mukha mo. I won't marry you, that's my answer." Mariin 'kong sabi bago siya iniwang namimilipit doon. Kumakabog ang dibdib 'kong dumiretso sa kwarto ng kambal. Mabilis 'kong ni-lock ang kwarto at napasandal sa dingding. Hingang malalim, Kat. Hindi pa ako sumasangayon na sa iisa kaming bahay at hindi pa kami nagsasama sa iisang bubong ay naalibadbaran na ako sa mga pananaw niya sa buhay.

He's a jerk. Hindi niya deserve si Miss Andrea. How can a man let go of his woman easily? They've been dating for years. And then they're engaged few months ago. Tapos ngayon nago-offer siya ng marriage sa akin, like it was just a freakin' business proposal? Hell, no! Kung kinaya niyang bitawan ang relasyon nila ni Miss Andrea, sa ganoong kaikling panahon ay paniguradong ganon din ang hantungan kapag nagpakasal kami. We're not even binded with...love.

Napabuga ako ng hangin. Mahal 'ko pa ba siya? Hindi 'ko gustong sagutin. Kung mahal 'ko siya, hindi fair na susubok sa ganoong responsibilidad. Ako lang ang susugal kung ganoon. Ilang beses niya akong sinaktan, nasa extreme level na ako ng katangahan 'ko. Naniniwala akong mase-settle namin lahat, na hindi sa paraang gusto niya. Dapat sa paraang walang matatapakang ibang tao. I've been to hell of pain, hindi 'ko gustong iparanas iyon sa iba.