Öncelikle merhaba. Rica ediyorum bunu okumadan geçmeyin. Önemli.
Bana bazı mesajlar geldi son zamanlarda. Saçmalamışım iyice, kitap bitse de kurtulsalarmış filan.
Olabilir, herkesin kendi fikri. Saçmalamış da olabilirim son bölümlerde, yazamıyorumdur, olmuyordur. Ama bitse de kurtulsak ne demek?
Eğer beğenmiyorsanız, okumayın. Kimsenin kafasına silah dayatıp okutmuyorum kitabımı. Beğenmeyen beğenmesin, okumasın. Ya da beğenmediği noktaları benimle paylaşsın, ben de o kısımları yeniden gözden geçireyim.
Yine de sıkılmaya başlayan, hikayemden tat alamayanlar okumayı bıraksın ve motivasyonumu yerler bir edecek yorumlar yapamayı kessinler, rica ediyorum.
Bu kitap benim kitabım, bu kurgu benim kurgum. Hikayeyi yazarkenki hayal gücü de bana ait. İstediğimi yazmakta özgürüm, bunu unutmayın.
Seviyorum sizi ballarım. 💕
Multimedya: Daughter - Love.
26: #Hasta#
Gözlerimi yavaşça araladım. Başımda bir ağrı vardı, beynim jöle olmuş ve kafatasıma yapışmış gibi hissediyorum. Ellerimi yattığım yatağın siyah nevresimine dayadım ve kendimi hafifçe yukarıya çektim. Burası, Batı'nın eviydi! Hatta burası, Batı'nın odasıydı! Peki ya benim burada ne işim vardı?
En son yaşadıklarımı düşündüm. Hepsinin birer kabustan ibaret olmasını o kadar çok isterdim ki...
Ayaklarımı yataktan sarkıttım ve yataktan kalkıp pencere yaklaştım. Kasım ayı geldiğini belli ediyor, bulutlara yağmaları için baskı yapıyordu. Yağmur damlaları perdesini araladığım pencereye vurup minik sesler çıkartırken, ben havanın karanlığını izliyordum. O masmavi gökyüzü, kasvetin karanlığıyla savaşıyor ve kendini ele geçirmesine izin vermiyordu. Gökyüzü güçlüydü, benliğini en soğuk kış havalarında bile koruyor ve mavisinin görkemiyle beraber tüm dünyaya taht kuruyordu.
Gökyüzü olmak vardı...
En soğuk kış gününün karanlığının bile ele geçiremediği masmavi gökyüzünün altında, grinin etkisine kapılmıştım ben. Tüm renklerim birbirine girmiş ve ruhum tamamen siyah olmuşken, grinin etkisine kapılmam da benim aptallığım olmalıydı.
Nerede görülmüştü siyahın griye boyun eğdiği?
Kapının iki kez tıklatılmasıyla sırtımı pencereye verdim. "Gir."
Kapı yavaşça aralandı ve Batı göründü.
"Günaydın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hey Taksi! #Wattys2016
Teen Fiction"Nereden bilebilirdim ki hayatımın aşkıyla bir takside tanışacağımı?" °°° Tüm hakları Batı'nın sis çökmüş gökyüzünde saklıdır. °°° #11 Aralık 2015 Cuma günü ilk bölüm yayınlanmıştır.# #28 Haziran 2016 Salı günü son bölüm yayınlanmıştır.#
