Hey Taksi! #Wattys2016

#Özel Bölüm#

65K için teşekkür ederim. *-*

Multimedya: Duman - Bal 🚬🎶

#Özel Bölüm#

ΩÇağatayΩ

Gözlerimi aynadaki yansımama çevirdim ve gözlerime dolan gözyaşlarını geri ittim. Bembeyaz giyinmiştim, diğer herkesin siyah giyineceğini bilerek.

Ben cenazeye gidiyordum. Sevdiğim kadının cenazesine... Yine de beyazlar içindeydim. O karanlıktan korkardı, karanlık bir duruş sergileyemezdim.

Aklıma gelen gerçekle sarsıldım: Gideceği yer de karanlıktı.

Daha fazla dayanamadım ve yere çöktüm. Gözyaşlarım sırayla akmaya başlarken günlerdir ne yaptığımı düşündüm.

Hiçbir şey.

Yemek yiyemiyordum, su içemiyordum, uyuyamıyordum. Ekim'in gözlerim önünde can verişini unutamıyordum ve acımı gram dinmeksizin çekiyordum.

Kendimi suçluyordum.

Onu oraya götürmemeliydim, benim için kendini feda etmesine izin vermemeliydim.

Babamı dinlemeliydim.

Çünkü ailelerimiz bizim için hep daha iyisini bilirdi değil mi?

Avuç içlerimi gözlerime bastırdım ve kendime gelmeye çalıştım.

Yapamadım.

Çok canım yanıyordu.

Kapımın açıldığını duydum. Ekim'in gelmiş olmasını ne çok isterdim. Ama gelenin babam olduğunu biliyordum. Ondan başka kimsemin kalmadığını da.

Avuçlarım hala gözlerimdeyken elini omzuma koydu. "Oğlum?"

Ellerimi yavaşça çektim yüzümden. İlk başta bulanık olan görüşüm yavaşça düzeldi. "Efendim?" dedim. Sesim yok denecek kadar kısık çıkmıştı.

Yanıma oturdu ve kafasını benim gibi yatağa yasladı. "Annen öldüğünde," diye başladı ve kalbim sıkıştı. Bugün, bu evden gözyaşı dökmeden çıkmak mümkün değildi artık.

"Ben de ölmek istedim. Yanına gitmek, yeniden kokusunu ciğerlerimde hissetmek. Ama o bunu istemezdi. Hem, her şeyden önce sahip çıkmam gereken bir sen vardın."

"Ölümüne engel olduğum için özür mü dilemeliyim?" diye sordum sesim titrerken.

Bu hayatta hep mi fazlalıktım ben?

"Saçmalama," dedi kesin bir sesle. "Asıl eğer bana engel olmasaydın, annen çok kızardı. Güçlü kalmam gereken yerde zayıf olduğum için. Kendi canımı yakayım derken en çok onun canını yaktığım için. Konuşmazdı benimle."

Alt dudağımı dişlerimin arasına aldım ve sıkı sıkı tuttum. Titremesi işime yaramıyordu çünkü.

"Sabret evlat, bir gün hepimiz sevdiğimize kavuşacağız."

Gözümden düşen damlayı elimin tersi ile sildim. "Ben artık gitsem iyi olacak." dedim ve hızla evden çıktım.

Babam gelmemeyi tercih etmişti.