Γιατί ;

Κεφ. 16ο

 

  Προσπάθησα σιγά σιγά να απομακρυνθώ αλλά σε μια στιγμή τα χέρια της τυλίχτηκαν στον λαιμό μου και με τράβηξε με δύναμη κοντά της. Πριν το καταλάβω τα χείλι μου ακουμπούσαν στα ζεστά δικά της..

  Γούρλωσα τα μάτια μου προσπαθόντας να καταλάβω τι έγινε μόλις τώρα. Με φίλησε δεν το πιστεύω.. Έχω να φιλήσω κάποιον χρόνια και τώρα έτσι ξαφνικά.. Αυτή η αίσθηση.. Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Τα μάτια της άνοιξαν σιγά και συνάντησαν τα δικά μου. Οχ όχι!.. Κατευθείαν απομαρύνθηκα «Άλεξ; .. ονειρεύομαι;» με κοίταξε περίεργα και εγώ από αμηχανία έβαλα το χέρι πάνω στο στόμα μου «Ναι ονειρεύεσαι» της απάντησα αργά και σηκώθηκα πάνω. Βγήκα ήρεμα από το δωμάτιο και έκλεισα απαλά την πόρτα πίσω μου. Στερέωσα για μία στιγμή την πλάτη μου πάνω της «Πο ελπίζω να μην το θυμάται..Τόσο αμήχανο» έκλεισα τα μάτια μου και ξεφύσηξα. Πως στο καλό έγινε αυτό;..

Έμμα P.O.V.

  «Ξύπνα επιτέλους!..» η Clara με φώναξε. Άνοιξα τα μάτια μου και την αντίκρισα. Τα μαλλιά της ήταν λες και είχε μπει στην μπρίζα και μπορούσα άνετα να διακρίνω τους μαύρους κύκλους. Ένιωσα το στόμα ξερό και τον λαιμό μου στεγνό. Προσπάθησα να μιλήσω αλλά δεν έβγαιναν λέξεις. Σηκώθηκα σιγά πάνω μέχρι ένας βαρύς πόνος στο κεφάλι να με ξαναβάλει στο κρεβάτι. Έβαλα κατευθείαν τα χέρια στο κεφάλι μου. Πονούσε απίστευτα πολύ! Μετά από λίγο συνειδητοποίησα πως είχα κοιμηθεί με το φόρεμα, αλλά δεν έδωσα πολύ σημασία..

  Μπήκα στο μπάνιο και κοίταξα την μούρη μου στον καθράπτη «Πο σαν ξεμαλλιασμένο κουρέλι είμαι» είπα βραχνά στην μορφή μου. Έριξα κρύο νερό στο προσωπό μου και θυμήθηκα πως είχαμε πιεί τον άπατο χθες το βράδυ.. Έκανα ένα μπάνιο και ντύθηκα ζεστά «Είσαι έτοιμη να κατέβουμε κάτω;» την ρώτησα και πρόσεξα πως η Clara είχε ίδη ντυθεί «Ναι..» είπε νυσταγμένη και άνοιξα την πόρτα «Να σου πω.. θυμάσαι κάτι από χθες;» την ρώτησα με βαρυά φωνή και κατεβήκαμε τις σκάλες «Όχι, αλλά αφού είμαστε ζωντανές, είναι ντάξει» απάντησε και γέλασα ελαφρά..

 Ανοίξαμε την πόρτα και μπήκαμε μέσα στην αίθουσα του πρωινού. Οι περισσότεροι βρισκόντουσαν εκεί. Άλλοι στο μπουφέ και άλλοι στα τραπέζια. Πήρα ένα πιάτο και άρχισα να το γεμίζω με φαγητό. Πινούσα πολύ! Κοίταξα μπροστά μου και παρατήρησα τον Άλεξ . Βρισκόνταν μπροστά από δύο κορίτσα. Φενόταν τόσο κούλ και ήσυχος όταν έβαζε φαγητό. Τις προσπέρασα και του τράβηξα απαλά το μανίκι από το μαύρο του φούτερ. Γύρισε ήρεμα και με κοίταξε «Έμιλυ;!» «Καλημέρα Άλεξ» συμπλήρωσα «Εσύ με πήγες στο δωμάτιο μου χθες;» τον ρώτησα γλυκά «Ναι, στην κατάσταση που βρισκόσουν, ούτε να περπατήσεις δεν μπορούσες» απάντησε χωρίς να με κοιτάξει «Μήπως έκανα τίποτα περίεργο;» τον πλησίασα και τον ρώτησα ευγενικά «Εε!; Χα τι λες τίποτα δεν έκανες, απλά σε άφησα στο κρεβάτι και έφυγα κατευθείαν» με κοίταξε σοκαρισμένος και απάντησε με ένα χαζό χαμόγελο «Είσαι σίγουρος;» φενόταν πως δεν μου έλεγε την αλήθεια και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Δεν θυμάμαι να έκανα κάτι περίεργο πάντως.. Εκείνος αγνόησε εντελώς την ερώτηση μου και έφυγε «Ε Άλεξ δεν μου απάντησες!» φώναξα παραπονεμένη και τον ακολούθησα με το πιάτο στο χέρι μου «Άλεξ!!» τον ξαναφώναξα αλλά δεν με άκουγε καθόλου. Τελικά έκατσε σε ένα τραπέζι με τους φίλους του. Ξεφύσηξα και κατευθύνθηκα στο τραπέζι όπου καθόταν η Clara με την Μαρία, μία συμαθήτρια μας. Καθησα κάτω και ακούμπησα απότομα το πιάτο στο τραπέζι «Τι έπαθες εσύ τώρα;» με ρώτησε άνετα η Clara «Αχ παράταμε!» άρχισα να τρώω καθώς η δυο τους μιλούσαν. Από το τραπέζι μπορούσα να δω καθαρότατα τον Άλεξ και τους φίλους του. Μα καλά δεν έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια δίπλα μου και να με προστατεύει; Άρχισα να ζηλεύω χωρίς λόγο. Γελούσε και ήταν τόσο κούλ με τους φίλους του. Αχ τι βλάκας. Ούτε που με κοίταξε! «Έμιλυ γιατί είσαι λυπημένη;» με ρώτησε η Clara «Εε;..» είπα χαμένη «Α καλά μα βρίσκεσαι τελείως στον κόσμο σου.. Και επιπλέον τι κοιτάς;» κοίταξε κατευθείαν κατά που έπεφτε το βλέμμα μου «Αα είσαι στεναχορημένη επειδή ο Άλεξ δεν είναι μαζί σου εε;» μου έριξε μία πονηρή ματιά «Σκάσε!!» είπα νευριασμένη μέσα από τα δόντια μου «Α Έμιλυ θυμήθηκα ,χθες όταν ήρθε ο Άλεξ έπεσες πάνω του και τον αγγάλιασες λέγοντας του πόσο όμορφος είναι και κάτι τέτοια» είπε ψύχραιμα η Μαρία «Τιι!!!!!;;;» φώναξα πάρα πολύ δυνατά και σήκωθηκα όρθια. Όλα τα βλέμματα ήταν πάνω μου. Χριστέ μου! Θα κλάψω.. Έβαλα αυτομάτως τα χέρια μου μπροστά στο πρόσωπο μου και κάθησα γρήγορα κάτω.. «Ε εσύ δεν τα έχεις με τον Άλεξ;» «Πρέπει να είσαι πολύ τυχαιρή» «Δίχνεται τόσο ωραίοι μαζί ,αλλά για όνομα εσένα διάλεξε;» τρια κορίτσια με βομβάρδιζαν με ερωτήσεις. Προσπάθησα να της αγνοήσω αλλά ήταν τόσο δύσκολο. Σηκώθηκα αμέσως πάνω και έφυγα από την αίθουσα..

 Σταμάτησα και κάθησα στα σκαλιά. Λίγα ζεστά δάκρυα άρχισαν να βγαίνουν χωρίς προειδοποίηση από τα μάτια μου. Τι στο καλό;.. Δεν θα ξαναμεθύσω ποτέ μα ποτέ στην ζωή μου. Αν δεν είχα μεθύσει δεν θα τα έκανα αυτά! Τώρα θα αρχίζουν όλοι σχεδόν να κοτσομπολεύουν για εμάς.. Αλλά και πάλι το μόνο πράγμα που μπορούσα να σκευτώ ήταν πως ο Άλεξ τώρα με αγγάλιαζε και μου έλεγε πως όλα είναι καλά.- Όπα! Τι!; Γιατί τον σκεύτομαι μία ώρα σαν και αυτή;.. Συγνώμη Άλεξ, δεν ξέρω τι άλλο έκανα αλλά- «Γιατί κλαις;» η ήρεμη φωνή του με διέκοψε από το μοιρολόι μου. Κοίταξα πάνω και τα δακρυσμένα μου μάτια αντίκρισαν τα δικά του. Έσκηψε κάτω στα γόνατα και το κρύο χερι του άρχισε να σκουπίζει τα δάκρυα μου. Αμέσως απομακρύνθηκα «Συγνώμη για ό,τι έκανα χθες τώρα όλοι νομίζουν πως-» με τράβηξε απότομα από τον καρπό και με έσπροξε κοντά του «Σου είπα πως δεν έκανες τίποτα.. Μπορείς επιτέλους να μην να ακούς τι λέει ο καθένας;! Όσο πιο πολύ δίχνεις πως σε πειράζει τόσο πιο πολύ θα το λένε! Επίσης τι σε νοιάζει αν νομίζουν πως είμαστε ζευγάρι; Εμείς ξέρουμε την αλήθεια και αυτό είναι αρκετό» μου μίλησε στοργικά και απότομα. Αμέσως μετά άφησε το χέρι μου ελεύθερο. Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα τα όμορφα μάτια του. Χωρίς να πω τίποτα έφυγα και κατευθύνθηκα προς την αίθουσα του πρωινού. Πριν κάνω την είσοδο μου σκούπισα τα δάκρυα μου και φόρεσα ένα όμορφο χαμόγελο στο πρόσωπο μου. Έχεις δίκιο Άλεξ.. Χέστηκα για τους άλλους!..

Όλοι είχαμε τελειώσει το πρωινό και μπήκαμε στα πούλμαν. Σήμερα θα πηγαίναμε στο χιονοδρομικό.. Ευτυχώς ξέρω να κάνω σκι χεχε ^^

Κάθησα μαζί με τον Άλεξ και η διαδρομή ξεκίνησε..

 «Σίγουρα δεν έκανα κάτι τρελό;» τον ρώτησα πάλι ήρεμα. Ο Άλεξ απότομα γύρισε το κεφάλι του και μου έριξε μία θανατηφόρα ματιά. Εγώ μαζεύτικα λίγο παραπάνω στον χώρο μου «Πόσες φορές θα σου το πω;! Δεν έκανες τί-πο-τα» απάντησε νευριασμένος και ξεφύσηξε. Εντάξει ρε φίλε σόρρυ! Απλά έχω ανασφάλιες.. «Εε Άλεξ έλα να σου δείξω κάτι!» ένας φίλος του τον φώναξα «Έρχομαι !» αναφώνησε χαρούμενος και χωρίς προειδοποίηση έφυγε από δίπλα μου. Άλεξ άμαν πία γιατί φεύγεις;.. Η Clara καθόταν με την Μαρία από πριν και εγώ μόνη μου- Forever alone! Κλαψούρησα. Παρόλο που είναι βρικόλακας δεν του φαίνεται σχεδόν καθόλου. Είναι τόσο χαλαρός και  εξοικειωμένος με τους  ανθρώπους.. Ίσως επειδή γεννήθηκε ως άνθρωπος και όχι ως βρικόλακας.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Επιτέλους ελευθερία .. και καινούργιο κεφάλαιο <3

Vote/Comm <3