Γιατί ;

Kεφ. 5ο

 Ο Άλεξ έφυγε και πήγα πάνω στο δωμάτιο μου να διαβάσω. Όταν τελείωσα χαζεψα για λίγο στο ίντερνετ. Ετοίμασα την τσάντα μου για αύριο και όταν τελείωσα τα πάντα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Πριν κοιμηθώ κάθησα και συλογίστηκα αυτά που μου είπε ο Άλεξ το μεσημέρι. Είχα πολλές απορίες για αυτό το θέμα και εκείνος αντί να μου τις απαντήσει έφυγε, τι κόπανος.. Θα μπορούσαν όμως όλα αυτά που μου είπε να είναι αλήθια; «Μπα δεν παίζει» σιγούρεψα τον εαυτό μου και με πήρε ο ύπνος.

  Το ξυπνητήρι με ξύπνησε και άπλωσα γρηγορα το χέρι μου για να το κλείσω, πριν μου σπάσουν τα τύμπανα από τον σπαστικό ήχο.. Βόγκηξα παραπονεμένη και σηκώθηκα από το ωραίο και μαλακό κρεβατάκι μου ,διστυχώς για ακόμη μία μέρα. Κατευθύνθηκα προς το μπάνιο για πλύνω το πρόσωπο και τα δόντια μου. Έπιτα, δίαλεξα μία μαύρη μπλούζα και ένα τζιν από την ντουλάπα και ντύθηκα. Άφησα το δωμάτιο μου και κατέβηκα τις σκάλες. Απόλαυσα το νόστιμο πρωινό μου με την Clara και ετοιμαστήκαμε για να φύγουμε. Πήραμε τις τσάντες μας και πριν προλάβω να ανοίξω την πόρτα ένοιωσα την Clara να με κοιτάει με ένα βαρύ βλέμμα «Γιατί με κοιτάς έτσι;» την ρώτησα περίεργη «Γιατί δεν μου είπες για τον Άλεξ;»με ρώτησε σοβαρά «Τι να σου πω , αφού ούτε εγώ το ήξερα!» της απάντησα ενοχλημένη. Τι μου τον θύμησε και αυτή πρωί πρωί!.. Άνοιξα την πόρτα και βγήκαμε έξω..

  «ΑΑ! Τι κάνει αυτός εδώ!;» φώναξα σοκαρίσμενη όταν είδα τον Άλεξ να στέκεται μπροστά από το σπίτι. Τι έκπληξη πρωί πρωί! «Καλημέρα!» με χαιρέτησε με ένα χαμόγελο και με πλησίασε. Τότε η Clara μου έριξε μία επιθετική ματιά «Ούτε αυτό το ήξερα,αλήθια» της είπα σοκαρίσμενη με ειλικρίνια . «Πάμε» ο Άλεξ είπε με ένα πονηρό χαμόγελο και με τράβηξε απότομα από το χέρι «ΈεεΪ !» η Clara είπε «Μην ανησυχείς θα στην επιστρέψω» της είπε και της έκλεισε παιχνιδιάρικα το μάτι «Εεε!;» αναφώνησα «Απλά περπάτα» μου άφησε το χέρι και συνεχίσαμε να περπατάμε..

  «Γιατί ήρθες;» τον ρώτησα και σταύρωσα τα χέρια μου «Δεν θυμάσε τι σου είπα χθες; Σου είπα πως θα κάνουμε τα πάντα μαζί» μου απάντησε και έβαλε τα χέρια στο φούτερ του «Καλά ηρέμησε δεν θα πηγαίνουμε μαζι και στην τουαλέτα» του είπα το προφανές «Αν χρειαστεί, ποτέ δεν ξέρεις» είπε σχεδόν γελόντας. Κοκκίνησα μόνο στην σκέψη και έκανα μία γκριμάτζα από αμυχανία. Ένοιωσα το βλεμμα του πάνω μου και μόλις κατάλαβε πως είχα κοκκινίσει χαμογέλασε πονηρά «Καλά δεν εννοούσα αυτό!» είπε γελόντας. Βλέπω έχει όρεξη πρωί πρωί..

  «Αν είσαι βρικόλακας όπως λες, γιατί δεν σε καίει ο ήλιος;» τον ρώτησα ύποπτα. Με το που τελείωσα την ερώτηση ο Άλεξ είχε σκάσει στα γέλοια, γελούσε τόσο δυνατά που θα μπορούσε να ξεσηκώσει όλη την γειτονιά. Μα καλά που είναι το αστείο; Είπα από μέσα μου «Χαζούλα!», χαζούλα;;; «Το βλέπεις αυτό;» με ρώτησε και μου έδιξε ένα κόκκινο δακτιλίδι που ήταν περασμένο στο δάκτυλο του αριστερού χεριού του. «Με προστατεύει από τον ήλιο και με βοηθάει αρκετά στην προσαρμογή μου στο ανθρώπινο περιβάλλον. Ένα τέτοιο είναι σαν θυσαυρός για τους βρικόλακες» μου εξήγησε και εγώ απάντησα με ένα ταπεινό «Εντάξει».. Φτάσαμε στο σχολείο και μπήκαμε στην τάξη. Καθήσαμε ο καθένας στις θέσεις μας και περιμέναμε την δασκάλα. Ακόμη και στο σχολείο είμαστε κοντά ο ένας από τον άλλον, κάθετε στο ακριβώς δίπλα θρανίο από το δικό μου.. Η δασκάλα μπήκε μέσα και αρχίσαμε το μάθημα. Κοίταξα βαρετά το παράθυρο και ξεφύσηξα..

  Κοίταξα το ρολόι της τάξης. Σε πέντε λεπτά χτυπούσε το κουδούνι, ευτυχώς.. «Πριν χτυπήσει το κουδούνι, θα ήθελα να σας επενθυμήσω πως θα έχετε μία εργασία, η οποία θα πρέπει να είναι έτοιμη σε περίπου δύο μήνες.. Οπότε θα σας χωρίσω σε ζευγάρια τον δύο και εσείς μετά θα είστε ελεύθεροι να επιλέξετε ένα θέμα που σας αρέσει για να κάνετε την εργασία» η δασκάλα ολοκλήρωσε και όλη η τάξη εβγαλε μία παραπονεμένη φωνή.. «Επίσης η εργασία θα είναι υποχρεωτική για όλους σας» απευθύνθηκε στην τάξη «Η Εύα θα είναι με την Φιόνα...» Άρχισε να απαγκέλει ποιος θα είναι με ποιον. Διστυχώς για εμένα η Clara δεν ήταν σε αυτό το τμήμα και έτσι είχα λίγο άνχος για το πιο θα ήταν το ζευγάρι μου. «Και εσύ Έμιλυ θα είσαι..» με έδειξε με το δάκτυλο της και κοίταξε δεξιά και αριστερά «Θα είσαι με τον Άλεξ!» είπε χαρούμενη και το κουδούνι χτύπησε με το που είπε το όνομα του. Αλήθια τώρα; Είπα από μέσα μου και όλοι άρχισαν να βγαίνουν σιγά σιγά έξω από την τάξη «Θέλω ωραίες και ενδιαφέρουσες εργασίες, κανονήστε» η δασκάλα πήρε τα πράγματα της και έφυγε..

  Μετά από κάτι ώρες είχαμε σχολάσει. Πήγα στην είσοδο με τον Άλεξ και έστρηξα δεξιά για να πάω στο σπίτι μου.. Ξαφνικά ένα χέρι με τράβηξε απότομα πίσω. «Το σπίτι μου είναι από εδώ ξέρεις» είπα ενοχλημένη στον Άλεξ «Και το δικό μου από εδώ» με τράβηξε κοντά του και αρχίσαμε να περπατάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση «Και εμένα τι με νοιάζει;» τον ρώτησα ειρωνίκα «Πρέπει να ξέρεις που μένω, έτσι αν χρειαστείς κάτι , να ξέρεις που είναι για να έρθεις» μου απάντησε με ένα χαμόγελο.

Έβγαλα το κινητό μου και έγραψα ένα μήνυμα στην Clara

- Θα αργήσω λίγο, μην ανησυχίσεις :)

 Τότε ο Άλεξ απότομα μου πήρε το κινητό από τα χέρια «Εεε!!» και κοίταξε τι είχα γράψει «Ορίστε» μου το έδωσε σχεδόν αμέσως πίσω εφόσον δεν ήταν και κάτι ενδιαφέρον «Γιατί το έκανες;» τον ρώτησα «Απλά τσέκαρα» μου απάντησε αθόα.. Είπα να μην επεκτύνω το θέμα και έτσι συνεχίσαμε να περπατάμε μαζί για να πάμε στο σπίτι του.

Vote/Comment <3