Γιατί ;

Kεφ. 9ο

 Ανέβηκα προσεκτικά τις σκάλες για να μην με δει κανείς και ειδικά η Clara. Αν με δει να κρατάω μία ανδρική ζακέτα θα καταλάβει πως της είχα πει ψέματα.. Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου «Clara!;» την είδα να κάθεται στο κρεβάτι μου. Τότε αυτόματα έκρυψα την ζακέτα πίσω από την πλάτη μου «Γιατί είσαι εδώ;» την ρώτησα τρέμοντας «Πως πέρασες με την φίλη σου; Από την ώρα μπορώ να πω πως περάσατε πολύ ωραία.. Αα και παρεπιπτόντως μήπως η φίλη σου είναι μία όμορφη, ψηλή κοπέλα με γαλάζια μάτια και αγορέ μαλλιά;» μίλησε ειρωνικά και με πλησίασε «Μας είδες;» την ρώτησα μέσα από τα δόντια μου «Ναι όταν φεύγατε. Μα καλά γιατί δεν μου είπες την αλήθεια;» με ρώτησε σοβαρά και εγώ χαμήλωσα το βλέμμα μου «Νόμιζα πως δεν θα ένοιωθες ωραία που προτίμησα να βγώ με τον Άλεξ και όχι με εσένα» της απάντησα ειλικρινά και άφησα την ζακέτα στο κρεβάτι «Επίσης μπορεί να νόμιζες πως κάτι τρέχει μεταξύ μας» κάθησα στο κρεβάτι «Γιατί;, αλίθεια δεν τρέχει τίποτα μεταξύ σας; Τότε ποια είναι η σχέση σας;» με ρώτησε επιμένοντας. Ούτε και εγώ δεν ήξερα ποια είναι στα αλίθεια η σχέση μας .. «Είμαστε φίλοι» της απάντησα λογικά «Μάλιστα, και η ζακέτα;» έβαλε το χέρι στο πιγούνι της και με κοίταξε ύποπτα «Δεν θα κάτσω να σου πω και λεπτομέρειες! Είναι κάποια πράγματα που δεν σε αφορούν!» της φώναξα νευριασμένη «Καλά μην μου λες, αλλά θα πω στην μαμά πως έχεις αγόρι»με εκβίασε «Μα σου είπα πως δεν τα έχουμε!» παραπονέθηκα και σηκώθηκα πάνω «Αχ καλά! Άντε καληνύχτα» μου είπε γρήγορα και βγήκε από το δωμάτιο. Έτσι και της ξεφύγει κάτι, την σκότωσα!..

  Έβγαλα τα ρούχα μου και έβαλα τις μπιτζάμες μου. Ξάπλωσα ανάσκελα στο κρεβάτι. Στα χέρια μου κρατούσα την ζακέτα του. Την έβαλα κοντά στο πρόσωπο μου και την μύρισα. Μύριζε το άρωμα του. Μπορούσα να τον νοιώσω κοντά μου. Θυμήθηκα τι είχε γίνει σήμερα και χαμογέλασα ελεφρά. Έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα.

  Το ξυπνητήρη με ξύπνησε και άνοιξα τα μάτια μου. Σήκωσα την μέση μου και κοίταξα τα χέρια μου. Στην αγκαλιά μου κρατούσα την ζακέτα του. Την άφησα στο κρεβατιι και πήγα να ετοιμαστώ. Όταν είχα τελειώσει έβαλα την ζακέτα στην τσάντα μου για να μην την δει η μητέρα της Clara. Κετέβηκα τις σκάλες και πήγα στην ταπετσαρία. Κάθησα στο τραπέζι και ήρθε και η Clara «Λοιπόν Έμιλυ πως τα πάτε με τον Άλεξ;» αρχισαμε να τρώμε «Εε καλά τα πάμε..» απάντησα αδιάφορη στην μητέρα της Clara.

 Τελιώσαμε το πρωινό και βγήκαμε έξω. Στο δρόμο με περίμενε ο Άλεξ «Καλημέρα κορίτσια!» είπε με ένα γλυκό χαμόγελο και μας χαιρέτησε. Πήγα κοντά του και έβγαλα την ζακέτα από την τσάντα μου «Ξέχασες την ζακέτα σου» του είπα και του την έδωσα «Σ' ευχαριστώ» είπε με ένα χαμόγελο και αρχίσαμε και οι τρεις να περπατάμε για το σχολείο. Η Clara ήταν πιο μπροστά από εμάς και άκουγε μουσική ,έτσι δεν μπορούσε να ακούσει τι λέγαμε «Πόσο χρονών είσαι;» τον ρώτησα περίεργη «Έκλεισα τα δεκαοκτώ τον Νοέμβριο» μου απάντησε «Α οκέι, με περνάς μόνο έναν χρόνο» του είπα χαμογελόντας «Για την ακρίβεια είμαι 218 χρονών»είπε ειλικρινά έτοιμος να σκάσει στα γέλια «Ε τότε με περνάς μόνο 201 χρόνια» απάντησα γελόντας και πέρασα το χέρι μου στα μαλλιά μου..