Γιατί ;

Κεφ 2ο

  Άνοιξα σιγά σιγά τα κουρασμένα μάτια μου. Κοίταξα δεξιά και αριστερά για να δω που βρισκόμουν.. Που αλλού στο δωμάτιο μου. Σήκωσα την μέση μου «Άου το κεφάλι μου..» παραπονέθηκα και το χάιδεψα με το χέρι μου. Τότε η Clara μπήκε μέσα, χωρίς προειδοποίηση «Αχ ωραια είσαι ξύπνια» είπε ανακουφισμένη και με πλησίασε αφήνοντας την πόρτα ανοικτή. «Μα τι σε έπιασε χθες ; Σε βρήκα να κοιμάσε στο πεζοδρόμιο έξω από το μπαρ» κάθησε στο κρεβάτι δίπλα μου «Τι; Στο- που ;.. Με τίποτα αφού-» με κοίταξε περίεργα. Τα μάτια μου γούρλωσαν στην ανάμνηση του αγοριού που με έσωσε. Μα πως βρεθηκα έξω από το μπαρ; Δεν θυμάμαι τίποτα.. «Αφού;»με ρώτησε σηκώνοντας το φρύδι της με καχύποπτα «Αφού τίποτα, ίσως με πήρε ο ύπνος και δεν το κατάλαβα» της απάντησα νευρικά και έτριψα το πίσω μέρος του κεφαλιού μου από αμυχανία. «Μάλιστα, άντε ντύσου έχουμε σχολείο!» μου είπε βιαστικά. Πούσου, αυτό μου έλειπε τώρα!... Η Clara έφυγε από το δωμάτιο και εγώ σηκώθηκα για να ντυθώ. Έπλινα τα δόντια μου και το πρόσωπο μου και χτένισα τα ατίθασα μαλλιά μου. «Τέλεια!» είπα στον εεαυτό μου κοιτάζοντας τον καθρέφτη.

  Kατέβηκα κάτω και καλημέρισα την μητέρα της Clara. Τον πατέρα της δεν προλαβαίνω να τον βλέπω το πρωί επειδή φεύγει πιο νωρίς για να πάει στην δουλειά του. Η μητέρα της από την άλλη ασχολείται με το σπιτί.. Κάθησα στο τραπέζι και άρχισα να τρώω μαζί με την Clara το νόστιμο πρωινό μας.. Όταν τελείωσαμε , πήραμε τις τσάντες μας και βγήκαμε από το σπίτι. Κάθε μέρα περπατάμε μαζί με την Clara για να πάμε στο σχολείο εφόσον είναι μόνο πέντε λεπτά περπάτημα από το σπίτι.

  Όταν φτάσαμε πήγα κατευθείαν στο ντουλαπάκι μου για να πάρω τα απαραίτητα βιβλία. Πρώτη ώρα είχαμε μαθηματικά και διστυχώς σε αυτό και σε αρκετά άλλα μαθήματα δεν είμαστε στην ίδια τάξη με την Clara... Το κουδούνι χτύπησε για μέσα. Πήρα τα βιβλία στην αγκαλιά μου και μπήκα μέσα στην τάξη . Έκατσα κάτω στην θέση μου και χασμουρήθηκα. Αχ άντε ας τελείωνουμε με αυτό είπα στον εαυτό μου. Μετά από λίγο όλοι είχαν μπει μέσα και το ίδιο και η καθηγήτρια.. «Λοιπόν, πριν ξεκηνήσουμε το μαθημα θα ήθελα να καλωσορίσουμε τον καινούργο μας μαθητή» η κυρία απήγγειλε..Ποπο πάλι κανας λαπάς θα είναι , είπα στον εαυτό μου και στήριξα το κεφάλι μου πάνω στο χέρι μου.. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ένα ψηλό , όμορφο αγόρι με σκούρα καστανά μαλλιά σχεδόν μαύρα και γαλάζια μάτια. Ανασήκωσα τους όμους μου φτιάχνοντας την στάση μου. Άρχισα να τον σκανάρω από κάτω προς τα πάνω.. Είναι .. ωωρααίοος..

  Γύρισε και κοίταξε την τάξη και ειδικότερα εμένα «Με λένε Άλεξ..» είπε με αρκετή αυτοπεποίθηση για καινούργιος «Κχμμ, Αλεξ, το επίθετο σου;» η δασκάλα τον ρώτησε. Κοιτούσε για λίγο νευρικά το πάτωμα πριν απαντήσει «Εε.. Knight, Alex Knight»

 «Μάλιστα, λοιπόν Άλεξ κάθησε παρακαλώ» του είπε η κυρία και μετά γύρισε προς τον πράσινο πίνακα.. «Ουαου! Είναι κούκλος» άκουσα κάτι κορίτσια να κουτσομπολεύουν λίγο πιο μπροστά μου. Μα πως κάνουν έτσι, είπαμε δεν είναι και θεός.. Ο Άλεξ προχώρησε μπροστά. Κάτι με τράβαγε σε έκεινον και δεν μπορούσα να βγάλλω τα ματια μου από πάνω του.. Θέε μου, Έμιλυ, ξεκόλλα είπα στον εαυτό μου και έδωσα ένα μικρό χαστούκι στο μάγουλο μου για να συνέλθω. Ο Άλεξ κάθησε στο ακριβώς διπλά θρανίο από το δικό μου.. «Σύγνωμη, μήπως μπορείς να μου δώσεις ένα στυλό;» με ρώτησε «Ναι φυσικά» του απάντησα και του έδωσα ένα μπλε στυλό. Το δέρμα μου ακούμπησε ελάχιστα στο δικό του και ανατρύχιασα. Τότε από αμυχανία έβαλα μία τούφα από τα μαλλιά πίσω από το αυτί μου. Όταν όμως το έκανα αυτό ένοιωσα το βλέμμα του πάνω μου και άρχισα να κοκκινίζω..Δεν το άντεχα άλλο. Δάγκωσα το κάτω χείλος μου και γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Είναι λίγο μικρό αλλά υγεία ;) Άσχετο σήμερα έχω γενέθλια 23/03 <3

Vote/Comm <3