Γιατί ;

Κεφ. 4ο

 Είχε βάλει τα χέρια του στις τσέπες του τζίν και με κοιτούσε με ένα χαμόγελο. Προχώρησα μπροστά και έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου..

 «Λοιπόν σε ακούω , γιατί ήρθες εδώ;» τον ρώτησα και άφησα την τσάντα μου κάτω. Ελπίζω να έχει μία καλή δικαιολογία, είπα στον εαυτό μου.. Εκείνος έβγαλε μέσα από την τσέπη του ένα στυλό- ήταν δικός μου «Ορίστε» μου τον έδωσε «Μην μου πεις πως ήρθες μέχρι εδώ για να μου δώσεις πίσω τον στυλό μου» του είπα σχεδόν γελώντας «Φυσικά και όχι» με κοίταξε σοβαρά και σταύρωσε τα χέρια του. Έβαλα τον στυλό στο γραφείο και κάθησα στο μαλακό κρεβάτι μου «Ωραία, κάθησε και πες μου». Να δούμε τι θα ακούσουμε ακόμη, είπα στον εαυτό μου και ο Άλεξ κάθησε στο κρεβάτι «Λοιπόν αυτό μπορεί να σε φρικάρει αλλά είναι η αλίθια οπότε καλύτερα να με πιστέψεις» άρχισε την εισαγωνή. Με κοίταξε ανήσυχος και ένωσε τα χείλι του μεταξύ τους «Αρχικά, ειμαι..» δίσταξε να μιλήσει και έτριψε με το χέρι του το πίσω μέρος του σβέρκου του «Είμαι βρικόλακας» είπε και με κοίταξε στα μάτια «Σιγά μην είσαι και εξωγήινος» του απάντησα ειρωνικά. Με τίποτα , αυτά τα πράγματα γίνονται μόνο στα παραμύθια, δεν υπάρχουν βρικόλακες.. «Λέω την αλήθια αλλά τέλος πάντων.. Μέσα σου έχεις μία ισχυρή δύναμη. Αυτήν την δύναμη θέλουν να εκμεταλευτούν οι κακοί βρικόλακες και να την χρησημοποιήσουν για κακό σκοπό. Έτσι εγώ εχω την διαταγή να σε προστατεύσω από αυτούς--» άρχισε να μου λέει «Από ποιούς έχεις αυτή τη διαταγή;» τον ρωτησα διακόπτωντας τον «Από τους καλούς και εγώ πρέπει να σε προστατεύσω από τους εχθρούς μου» μου απάντησε. Μα τι περίεργο σαν δραματική σειρά μου φένεται, ρε μπας και με δουλεύει; Ρώτησα τον εαυτό μου.

  «Και τώρα περιμένεις να σε πιστέψω;» τον ρώτησα σοβαρά «Δεν περιμένω να με πιστέψεις, αλλά πρέπει να το κάνεις» μου απάντησε κλειδόνοντας τα δάκτυλα του. «Μα οι βρικόλακες δεν υπάρχουν, μην λες χαζομάρες!» είπα σχεδόν γελόντας με μία μικρή δόση ειρωνίας «Υπάρχουν , θες να σου το αποδήξω;» με ρώτησε ειλικρινά «Θυμάσε χθες το βράδυ τι έγινε; Εκείνα τα πλάσματα που σου επιτέθηκαν;» Άρχισε να με ρωτάει.. Μα που θέλει να καταλήξει;;

  «Λοιπόν αυτός που σε έσωσε χθες,.. είμουν εγώ» είπε και γούρλωσα τα μάτια μου. Άναμνήσεις άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό μου από το χθεσινό βράδυ.. Δεν γίνεται να είναι βρικόλακας. Από μικρή μου άρεσαν οι βρικόλακες και τώρα μου λέει πως ένας βρίσκετε μπροστά μου !; Τα κόκκινα μάτια,οι κοφτεροί κινόδοντες και το αίμα, τόσα πολλά στοιχεία. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο από το να τον πιστέψω, ούτως η άλλος μου έσωσε την ζωή..