Lost

Proloog

Proloog

2,5 jaar terug

Tranen stroomden over mijn wangen. Ik liep met een gebroken hart door het Amsterdamse Bos. Wat Daley zojuist had gezegd, ik wist dat het dichterbij was dan ooit, maar dat het echt zou gebeuren, had ik nog niet eens bij stilgestaan.

'Sky, kan ik je even spreken?' riep Daley. Ik kwam met een grote glimlach de keuken uitgelopen. 'Ja natuurlijk, wat is er?' vroeg ik, terwijl ik naast Daley op de bank plofte.

'Manchester United wil me hebben,' gooide Daley er in één keer uit.

Ik voelde hoe de tranen in mijn ogen brandden. 'Oké,' was het enige dat ik uitbracht.

Daley sloeg een arm om mijn schouders heen. 'Wil je met me mee naar Manchester?' Daley keek me hoopvol aan.

'Daley, hoe graag ik ook zou willen,' zei ik en slikte, 'het kan niet, ik heb hier mijn leven in Amsterdam, en jij straks in Manchester.'

'Dus je wilt onze relatie opgeven?'

'We kunnen een lange afstandsrelatie proberen,' stelde ik voor.

'Kom op, Sky, iedereen weet dat een lange afstandsrelatie niet gaat werken,' zei Daley en hij had gelijk, dat wisten we allebei evengoed.

Ik zuchtte. 'Dal, ik wil jou niet kwijt,' ik begon zachtjes te snikken. 'Ik jou ook niet, Sky,' Daley drukte een kus op mijn voorhoofd en trok me in een knuffel.

'Maar wat moeten we dan?' vroeg ik bang, bang voor het antwoord dat ik zou krijgen.

'Skylar,' begon Daley. 'Met een lange afstandsrelatie doen we elkaar te veel pijn, dat wil ik niet, ik wil jou geen pijn doen.' Ondertussen keek ik Daley met betraande ogen aan.

'Misschien is het beter als we een punt achter onze relatie zetten,' besloot Daley.

Ik wist niet wat ik hoorde. Ik begroef me in Daley's veilige, sterke armen en huilde. 'Sst, het komt wel goed,' Daley wreef kalmerend over mijn rug heen en probeerde me gerust te stellen, maar het hielp niks.

'Nee, Daley, dat wil ik niet, ik wil niet dat onze relatie van zes jaar wordt opgegeven door een voetbalclub in het buitenland,' zei ik vastbesloten. 'Skylar, het is beter zo, echt, geloof me.'

'We gaan elkaar dan veel te veel missen,' ging Daley verder. Hij veegde met zijn hand de tranen onder mijn ogen weg.

'Het komt goed, Sky, echt, dat beloof ik je,' dat waren Daley's laatste woorden voordat hij opstond en mijn appartement uitliep.