Lost

35

Hoofdstuk 35

Amsterdam, augustus 2014

'Ga je mee, Sky?' vroeg Daley.

'Waar gaan we heen?' Ik fronste mijn wenkbrauwen.

'Laat me je verrassen,' antwoordde Daley.

'Maar, kom je mee?' Met mijn spijkerjasje in zijn hand stond Daley te wachten. 'Alle spullen staan al in de auto, dus we kunnen direct gaan.'

Ik rolde met mijn ogen, maar wist dat Daley het geheim ging houden voordat we op de plek waren aangekomen. 'Prima, als het een verrassing is, laat ik me graag verrassen.'

-

'Moet ik helpen tillen?' stelde ik voor, toen Daley met veel moeite het picknickkleed en de picknickmand in zijn handen hield.

'Nee, ik neem alles,' wees Daley mijn aanbod af.

'Dal, laat mij alsjeblieft iets van je overnemen,' drong ik aan. 'Straks valt het en dan is al je moeite voor niks geweest.'

'Goed dan,' stemde hij in.

'Hèhè, geeft meneer Blind eindelijk zijn machogedrag op,' lachte ik, terwijl ik het kleed van Daley aanpakte.

'Waar zullen we gaan zitten?' vroeg ik met een glimlach, terwijl we het Vondelpark in wandelden. 'Of had je een plek in gedachten?'

'Ik weet een pérfect plekje,' reageerde Daley. 'Maak je geen zorgen: het is niet lang lopen. Ik weet wat voor grote hekel je daar aan hebt.'

Na enkele minuten stopte Daley met lopen en ik volgde zijn voorbeeld.

'Hier is het,' zei hij.

Ik knikte, waarna ik het kleed neerlegde.
Daley pakte ondertussen de picknickmand uit.

'Aardbeien,' ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. 'Ik kan nu al niet wachten totdat ik mag eten.'

'Ik weet hoe lekker je dat vindt,' reageerde Daley met een grijns.

'Ga zitten,' Daley nam plaats op het kleed.

'Waarom doe je dit, Dal? Heb ik het ergens aan verdiend?' Nieuwsgierig keek ik naar Daley en pakte ondertussen een aardbei die ik in mijn mond stopte.

'Ik mag mijn prachtige vriendin toch een keer verwennen?' Daley grijnsde.

Ik voelde mijn wangen gloeien. We waren nu al zes jaar samen, maar het lukte Daley al jaren om mij aan het blozen te krijgen.

'Ik meen het, Sky.' Hij streek een pluk haar achter mijn oor en zoende me daarna. 'Ik vind het zo schattig hoe je altijd verlegen van me wordt.'

'Je weet niet half hoe belangrijk je voor mij bent. En ik vind het geweldig om je te verrassen en te verwennen voor hoe lang het nog kan.'

'Hoe bedoel je "voor hoe lang het nog kan"?' Ik trok mijn wenkbrauwen op. Waar doelde Daley op? Hield hij iets voor me achter?

Daley wendde zijn blik van mij af en reageerde niet.

'Daley, wat is er?' Ik voelde dat er iets was, en dat het waarschijnlijk niet leuk zou zijn. Waarom deed hij hier zo moeilijk over? Was het zo ernstig dat hij het liever niet aan mij zou vertellen? Wilde hij soms stoppen met onze relatie?

'Wil je ermee kappen?' Het was de ergste situatie die in me op was gekomen. Maar waarom zou Daley dan zoveel moeite voor me doen? Om van zijn schuldgevoel te af te komen?

'Onze relatie verbreken?' Daley keek me met grote ogen aan. 'No way! Zo erg is het nu ook weer niet, dus haal die gedachte alsjeblieft uit je hoofd en maak je daar niet druk over. Ik bedoelde het niet op die manier. Het is gewoon iets wat ik lastig vind om het over met je te hebben, omdat ik je het niet verwacht, denk ik.'

'Sky, ik moet je wat vertellen,' begon Daley. Hij had dit dus niet enkel voor mij georganiseerd, maar deels ook voor zichzelf. Daley had gelogen. 

Ik knikte, maar zei niks en onderbrak Daley niet, zodat ik zo snel mogelijk te weten kwam wat hij voor me verborgen hield.

'Manchester United wil me hebben,' vertelde hij.

Ik schrok van zijn woorden en ik had dit absoluut niet zien aankomen. Na Daley's fantastische WK had hij de clubs voor het uitkiezen, maar hij had ze tot nu toe allemaal afgewezen, waarom wilde hij nu wel naar Manchester verkassen?

'Sky, zeg iets, alsjeblieft,' Daley tilde mijn kin op, zodat ik gedwongen werd om hem aan te kijken.

'Hoezo wil je naar Manchester? Ik begrijp het gewoon niet, Dal. Je wees alle clubs af, zelfs Barcelona, en nu wil je naar Manchester gaan,' zuchtte ik. 'Waarom wel naar Manchester United en waar komt het opeens vandaan? Ik dacht dat je mij had toegezegd dat het bijna zeker was dat je bij Ajax zou blijven dit seizoen en dat je volgend seizoen naar een mooie club in het buitenland zou gaan.'

'Ik heb er nog eens over nagedacht en ik vond dat ik deze kans moest grijpen. Manchester United wil voor de volle 100 procent voor me gaan. Bovendien is Louis van Gaal door nu ook trainer en met hem kan ik het, zoals je ongetwijfeld al weet, goed vinden,' argumenteerde Daley.

'Ik weet zeker dat daar een basisplaats ga krijgen. Het is nu of nooit, Sky. Het is namelijk zo dat ik deze kans volgend jaar waarschijnlijk niet kan krijgen.'

Ik zuchtte. 'Weet je zeker dat je gaat?'

Daley schudde zijn hoofd. 'Nee. Ik speel zaterdag gewoon mee tegen PSV en daarna maak ik mijn beslissing. Het staat niet vast dat ik vertrek, maar ik wilde jou in ieder geval laten weten dat ik ermee in mijn hoofd zit en ik zal er de komende dagen ook wat dood afwezig zijn. Het is wellicht een droom die uitkomt.'

'Trouwens, ik weet niet of Manchester United na zaterdag nog interesse in mij heeft. Je weet hoe een transfer in het voetbal zomaar kan omslaan. Het kan ook zo veranderen. Ga er maar niet vanuit dat ik ga,' deed Daley een poging om mij gerust te stellen.

Natuurlijk wist ik dat hij het enkel deed zodat ik me niet druk zou gaan maken, maar ik wist beter: als het aanbod na de wedstrijd tegen PSV stond, zou Daley sowieso gaan.

'Zullen we nu gaan genieten van dit moment samen?' Ik probeerde te doen alsof ik Daley geloofde.

'Eén ding: hoe gaan we het doen met onze relatie?' Het stond niet vast of Daley zou gaan, maar de zorg om onze relatie en de angst om hem kwijt te raken, sloeg bij mij nu al toe. Ik wilde Daley echt niet kwijt.

'Sky, ik begrijp dat dit moeilijk voor je is en dat jij je zorgen maakt over onze relatie, maar niets staat vast.' Daley boog zijn hoofd naar mijn hoofd toe en drukte een vlugge kus op mijn mond. 'Jij en ik is wat bij elkaar hoort. Jij bent belangrijk voor mij, jij bent de vrouw met wie ik oud wil worden, kinderen wil krijgen en lief en leed wil delen, Skylar van Dijk.'

'Goed,' ging ik akkoord met zijn idee. 'Laten we inderdaad een leuke middag hebben.'

'Beloof je mij dat je je geen zorgen maakt en dat je het anders tegen me zegt, Sky?' Daley keek me aan.

'Ja, ik beloof het, Dal,' antwoordde ik.

'O ja, ik heb ook champagne meegenomen,' bedacht Daley zich.

'Om je transfer naar Manchester United alvast te vieren?'

'Nee, om "ons" te vieren en om te dat we eindelijk wat tijd voor elkaar te hebben,' Daley glimlachte.

'Oké.'

'Proost, Skylar! Op ons.'

'Op ons!' Daley hief zijn glas op, waarna onze glazen kort tegen elkaar raakten.