Lost

07

Hoofdstuk 7

Met lood in mijn schoenen liep ik The Harbour Club binnen. Mijn ogen zochten naar Daley, die ik niet kon vinden. Maar ik had al kunnen weten dat dit kansloos was, want Daley was áltijd te laat.

Ik besloot daarom ook maar aan tafel plaats te nemen.

Verveeld staarde ik voor me uit. Totdat ik twee handen op mijn schouders voelde.

'Boe,' fluisterde Daley in mijn oor. Ik liet kort een kleine gil horen.

'Je liet me schrikken,' zei ik en stond op van de stoel.

'Dat was ook de bedoeling,' Daley grijnsde en drukte vervolgens een kus op mijn wang. Zijn aftershave was goed te ruiken.

Mijn wang tintelde na, terwijl Daley tegenover mij plaats nam.

'Jullie zijn een leuk stel,' bracht ik nog in dromenland uit.

'Dankjewel,' Daley glimlachte naar me.

'Je was zoals gewoonlijk weer te laat,' lachte ik. 'Eh ja, sorry daarvoor,' Daley krapte beschamend achter zijn oor.

'Ik was met wat oude teamgenoten van Ajax wat gaan drinken,' legde Daley uit. Ik zag aan hem dat hij zich schaamde tegenover mij.

'Het geeft niks, ik ben het van je gewend,' gniffelde ik.

'Ik weet dat het geen goed teken is,' bekende Daley en keek zenuwachtig een andere kant op.

'Wat willen jullie drinken?' vroeg een serveerster.

'Voor mij een cola, alsjeblieft,' antwoordde ik en glimlachte.

Toen Daley ook iets had besteld, vroeg hij: 'Maar zullen we het nu hebben waarvoor we beiden gekomen zijn?'

Ik knikte, niet wetend wat ik hierop moest antwoorden.

'Ik heb het heel lang moeilijk gehad door het feit dat we uit elkaar waren,' zei ik zacht.

'Ik ook, en nu ik je weer zie, heb ik het idee dat ik veel heb gemist, waaronder jou,' reageerde Daley.

'We zijn dan misschien niet meer samen, maar ik heb bij jou nog steeds dat vertrouwde gevoel,' ging Daley verder.

'Ga je weg bij Manchester United?' vroeg ik nieuwsgierig, maar tegelijk ook boos, boos omdat Daley mij voor die club had opgegeven.

'Het hangt er vanaf of ik een basisplaats krijg of niet, anders ga ik inderdaad op zoek naar een nieuwe club,' beantwoordde Daley mijn vraag.

'Toen je vroeg of ik mee ging naar Manchester, en ik zei dat ik niet mee wilde, daar heb ik nog altijd spijt van,' gaf ik eerlijk toe.

Daley was stil. 'Waarom mag Rosa niks van weten van wij ooit hebben gehad?' doorbrak ik de stilte.

'Straks gaat ze zich onzeker voelen en dat wil ik absoluut niet,' verklaarde Daley en keek me serieus aan. Ik knikte.

'Hoe is verdere leven in Amsterdam?'

'Druk, zoals het voorheen ook was,' antwoordde ik glimlachend.

'Fijn,' glimlachte Daley terug.

'En in Manchester?' vroeg ik geïnteresseerd.

'Het voetbal is er natuurlijk wel anders, als je een fout maakt, word je daar strenger op beoordeeld dan in Nederland.'

'En de media zijn er ook meer aanwezig dan in de tijd toen ik bij Ajax speelde,' voegde Daley eraan toe.

'Alsjeblieft,' de serveerster zette de bestelde drankjes van Daley en mij op tafel.