Lost

25

Hoofdstuk 25

'Het gaat hartstikke goed met de baby,' waren de mooie woorden van de verloskundige.

Een gevoel van opluchting ging door mijn lijf. Ik keek Daley aan en zag dat hij een trotse glimlach op zijn gezicht had.

'Het kindje is nu zeven weken,' glimlachte de vrouw.

'Goed, dan kunnen kunnen jullie een nieuwe afspraak maken. De medewerker aan de balie zal jullie daar verder over informeren.'

'Bedankt,' ik gaf de verloskundige een hand.

Met een gerust hart verlieten Daley en ik de spreekkamer van de verloskundige en we een vervolgafspraak maakten.

'Heb je zin om op de goede uitslag wat te gaan drinken?' stelde Daley voor.

'Eigenlijk had ik al met Noor afgesproken om twee uur,' ik blikte op mijn horloge. 'En het is nu half twee,' peinsde ik.

'Geeft niet! Dan doen we het een andere keer!' Ik zag aan Daley's gezichtsuitdrukking dat hij een beetje teleurgesteld was, maar hij liet het niet merken.

'Zou je me bij Noor af kunnen zetten?'

'Of course. Kom,' Daley sloeg zijn arm om mij heen. Het voelde net als vroeger, toen we een stel waren. Ik verlangde naar die tijd. Wat waren we gelukkig samen geweest.

Ik dacht minimaal één keer per dag terug aan onze relatie. Helaas zat het er voorlopig niet in dat Daley Rosa ging opgeven voor mij. Al betwijfelde ik of ik Daley kon vertrouwen als we opnieuw zouden beginnen.

'Aarde voor, Skylar,' hoorde ik Daley zeggen. Ik schrok op.

'Waar dacht je over na?' vroeg Daley, terwijl zijn nog steeds arm rond mijn middel rustte.

Ik slikte, niet wetend of ik het een goed moment was om het hem te vertellen, desondanks deed ik het wel. 'Over ons toen we nog een relatie hadden en over ons nu.'

'Zou je een nieuwe start met me maken als ik een punt achter mijn relatie met Rosa zet?'

'Mijn hart zegt dat ik het wil, maar mijn hoofd zegt dat ik voorzichtiger moet zijn,' antwoordde ik.

Zonder verder iets te zeggen, vervolgden we onze weg richting Daley zijn auto.

Ik nam plaats in de bijrijderstoel en mijn gedachten dwaalden opnieuw af naar Daley's vraag. Hij kon het uitmaken met Rosa, maar als ik hem geen tweede kans ging geven, had het voor hem weinig zin.

Ook de autorit naar Noor verliep rustig. Beiden hielden we bijna telkens onze mond. Normaal gesproken was het nooit stil tussen – er was altijd iets waar we over praten – maar deze keer dachten we allebei na. Over ons, de baby en alle andere problemen.

De rit was zo snel verlopen, dat ik zelfs niet doorhad dat Daley de auto had stilgezet om me af te zetten voor Noors appartement.

'Bedankt voor het brengen,' glimlachte ik naar Daley.

'Graag gedaan. Het was geen moeite,' knikte hij.

'Ik vond het fijn dat je erbij was vandaag. Het was best spannend allemaal en zo.'

'Ook dat doe ik graag. Het blijft ons kind dat we samen gaan krijgen en daar laat ik jou niet in je eentje voor opdraaien.'

'Goed, ik ga maar eens,' deelde ik mee en ik wilde al uitstappen, maar Daley pakte mijn arm vast.

'Sky, wacht!' riep hij. 'Je hebt hier iets.'

'Ja, vast,' ik rolde met mijn ogen.

'Nee, ik meen het.'

Ik boog mijn gezicht dichter naar dat van Daley toe, zodat hij kon weghalen wat er op mijn gezicht zat.

Hij veegde met zijn duim over mijn wang en gaf daar een kus op. Zijn baard prikte tegen mijn huid.

Daley grijnsde. 'Je hebt een kus op je wang.'

'Flauwerik,' was ik van mening, al moest ik toegeven dat ik het helemaal niet erg gevonden had.

'Goed, nu ga ik echt,' ik deed de deur open en stapte de auto uit.

'Doeg, Dal,' ik blies hem een kushandje toe.

Daley deed alsof hij hem ving en ik schoot in de lach.

'Dag, Sky,' en met een klap gooide ik de autodeur dicht en liep richting Noors appartement waar ik aanbelde.

Ik hoorde een harde toeter, wat voor mij het teken was dat Daley de straat uit was.

'Sky!' Enthousiast werd ik door Noor onthaald.

'Ik moet erbij zeggen dat ik Mason van mijn zus heb vandaag. Ze moest onverwachts naar het ziekenhuis, omdat haar schoonmoeder in het ziekenhuis is opgenomen.'

Ik haalde mijn schouders op. 'Het is niet erg.'

'Kun jij alvast wennen,' Noor gaf me grijnzend een knipoog.

'Gelukkig duurt het eventjes voordat deze er is,' ik wees naar mijn buik.

'Wil jij wat drinken?'

Ik knikte. 'Lekker, doe maar wat fris.'

'Komt eraan, mevrouw Van Dijk of ik moet ik zeggen: Blind.' 

'Noor, we zijn niet eens samen,' probeerde ik haar uit te leggen.

'Maar jullie krijgen wel een kind samen,' voegde Noor eraan toe.

'Dus, dat betekent niet dat we voor de tweede keer iets beginnen.' Ik moest realistisch blijven ik hield zielsveel van Daley, maar hij blijkbaar niet genoeg van mij om zijn relatie met Rosa te beëindigen.

'Vertel. Hoe ging het bij de verloskundige?' Met een zachte klap zette Noor het glas neer en liet zich in de stoel tegenover mij ploffen.

'Als ik de verloskundige moet geloven, gaat alles goed,' vertelde ik.

'Dat is toch geweldig nieuws!' riep Noor euforisch uit.

Ik keek weg.

'Hé, wat is er nou? Je baby'tje is kerngezond en de uitdrukking op je gezicht lijkt alsof je helemaal niet blij bent,' merkte Noor op.

Het was me nog nooit gelukt om iets voor Noor geheim te houden als het om mezelf ging, en ook deze keer had ze me weer door.

'Sky, ik zal er altijd voor je zijn. Al bega je de domste fout, doe je de raarste dingen of doe je wat waar ik het totaal niet mee eens ben. Ik zal je steunen. Dus zeg op, wat zit je dwars?'

'Ik heb twijfels of ik er klaar voor ben om moeder te worden, maar ik heb Daley al toegezegd dat we ervoor gaan,' reageerde ik.

Ik keek Noor aan en ik zag aan haar gezicht dat zijzelf ook niet zo goed wist wat ze hiermee moest.

'Waarom heb je Daley dit niet verteld? Daley heeft er straks niks aan als hij erachter komt dat jij het kind niet wilde of er je twijfels over had. Ik snap dat deze tijd snel voor je gaat, maar zo gaat het nu eenmaal. Als je het écht niet wilt, moet je eerlijk tegen hem zijn,' adviseerde Noor me.

Ik wist dat ze gelijk had, maar ik wist ook hoe blij Daley was dat hij vader van mij zou worden.

'Hoe graag Daley het wil, jij moet nagaan wat jíj wilt, Sky,' ging ze door. 'Eerlijkheid is het moeilijkste wat er is. Kijk naar Daley, die bang is rond alle ophef die zal gaan komen als hij het uitmaalt met Rosa.'

Er klonk gehuil door de babyfoon en ik hoorde hoe Noor luid zuchtte. 'Dat kind huilt al de hele middag.'

'De plicht roept,' kondigde Noor aan, toen ze opstond. 'Ik ben zo terug en dan vervolgen we dit gesprek.'

Het gaf mij de tijd om na te denken over Noors woorden. Ze had inderdaad gelijk dat ik voor mezelf moest gaan, maar ik

Met de kleine Mason aan haar hand kwam Noor terug.

'Tante Skylar!' Met een grote glimlach kwam Mason op mij afgerend.

'Hey, Mason!' Ik zette het kleine jongetje op mijn schoot.

En met dit gedaan te hebben, wist ik het zeker: ik wilde de baby voor geen goud weg laten halen.