Lost

12

Hoofdstuk 12

'Klaar voor?' vroeg Naomi, toen we onze riemen vastmaakten voor de reis naar Manchester die ging komen. Samen met Davy, Amber, Joël, Naomi, Jasper en Joan vloog ik richting het grote Manchester.

'Ja,' knikte ik.

Manchester was een klein uurtje vliegen en voor ik het wist, liepen we met zijn allen op het vliegveld van Manchester, waar we hartstochtelijk werden onthaald door Daley en Rosa.

'Sky!' Rosa rende op me af om me te omhelzen.

'Leuk je te zien,' zei ze.

'Ook leuk jou terug te zien,' reageerde ik.

'Ze is wel dol op je, hè,' merkte Daley op, nadat hij me begroet had door middel van een knuffel en een kus op mijn wang.

'Jazeker,' glimlachte ik, 'gelukkig maar.'

'Zal ik de koffer van je aannemen?' vroeg Daley.

'Als je dat wilt, graag,' nam ik zijn aanbod aan.

'Ik zal altijd alles voor je doen, onthoud dat,' vertelde hij in mijn oor.

Ik bloosde en zag dat Daley een grijns niet kon onderdrukken. 'Voor mij hoef je je rode wangen niet te verbergen, hoor,' fluisterde hij tegen me, zodat ik de enige was die het zou horen.

-

De muziek stond aan en er hing een prettige sfeer. Ik stond naast Naomi, die er stilletjes bijzat – iets wat ik niet van haar gewend was.

'Is er wat, Naoom?' Ik keek haar bezorgd aan.

'Nee hoor,' ze schudde haar hoofd, 'ben wat moe van het vliegen, dat is het.'

'Skylar, lang niet gezien,' zei Danny, toen hij gesprek met me aan knoopte.

'Ja, het is zeker een tijdje geleden,' knikte ik.

'Hoe gaat het met je?' toonde Danny zijn interesse in me.

'Zijn gangetje, met jou?'

'Voor mij geldt hetzelfde,' antwoordde Danny.

'Sky, kan ik een wijntje voor je inschenken?' kwam Daley tussen Danny en mij in.

'Ik heb er net één op en wacht liever eventjes met de volgende,' wees ik af.

'Je hebt pas gefeest, als je de volgende dag een kater hebt!' probeerde Daley me over te halen.

Ik grinnikte om zijn grap, maar het lege wijnglas in mijn hand had ik hem niet gegeven.

'Dus kom op, laat me je glas vullen,' drong Daley aan.

'Ik hoop dat je begrijpt dat ik meer aan het weekendje Manchester wil hebben dan met knallende koppijn op mijn hotelkamer moeten zitten.'

'Oh, maar dan kan ik wel wat aan doen, hoor,' grijnsde Daley. 'Voor de hoofdpijn bestaat er zoiets als paracetamol en het alleen zitten kan ik best voor je oplossen.
Naomi en Joan zouden bij je willen blijven, en als dat niet het geval is, offer ik me op voor je.'

'Dal, op dit moment sla ik je aanbod af.'

'Als ik je geen wijn kan aanbieden, trek je de dansvloer op.' Daley trok me de menigte van dansende mensen in.
Hij legde zijn armen rond mijn heupen en ik de mijne in zijn nek.

Daley keek me glimlachend aan, en ik moest moeite doen niet in zijn ogen te verdwalen doen.

No limit in the sky, that I won't fly for ya.
No amount of tears in my eyes, that I won't cry for ya, oh no.
With every breath that I take,
I want you to share that air with me.
There's no promise that I won't keep.
I'll climb a mountain, there's none too steep.

When it comes to you,
there's no crime
Let's take both of our souls
and intertwine.
When it comes to you,
don't be blind.
Watch me speak from my heart,
when it comes to you comes to you.

Want you to share that,
when it comes to you.

Cupid ain't a lie,
arrow got your name on it, oh yeah.
Don't miss out on a love.
And regret yourself on it, oh.
Open up your mind, clear your head.
Ain't gotta wake up to an empty bed.
Share my life, it's yours to keep.
Now that I give to you all of me, oh.

'In al die jaren is er niks veranderd aan je danskunsten,' merkte ik op.

'Je bedoelt dat ik ze nog altijd niet heb,' lachte Daley.

'Zo wilde ik het nou ook weer niet zeggen..'

'Maar het is wel zo,' maakte Daley mijn zin af. 'Of wou je wat anders zeggen?'

Ik gniffelde. 'Eigenlijk niet.'

'Lijkt het je leuk om nu door de stad te gaan lopen?' stelde Daley voor.

'Om tien uur 's avonds door Manchester wandelen, wat een top idee,' zei ik cynisch, 'je had geen beter idee kunnen bedenken.'

'Ja, dat vind ik ook van mezelf, en dus kom je nu met me mee,' grijnsde Daley.

'Idioot die je ook bent,' ik schudde lachend mijn hoofd.

'Hup, trek je jas aan, dan kunnen we gaan,' negeerde Daley mijn opmerking terwijl hij mijn jas aangaf.

'Kun je me morgen, als het niet 's avonds is, maar 's middags, niet de stad laten zien? En bovendien denk ik niet dat Rosa het erg op prijs stelt als jij weg bent,' probeerde ik Daley van gedachten te veranderen, maar mijn poging was tevergeefs.

'Nee, we gaan nu,' vastbesloten keek Daley me aan. 'En zo te zien vermaakt Rosa zich prima, dus ze zal me niet zo snel missen.'

'Als jij iets wilt, kan niemand daar iets aan veranderen,' glimlachte ik, nadat Daley de deur van zijn huis dichtgeslagen had.

'Inderdaad,'

'Hoe gaan we er naartoe?'

'Wat dacht je van lopen,' antwoordde Daley.

Ik keek hem met grote ogen aan. 'Je hoeft niet te doen alsof we de halve wereld af moeten lopen,' gniffelde Daley, 'dat zou ik je heus niet aan durven doen, en mezelf ook niet, trouwens.'

Ik grinnikte zachtjes.

'Vanaf het huis is het slechts een kwartiertje,' vertelde hij, terwijl ik hem volgde.

En Daley had gelijk: na een kwartier kwamen we aan in het centrum.

'Wat vind je van Manchester?'

'Wat ik er tot nu toe van heb gezien, is het een geweldige stad. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat Manchester zo'n mooie stad zou zijn,' bekende ik.

Daley stak de sleutel in het slot. 'Dames voor,' glimlachte hij.

De drukte kwam ons meteen tegemoet toen we Daley's huis betraden.

Daley en ik waren nog niet eens een minuut binnen, of Rosa kwam als een bezetene op ons afgelopen.

'Ik zoek jullie al de hele avond,' zei ze, terwijl ze zich tegen Daley aan drukte en hem een kus op zijn wang drukte.

Een steek van jaloezie ging door me heen. Was ik Rosa maar en degene die dat kon doen...

'Gelukkig zijn we er nu en dat is wat telt,' zei Daley.

'Zolang zijn we toch niet weggeweest?' Daley keek me glimlachend aan, waarna hij een blik op zijn horloge wierp. 'Maar een uurtje.'

'Waar waren jullie eigenlijk?' vroeg Rosa.

'Ik heb Skylar een beetje de stad laten zien,' beantwoordde Daley de vraag.

'Oh, wat leuk, hoe vond je het, Sky?' reageerde Rosa enthousiast.

'Gezellig en Manchester is een prachtige stad,' glimlachte ik naar haar.