Lost

41

Hoofdstuk 41

'Wanneer vlieg je terug?' vroeg ik aan Rosa. Nadat Daley en Rosa het uitgepraat hadden, was ze mee teruggekomen naar Daley's huis, en inmiddels zaten we met zijn drieën aan de sushi.

'Morgenochtend,' antwoordde ze. 'Ik heb een hotelletje hier vlakbij geboekt waar ik vannacht overnacht.'

Ik knikte. 

Daley zoende me vol overgave en toen we onze zoen beëindigd hadden, was het eerste wat ik deed naar Rosa kijken.

'Ik denk dat ik maar eens opstap,' meldde Rosa, terwijl ik meende te zien dat ze moeite moest doen om haar tranen tegen te gaan. 'Ik ben even naar de WC.'

Mijn voorgevoel had geklopt, want toen Rosa terugkwam, was haar gezicht rood van het huilen.

'Gaat het wel, Roos?' zei ik voorzichtig. Daley had sinds hij met Rosa gekomen niks meer tegen zijn ex-vriendin gezegd. Ergens begreep ik het: ze hadden daarvoor een moeilijk en emotioneel gesprek gevoerd. Maar toch vertrouwde ik het niet helemaal. Was hij soms bang dat ze zou uitbarsten?

'Ehm.. ja.'

'Echt?' was het eerste wat Daley tegen Rosa zei en liep op haar af om haar vervolgens in een knuffel te trekken.

'Het spijt me zo voor alles, Roos,' hoorde ik hem fluisteren, maar het was net hard genoeg ik dat ik het ook kon horen.

'Liefde valt niet te sturen, Dal. Natuurlijk had ik liever gewild dat je nooit tegen mij gelogen had, maar ik neem mezelf ook iets kwalijk: hoe heb ik niet kunnen zien dat jij niet lekker in onze relatie zat?'

'Je moet jezelf niets kwalijk nemen. Doe dat alsjeblieft niet. Ik had eerlijk tegen jou moeten zijn en onze relatie al veel eerder moeten beëindigen.'

'Daley,' begon Rosa snikkend, 'ik wil dat je de waarheid gaat zeggen. Heb je überhaupt gevoelens voor me gehad?'

Ik hoorde Daley duidelijk slikken. 'Die vraag heb ik mezelf laatst ook gesteld. Ik denk dat ik me in het begin tot je aangetrokken voelde en omdat ik Skylar zo graag uit mijn hoofd wilde zetten en er ook van overtuigd was dat een nieuwe relatie daar dé oplossing voor was, ben ik iets met jou begonnen. In eerste instantie dacht ik dat je écht leuk vond, maar toen ik Skylar voor het eerst in tweeënhalf jaar terug zag op Zola's verjaardag, was zij degene die ervoor zorgde dat ik begon te twijfelen.'

'Bedankt dat je de waarheid hebt gesproken,' een waterige glimlach sierde Rosa's lippen. Het was een gemeende glimlach.

'Rosa, wil je me beloven dat je niet aan jezelf gaat twijfelen?' Daley keek haar streng aan. 'Je bent een ontzettend lieve, spontane en leuke meid en ik heb het geluk gehad dat ik dat mocht meemaken. Alleen had ik mijn liefde voor Skylar weggestopt en dat is nooit een goed idee, ben ik achtergekomen. Je verdient een betere man dan hoe ik jou heb behandeld en ik weet zeker dat er eentje op deze aardbol voor jou rondloopt.'

'Zal ik doen,' reageerde Rosa.  'Goed, ik ga naar het hotel.'

'Hoe laat vlieg je morgen?' wilde ik weten.

'Ik moet om half tien op Manchester AirPort zijn. Hoezo?'

'Ik dacht dat ik je misschien kon uitzwaaien, als het daarmee eens bent. Mijn broer komt morgen ook hiernaartoe overgevlogen en landt om tien uur.'

'Is goed,' stemde Rosa in, waarna ze me omhelsde en het huis verliet.

'Oké, heb jij alles aan Rosa verteld?' Ik staarde Daley in zijn blauwe ogen aan.

'Ja, ik heb nergens over gelogen,' antwoordde hij, terwijl hij naar me toeliep en me omhelsde. 'Ik vind het knap hoe je ermee bent omgegaan vandaag. Ineens stond Rosa voor de deur, dat moet niet al te makkelijk voor je geweest zijn.'

Daley blikte op zijn horloge. 'Het is pas zeven uur. Als je wilt, kunnen we nog even de stad in en wat gaan drinken.'

'Goed plan,' ging ik met Daley akkoord.

'Waar wacht je dan op? Hup, kom van die bank af,' glimlachte Daley.

'Heeft meneer Blind haast?' grijnsde ik.

'Ja, en als jij nu niet snel opstaat, gooi ik je over mijn rug heen en draag ik je naar de auto toe.'

'Kom maar op.' En nadat ik die woorden had gezegd, liet Daley dat hem geen twee keer zeggen en voor ik het wist, voelde ik de grond onder mijn voeten verdwijnen.

-

Het regende toen Daley en ik door de grote stad liepen, maar dat was ik ook van Nederland gewend.

'Wist je dat het in Manchester vaker regent dan in ons kikkerlandje?' zei Daley.

Ik schudde mijn hoofd van nee.

'Dus als je bij me komt intrekken, heb je bijna elke dag last van regen.'

'Hoho,' lachte ik. 'We zijn niet eens samen, maar jij begint al over samenwonen. Rustig aan, Dal.'

'Ik doe rustig aan, maak je daar maar heen zorgen om. Ik zeg alleen iets. Ik bedoel er helemaal niets mee, hè,' Daley stopte met lopen en ging tegenover me staan.

'Luister, Sky,' ik zag dat Daley hij nerveus was. 'Ik weet dat het misschien wat snel is, maar wil jij opnieuw een begin met mij maken?'

Een grote twijfel begon bij mij op te spelen. Moest ik dit doen? Was het niet te snel? Kon ik Daley voor de volle 100 procent vertrouwen?

'Skylar?' Daley keek me aan, terwijl ik hem in spanning hield.

Ik haalde één keer diep adem, waarna ik antwoordde: 'Ja, heel graag.'

Daley glimlachte en pakte mijn hand vast.

'Ik hou van jou,' reageerde Daley en drukte zijn lippen op de mijne.

'Oké, zullen we daar naar binnen gaan?' Daley wees met zijn vinger richting een ijssalon. 'De beste van de stad, naar mijn mening.'

'Is goed,' een beetje verdoofd van wat er zojuist gebeurd was, liep ik naast Daley naar de ijssalon toe. We waren gewoon weer samen. Ik kon het amper geloven dat Daley het me gevraagd had en ik voelde me als de zeventienjarige ik die dat toen meemaakte met Daley.

'Ga jij maar lekker hier zitten, dan ga ik het ijs halen. Welke smaak ijs wil je?' Vragend keek Daley me aan.

'Stracciatella,' gaf ik als antwoord.

'Ik ben zo terug.'

Twee minuten later kwam Daley met twee hoorntjes terug.

'Kijk eens,' knipoogde hij.

'Thanks,' ik schonk Daley een glimlach, terwijl hij mij het ijsje aangaf.

'Je twijfelde net, hè?' Daley had me doorgehad, en niet zo'n klein beetje ook.

Ik wendde mijn blik af om die van Daley te kunnen vermijden. Maar voor hem was zijn vraag beantwoord. Ja, ik had mijn twijfels. Ik moest mezelf en Daley niet voor de gek houden.

'Skylar, ik weet dat het zo is, dus je hoeft niet te gaan liegen, want dat ik heb ik door. Je bent bang dat ik jou hetzelfde aan zal doen als ik dat bij Rosa heb gedaan. Ik hoop dat je me gelooft als ik zeg dat ik jou al die jaren niet uit mijn hoofd kreeg.'

'Mijn plan om jou uit mijn hoofd te zetten, mislukte volledig toen ik je terug zag op het verjaarsfeest van Zola,' vertelde Daley. 'Ik had er niet aan gedacht dat jij daar was, maar toen ik je zag zitten naast Noor, wist ik het: Rosa was niet de liefde van mijn leven, maar jij. Ik had verwacht dat jij allang een nieuwe liefde had gevonden. Gelukkig voor mij was dat niet zo.'