Lost

24

Een extra hoofdstuk, omdat ik nu vakantie heb en ik dit verhaal al heel ver vooruit heb geschreven!:)

Hoofdstuk 24

'Als ik mijn hart volg, zegt dat ja. Maar mijn hoofd zegt dat het de domste beslissing is die ik kan maken.'

'Ik begrijp het, Sky,' reageerde Perry, 'maar soms is het beter om naar je hart te luisteren en je hersenen voor één keer te negeren. Goed, ik ga richting Frenkie, want Daley komt op je afgelopen en ik vermoed dat hij wat tegen jou wilt zeggen.'

'Kan ik voor de laatste keer spreken vanavond?' fluisterde Daley in mijn oor.

'Is prima,' knikte ik, waarna ik door Daley aan mijn hand een lege kamer naar binnen werd gesleurd.

'Ik word gek van Rosa. Ze zit de hele avond te zeiken. Eigenlijk de hele dag al. Ik word gek van haar!' Gefrustreerd gooide Daley het erin één keer uit.

'Ik wilde gewoon even afleiding. Even weg van al dat gezeik en vooral van Rosa. Sinds ze weet dat wij een relatie gehad hebben, zit ze me overal achterna. Laatst sprak ik af met Davy en toen stond ze zelfs op het punt om mee te gaan.'

Daley drukte zijn mond op die van mij en al gauw vroeg zijn tong toestemming tegen mijn lippen, die ik gaf.

Het voelde opnieuw onwijs goed, maar ik wist dat het goede gevoel binnen no-time afgelopen kon zijn.

Net nadat de zoen was gestopt, werd de deur met een ruk geopend.

'Daley, hier ben je! Ik heb bijna het volledige appartement afgezocht.

'Dit bedoelde ik dus,' vormde Daley met zijn lippen.

Toen Rosa mij zag, veranderde haar gezichtsuitdrukking direct.

'Hey, Sky!' Ik zag aan haar dat ze nep-enthousiast deed.

'Daley, zou ik Skylar alleen mogen spreken?' Ze keek haar vriend aan.

'Is goed,' ik zag hoe Daley met zijn ogen rolde en wegliep. 'Ik wacht op de gang, dus als ik merk dat het te lang duurt, kom ik hier terug.'

'Luister, ik wil dat je Daley met rust laat, oké?' zei ze. 'Jij zoekt geen contact met hem en ik zorg ervoor dat hij dat ook niet met jou doet. Heb je dat begrepen, Skylar?'

Wat dacht ze wel niet? Dat ik me door haar ging laten vertellen met wie ik om mocht gaan? Dat liet ik me dus mooi niet gebeuren.

'Misschien moet jij Daley eens leren vertrouwen, Rosa,' vertelde ik Rosa. Niet dat ik hem zou vertrouwen als ik het verhaal erachter wist.

'Ik snap dat je het moeilijk vindt dat Daley en ik vrienden zijn, maar ik ben nu eenmaal een vriendin van hem en Zola. Ik ga hem niet ontlopen, omdat jij dat wilt. Bovendien laat ik me niet door jou bepalen met wie ik omga,' kaatste ik terug.

'Als je zo weinig vertrouwen in Daley hebt, kun je net zo goed een punt achter jullie relatie zetten.'

Er vormden tranen in Rosa haar ogen en ik zag dat ze het hier onwijs moeilijk mee had.

'Daley en ik hebben vaak ruzie de afgelopen weken en ik vraag me af en toe af of hij nog van me houdt,' snikte ze.

'Kom hier,' ik sloot mijn armen om de huilende Rosa heen en probeerde haar te troosten.

'Haar verdriet is jouw schuld,' zei een stemmetje in mijn hoofd.

Wat hadden Daley en ik haar aangedaan? Ze hield zoveel van hem en hij gaf haar zo weinig terug. Rosa verdiende beter. Ik was haar aan het troosten, terwijl ik een gedeelte van het probleem had veroorzaakt. Ik voelde me schuldig.