Lost

34

Hoofdstuk 34

'Wauw,' met open mond kwam ik de keuken binnen, 'wat is hier gebeurd?' Het was één grote rotzooi in de keuken en met verbazing keek ik rond hoeveel troep er lag, waar ik uit kon opmaken dat Rosa er bezig was geweest.

'Ja, goedemorgen,' Rosa kwam op me afgelopen. 'Nu ik hier mag logeren, vond ik wel dat jij het verdiende om verwend te worden met een uitgebreid ontbijt.'

'Maar maak je geen zorgen: ik ruim alle troep die ik heb veroorzaakt op en zorg dat alles weer netjes als je vanmiddag thuis komt,' voegde ze eraan toe.

'Dankjewel, Roos,' ik omhelsde haar. 'Dit had niet gehoeven, hoor.'

'Maar je vindt een fijne bijkomstigheid, hoop ik?' Rosa glimlachte.

'Dat zeker,' reageerde ik, terwijl ik aanschoof aan tafel. 'Laten we dan maar gaan ontbijten.'

'Lijkt me een goed plan.' Rosa pakte een broodje uit de mand.

'Hmm, het is werkelijk waar heerlijk, Roos,' complimenteerde ik haar.

'Bedankt,' zei ze.

'Doe je dit ook elke ochtend voor Daley?'

'Ja, ik doe het een paar keer per week, maar niet elke ochtend,' knikte Rosa.

'Ik kan me herinneren dat hij vaak last had van een ochtendhumeur, dus dit moet dat dan een stuk verhelpen.'

'Nou, dat doet niet vaak, moet ik toegeven,' ik zag dat Rosa haar blik afwendde van mij, en dat was voor mij het teken dat zij het lastig vond.

'Ik weet dat een relatie hebben met Daley Blind niet altijd even makkelijk is,' gaf ik toe. 'Hij is meestal weg voor training en als hij thuis is, is hij moe, maar het is iets waar je mee moet leren dealen. Het was voor mij ook soms moeilijk, dus onthoud dat je niet de enige bent.'

'Daley vertelde me laatst de reden dat hij het met jou heeft uitgemaakt en ik begrijp niet waarom en hoe hij jou heeft laten gaan. Je bent een fantastische vrouw, toont begrip voor Daley's gedrag en daar komt bij dat je superlief bent, Sky. En dan vergelijk ik mezelf met jou en doe ik het op al die punten niet een half zo goed. "Wat ziet Daley in mij?" is de vraag die ik mezelf dan stel.' Ik zag de tranen in Rosa's ogen opkomen en voelde me gelijk schuldig.

Ik had die onzekerheid veroorzaakt, ik was de reden dat hun relatie kapot was gegeaan en ik kon hun relatie niet herstellen. Wat was er gebeurd als Daley en ik elkaar niet waren tegengekomen een paar maanden terug? Zouden we dan niet naar mijn huis gegaan zijn naar ons gesprek in The Harbour Club?

Ik moest daar ook niet over nadenken. Het was nu eenmaal gebeurd en wat was gebeurd, kon ik – helaas – niet terugdraaien. Als ik vooraf wist dat alle dingen die Daley en ik hadden gedaan zoveel problemen zouden veroorzaken, was ik er zeker van dat we beiden van mening waren dat we het niet moesten doen.

'Je moet jezelf niet met mij vergelijken. Wij zijn allebei twee onwijs verschillende types. Ik verbaas me elke keer over het feit dat jij in een ruzie niet door Daley laat wegzetten en vind het knap hoe je ermee omgaat dat Daley en ik wat hebben gehad. Dat lijkt me niet makkelijk.'

'Hoe laat gaat je vliegtuig?' Ik keek Rosa vragend aan om het onderwerp te veranderen. Ik wilde het niet graag over hebben, maar ik zag dat Rosa er ook zo over dacht.

'Acht uur vanavond,' antwoordde ze. 'Ik hoop dat je er geen problemen mee hebt dat in tot vanavond blijf.'

'Nee, ik vind het gezellig. Zullen we anders vanavond eten bestellen?' stelde ik voor.

'Dus je vond mijn kookkunsten gisteravond niet lekker?' was Rosa's conclusie die ze hieruit trok.

'Nee, nee,' zei ik gauw. 'Zo bedoelde ik het niet. Alleen kan ik me inbeelden dat jij het fijn zou vinden om wat meer van de stad te zien in plaats van voor mij te staan koken.'

'Wat ga je doen in de tijd dat ik naar mijn werk ben?'

'Hmm, weet het nog niet,' ze haalde haar schouders op. 'Ik zat erover na te denken om op flitsbezoek naar mijn ouders te gaan – ik heb ze al ruim anderhalve maand niet gezien.'

-

'Wat zie je er moe uit,' merkte Marlies op, toen ik naast haar neerplofte.

'Beetje weinig slaap gehad,' ik wreef moe in mijn ogen. 'Ik kreeg onverwachts een logé op bezoek en ook kwamen wat vrienden langs.'

'Ik maak me zorgen om je, Sky,' fluisterde Marlies. 'Gaat het wel goed met je? Je ziet er de afgelopen tijd zo moe uit.'

Omdat ik zwanger ben, ik het voor vrijwel iedereen geheim moet houden en ondertussen ook voor mezelf moet zorgen, maar die zin kon ik moeilijk zeggen, dus perste ik er met een neppe glimlach uit: 'Ik voel me gewoon niet zo goed de laatste tijd, dat is het. Meer niet.'

'Echt?' Marlies leek niks van mijn woorden te geloven. Als ik voor haar al zo ongeloofwaardig leek, hoe kon Rosa me dan geloven? Was zij zo goedgelovig? Of deed ze alsof ze me geloofde?

'Ja, ik meen het,' loog ik en probeerde zoveel mogelijk zeker van mijn antwoord te lijken.

'Als er iets anders is, zeg je het me, hè? Beloof je me dat?' zei Marlies.

'Ja, natuurlijk, Mar. Goed, ik moest maar eens aan mij ontwerpen beginnen.'

'Begrijp ik, anders krijg jij op je kop van Bas en ik ook trouwens als ik nu niet snel begin,' Marlies gniffelde.

-

'Bedankt dat je me zo hebt opgevangen, Sky,' Rosa sloeg haar armen om mij heen. 'Je bent zo lief voor me geweest, terwijl ik best aan je zie dat je het niet makkelijk vond om mij van het ene op andere moment over de vloer te krijgen, en dat begrijp ik maar al te goed. Ik ben toch Daley's vriendin en jij zijn ex-vriendin.'

Er vormde zich een brok in mijn keel en ik wist niet wat ik hierop moest zeggen.

'Hé, je mag het best moeilijk vinden, hè! Ik heb er volkomen begrip voor,' zei Rosa.

'Roos, ik moet je wat vertellen,' ik liet me in de bank vallen en steunde met mijn ellebogen op mijn knieën.

'Oké, gooi het er maar uit.' Rosa liet zich naast mij in de bank ploffen.

'Ik...' Het lukte mij niet de waarheid uit mijn mond te krijgen.  

'Wat is er, Sky?'

'Ik heb er inderdaad soms moeite mee dat jij en Daley samen zijn,' maakte ik de zin af, al was het niet de zin die ik in eerste instantie van plan was om te gaan zeggen. 'Wil je dat ik je naar Schiphol brengen?'

Rosa schudde haar hoofd. 'Nee hoor, ik denk dat jij het veel leuker vindt om lekker thuis te blijven vanavond en volgens mij kun jij die tijd ook prima gebruiken. Je hebt het hartstikke druk met je werk en je moet leren nee te zeggen en jezelf wat rust te gunnen, Sky,' Rosa gaf me een knipoog.

'Wat jij wilt,' glimlachte ik.

'Goed, ik ga even een taxi bellen en dan praten wij hier zometeen over verder. Oké?' Rosa keek me aan en ze stond op.

Was ik zojuist in staat om Rosa de waarheid te vertellen? Had ik het bijna gedaan?

'Wat ik net zei, meende ik, Sky. Je moet jezelf vrije tijd gunnen.' Rosa kwam teruggelopen met haar koffer aan haar hand.

'Ja, dat weet ik, maar maak je geen zorgen over mij. Ik pak mijn rust.'

'Ik vond het ontzettend leuk dat je hier was,' glimlachte ik naar haar.

'Ah, daar is de taxi al. Ik moet gaan. Nogmaals bedankt voor alles.'

'Geen probleem, het was geen moeite. Ik doe het graag voor je,' reageerde ik. En nadat gezegd te hebben, liep Rosa de deur uit.

'Doeg!' Ze zwaaide enthousiast naar me voordat ze de taxi instapte.

Ik zuchtte en wat was ik tegelijkertijd ook blij dat ze richting Manchester ging, dan hoefde ik in ieder geval niet bang te zijn dat ik me zou verspreken tegen haar. Wat was het heerlijk dat Rosa nu de deur uit was.