Lost

27

Hoofdstuk 27

Amsterdam, 2008

'Zola en Noor, ik ben zo verdomd zenuwachtig!' glimlachte ik.

Vanavond zou ik met Daley op date gaan. Het zou onze date worden en de zenuwen gierden door mijn lichaam.

'Je hebt mijn broer al honderdduizend keer gezien en hij weet precies hoe je bent en je weet hoe hij is,' deed Zola een poging mij gerust te stellen. 'Geen enkele reden om nerveus te zijn dus. Gedraag je zoals je altijd bent, Sky. Alsof het geen date is. Natuurlijk is spanning goed, maar Daley merkt snel genoeg wanneer jij je anders gedraagt omdat je de date perfect wilt hebben en jij je ook als de perfecte date wilt gedragen.'

'Eerste dates zijn nooit perfect. Onthoud dat, Sky,' vulde Noor Zola aan. 'Bovendien is er niks irritanter dan je de hele avond voordoen als iemand die je niet bent.'

'Zal ik je haar nu maar in de krul zetten?' stelde Zola voor.

Ik knikte als antwoord op haar vraag.

-

'Hé, Daley!' glimlachte ik zwak.

'Ben je klaar om te gaan?'

'Ik moet alleen mijn hakken aandoen en dan kunnen we gaan,'

Ik trok de hakken aan en merkte toen ik opstond dat het de zenuwen mannen lichaam redelijk hadden overgenomen. Ik wankelde als een soort van pinguïn richting Daley's fiets.

'Lukt het?' Ik zag dat Daley moeite moest doen om zijn lach in te houden.

'Niet lachen,' grinnikte ik, terwijl ik op de bagagedrager ging zitten.

'Geef toe, je moest zelf ook lachen,' reageerde Daley, toen ik mijn armen om zijn middel sloeg, zodat we konden gaan.

'Kunnen we?' vroeg Daley.

'Yes,' knikte ik, maar besefte al gauw dat Daley dat niet kon zien.

Ik had een date nog nooit zo spannend gevonden. Waarom eigenlijk? Omdat Daley anders was dan al die andere mannen waar ik mee gedatet had? Hoe wist ik dat zeker? Ik wist niet hoe Daley was op een date – op die manier had ik hem niet meegemaakt – maar daar ging ik vanavond achter komen.

'We zijn er,' kondigde Daley aan. Na ruim tien minuten aan Daley vastgeplakt gezeten te hebben – waar ik overigens absoluut geen moeite mee had – was ik blij dat we waren aangekomen op de plek van bestemming.

Daley pakte mijn hand vast en zo liepen we Sumo binnen.

'Ik heb gereserveerd op naam van Blind.'

'Ja, dan mogen jullie met me meelopen,' knikte de ober en bracht Daley en mij naar de gereserveerde tafel, waar we plaatsnamen.

'Oké, wat wil je drinken?' Daley keek me glimlachend aan.

'Doe maar een rood wijntje,' antwoordde ik. Als ik alcohol op had, zou ik makkelijker praten, wist ik van mezelf, en hopelijk zouden de zenuwen ook een beetje verdwijnen.

Nadat Daley het drinken besteld had, viel er een ongemakkelijke stilte. Zo was het nog nooit gegaan tussen ons. We hadden altijd wel iets waar we over konden praten.

'Dus, heb je een gezellige middag gehad met Zola?' brak Daley het ijs. Ik was daar blij mee, want ik was er bijna zeker van dat er geen zinnige zin uit mijn mond ging komen.

'Ja hoor,' ik knikte, 'we hebben drie films gekeken. Jij moest vanmiddag trainen, neem ik aan?'

'Ja, klopt. Het was toevallig de training voor de aankomende wedstrijd van zondag. Ik snap niet hoe jullie dat volhouden, een paar uur lang stilzitten op de bank, en naar films en series kijken,' lachte Daley.