Lost

06

Vanavond ga ik Ajax in de Johan Cruijff Arena hopelijk naar de Champions League voorronde 2 schreeuwen! Xo

Hoofdstuk 6

Ik opende mijn ogen, maar ik deed ze ook snel weer dicht. Het felle zonlicht maakte mijn hoofdpijn nog erger.

Omdat ik er zeker van was dat ik als ik mijn ogen dicht zou houden, ik opnieuw in slaap zou gaan vallen, deed ik een poging ze open te houden.

Ik keek om me heen. Waar was ik? was de vraag die door mijn hoofd ging.

De plek naast me in het bed was leeg en dus besloot ik op zoek te gaan naar degene met wie ik mee was gegaan afgelopen nacht.

Langzaam toen ik door het appartement liep, kwam het in me op dat de jongen met wie ik was meegegaan Mitchel heette, en dat was dan ook het enige wat ik me van afgelopen avond kon herinneren.

Ik hoefde niet lang naar hem te zoeken, want toen ik de keuken inliep, trof ik daar Mitchel aan.

'Goedemorgen,' mompelde ik, bijna onhoorbaar.

'Het is zeker een goede morgen,' zei Mitchel grijnzend en knipoogde naar me.  'Wil je ook een gebakken eitje?' vroeg hij me.

Als reactie knikte ik. 

'Ga maar alvast aan tafel zitten, ik kom er zo aan,' deelde hij me mee.

'Kijk eens, prinses Skylar,' glimlachte Mitchel terwijl de keuken uitkwam.

Ik grinnikte om zijn opmerking. 'Dankjewel, prins Mitchel.'

'Ik snap niet dat ze jou in de bediening zetten, want als ik dit zo zie, hoor je in de keuken thuis.'

'Je kunt ook overdrijven,' vond Mitchel.

'Mitchel,' zei ik na een lange stilte.

'Ja, wat is er?' reageerde hij.

'Kun je me vertellen wat er gisteravond gebeurd is?'

'Nadat we Club Air uit waren, zijn we naar mijn appartement gelopen. Voor zover je het lopen kunt noemen,' lachte Mitchel.

'En toen we daar aankwamen, ben je vrijwel direct op de bank in slaap gevallen en ik heb je in mijn bed gelegd. Met andere woorden: tussen ons is er niks gebeurd,' vertelde Mitchel.

'Oké.'

'Hoe laat is het?' gaapte ik.

'Nog steeds niet helemaal wakker,' merkte Mitchel op, waarna hij zijn telefoon erbij pakte.

'Drie uur,' antwoordde hij.

Ik keek hem met grote ogen aan. 'Wat!'

'Ik moet nú gaan,' riep ik en raakte licht in paniek.

'Wat is er?' Mitchel stond op en kwam tegenover me staan.

'Over een uur heb ik een familiebijeenkomst, en ik kan daar zeker niet te laat verschijnen,' verduidelijkte ik hem.

'Ik kan je wel naar huis brengen,' stelde Mitchel voor. Ik had geen andere keus, omdat als ik lopend zou gaan, het nog langer ging duren.

Ik knikte. 'Is goed.'

'Dan ga ik me ook even omkleden,' zei Mitchel en liep weg, de badkamer in.

Ik zuchtte. In eerste instantie had ik mezelf voorgenomen weinig te drinken – wat ik net zo goed niet had kunnen doen, want uiteindelijk had ik dan toch een kater.

'Ik ben klaar,' meldde Mitchel tien minuten later. 'We kunnen gaan.'

-

'Bedankt voor het thuisbrengen,' glimlachte ik.

'Geen probleem. Mag ik misschien jouw telefoonnummer, dan kunnen we contact houden, als vrienden,' Mitchel glimlachte.

'Ja hoor,' antwoordde ik, met een lichte twijfel of Mitchel enkel vrienden kon zijn.

Mitchel gaf me een briefje en een pen. Ik zette mijn nummer erop en gaf het terug. 'Alsjeblieft.'

'Ik stuur je wel een berichtje, dan heb je mijn nummer ook gelijk,' bedacht Mitchel.

Ik knikte en stapte toen uit zijn auto. Mitchel gaf gas en reed weg.

In mijn tas zocht ik hevig naar mijn sleutel. Na een paar minuten in mijn tas graaien naar de sleutel had ik hem eindelijk gevonden.

Ik stak zo snel als ik kon de sleutel in het slot en stapte mijn huis binnen.

Ik liep als de wiedeweerga de trap op naar boven waar ik mijn kleding verwisselde en make-up opdeed.

-

Tot mijn grote verbazing was ik vijf minuten te vroeg in plaats van te laat. Ik stapte uit de auto en liep op een vlug tempo naar de voordeur van mijn ouders toe.

Opgelucht drukte ik op de bel, die binnen een paar tellen werd geopend. Mijn broer Martin stond voor mijn neus.

'Hey,' probeerde ik zo vriendelijk mogelijk te glimlachen.

'Hoi.' Martin keek me kil aan, zonder ook maar enige emotie te tonen.

Ik hing mijn jas op en liep toen de woonkamer binnen.

'Hé, lieverd!' Jeffrey – mijn vader – stond op van de bank en drukte liefdevol drie kussen op mijn wang.

'Skylar,' mijn moeder stormde op me af om me te begroeten, waar ze dan ook uitgebreid de tijd voor nam.

'Hoe was Zola's feestje?' vroeg ze enthousiast. Kort fronste ik mijn wenkbrauwen: hoe wist zij van Zola's verjaardag af?

'Gezellig,' ik grinnikte zacht bij mijn opmerking, want gezellig was het gister zeker geweest.

'Het is toch niet al te laat geworden?' mengde mijn vader zich in het gesprek.

'Nee,' loog ik. 'Zijn Jayden en Veronique er nog niet?' veranderde ik gauw van onderwerp.

'Nee, raar, hè, vind je ook niet? Normaal staan ze altijd als eerste voor onze neus,' reageerde mijn vader. Ik zag aan zijn gezicht dat hij zich zorgen begon te maken.

'Ze zullen zo wel komen,' zei Martin die er ook bij kwam staan.

Integendeel tot mij kon Jayden het wél met Martin vinden. Martin was vanaf kleins af aan mijn persoonlijke plaaggeest geweest. Als hij kattenkwaad uithaalde, gaf hij mij de schuld, die ik dan ook kreeg.

Na een minuut of tien ging de bel. 'Ik doe wel open,' deelde ik mee en liep naar de voordeur toe.

'Wat zijn jullie laat,' was het eerste dat ik zei toen ik de deur voor mijn broer en zijn vriendin opende.

'File,' zuchtte Veronique, maar opdat moment verscheen er op  Jaydens gezicht een brede grijns.

'Volgens mij was het álles behalve file,' gniffelde ik. Veronique werd vuurrood.

'Nou, kom snel binnen,' glimlachte ik en stapte opzij zodat Jayden en Veronique er langs konden.

'Zusje.' Ik kreeg een kus op mijn wang van Jayden gedrukt. Ik begroette Veronique en liep toen samen met het stel terug de woonkamer in.

'Daar zijn ze, hoor,' zei Martin en stond, net als mijn ouders, op en begroette de twee.

Ik plofte op de bank waar niet veel later Jayden mijn voorbeeld in volgde.

Jayden stootte me aan en liet een nieuwsbericht op zijn telefoon zien.

'Blind sluit nog niet uit of hij bij Manchester United vertrekt'

Daley Blind heeft vandaag in een interview gezegd nog niet te weten of hij dit seizoen ook voor Manchester United uit zal komen. De Amsterdammer zei hier zelf over: 'Ik heb binnenkort een gesprek met de club, daaruit zal blijken of ik mijn derde seizoen in het shirt van Manchester United speel.'

'Dit is van een week geleden,' reageerde ik op het artikel. 'Ik heb hem gister nog gezien, en hij heeft er niks over gezegd,' voegde ik er fluisterend aan toe.