Lost

31

Hoofdstuk 31:

'Volgens mij heb je mij genoeg afgebeuld,' hijgend steunde ik met mijn handen op mijn knieën. Mitchel was last-minute met het idee gekomen om een rondje door het Amsterdamse Bos te gaan hardlopen. Helaas was ik niet zo fit als dat ik gehoopt had en was ik even vergeten dat Mitchel als gymdocent werkte en hij een topconditie bezat. Net als Daley, bedacht ik me. Als ik met hem vroeger ging sporten, was ik ook altijd de eerste die wilde afhaken, maar had ik Daley die ervoor zorgde dat ik niet stopte.

Waarom dacht ik nou aan hem? Kon hij niet voor een paar uur uit mijn geheugen gewist zijn? Ik werd gek van mijn eigen gedachtes.

'We gaan zo gewoon opnieuw een rondje doen,' haalde Mitchel mij uit mijn gedachtes, die in tegenstelling tot ik een stuk minder moe was.

'Hardlopen is nu eenmaal nooit echt leuk, vind ik. Maar het is goed voor je, en dat is waar het omdraait.'

'Vanavond ga ik bij mijn broer en zijn vriendin eten. Het moet nu maar even, want ik weet niet voor hoelang het nog kan duren dat mijn buik nog een beetje strak is.'

'Het zal binnenkort vast komen dat je wat-'

'Mitch, hou op,' onderbrak ik hem, terwijl hij me lachend aankeek.

'Je moet weten waar je aantoe bent, Sky,' ging hij ongestoord verder. 'Over een paar maanden zal iedereen het geregeld gaan zien.'

'Je wilt me op deze manier zover krijgen dat we een half uur langer gaan lopen, zeker? Ik heb je heus door.'

'Shit, nu heb je mijn plannetje door,' gniffelde Mitchel.

'Eikel,' ik schudde gniffelend met mijn hoofd en begon langzaam weer met rennen.

'Hé, wacht!' hoorde ik Mitchel roepen en kwam achter me aan.

Toen ik achterom keek, zag ik dat Mitchel een heel stuk achter me lag.

'Ik dacht dat ik hier de slome was. Kom je nog, of hoe zit het?' riep ik naar hem.

-

'Kom binnen!' Met een glimlach stapte Veronique opzij, zodat ik er gemakkelijk langs kon.

'Jayden belde me net om te vertellen dat hij in de file staat, dus hij is wat later thuis.'

'Waarom gaat hij niet gewoon op de fiets? Het is maximaal een kwartier fietsen naar zijn werk?' Ik rolde met mijn ogen. 'Als hij op de fiets zou stappen, zou hem dat de veel tijd en lange files schelen, dat weet ik zeker.'

'Jayden is nu eenmaal lui, daar verander je niets aan. Hij staat liever een half uur langer in de file dan dat hij de fiets pakt en hij eerder thuis is. Ik heb het hem al zo vaak gezegd, maar zoals altijd luistert hij niet naar me. Mannen zijn onbegrijpelijk, Sky.'

'Wil je ook?' vroeg Veronique, terwijl ze een fles wijn aan het open was.

'Nee, ik drink voorlopig niet,' wees ik haar aanbod af.

Veronique trok haar wenkbrauwen op. 'Oh, hoezo?'

Zo te horen had Jayden haar niks gezegd over mijn zwangerschap en dat deed me goed. Ze mocht het van mij best weten, maar het was toch een fijn gevoel dat Jayden het haar niet verteld had. Ik kon hem echt vertrouwen.

'Ehm... Nou,' stamelde ik, niet wetend of ik haar wel of niet de waarheid ging vertellen.

'Sky, je weet dat je altijd bij me terecht kunt, hè? Ik zou zelfs Jayden niks vertellen, als je dat liever hebt,' ze glimlachte naar me.

'Jayden weet het al,' zei ik. 'Ik ben zwanger. Van Daley.'

'Daley als in Daley Blind, jouw ex?' Verbaasd keek Veronique me aan.

Ik knikte.

'Ik dacht dat hij een nieuwe vriendin had,' reageerde ze.

'Ja, die heeft hij ook, maar hij is met mij vreemdgegaan, zegt dat hij van me houdt en speelt met mijn gevoelens.'

'Luister, Sky, dat hij vreemdgaat, is zijn fout en daar moet jij je niet in laten meeslepen, maar dat hij speelt met jouw gevoelens is iets wat je niet moet toelaten, vind ik.'

'I know. Ik weet niet wat is, maar als ik met hem ben, lijkt mijn verstand op de een of andere manier uitgeschakeld.'

'Ben thuis!' Met een plastic tasje van patisserie Kuyt kwam Jayden de woonkamer binnen.

'Eigenlijk was dit de reden dat ik in de file kwam te staan, maar ik vond dat als mijn kleine zusje op bezoek kwam dat ik best iets lekkers mocht halen,' zei Jayden met een knipoog.

'Vreetzak,' lachte ik zacht, terwijl ik opstond van de bank om mijn broer te omhelzen.

'Hoe gaat het met je, Sky? En met de baby?' Dat laatste fluisterde Jayden in mijn oor, omdat hij dacht dat Veronique het niet mocht weten.

'Met mij en de baby gaat het vooralsnog goed,' antwoordde ik hardop.

Vragend staarde Jayden me aan.

'Ik heb het net voordat jij kwam Veronique vertelt,' verduidelijkte ik.

Jayden knikte, waarna hij zich richtte op de bonbons van Kuyt.

'Ik haalde die bonbons met het idee dat wij ze vanavond konden opeten, maar ik denk dat we het maar iets vervroegen. Of hebben jullie daar soms bezwaar tegen?' gniffelde Jayden.

'En dat vraag je aan mij als chocoladefan?' grinnikte Veronique.

'Hmm, dit is zo slecht voor me, maar tegelijkertijd smaakt het zo goed,' glimlachte ik.

'Jij hebt tenminste een baby waar een deel naartoe gaat. Ik moet het er morgen weer zien af te krijgen in de sportschool,' Veronique zuchtte.

'Wil je ruilen? Ik zou honderd keer liever niet zwanger zijn en gewoon lekker kunnen sporten om al die slechte dingen eraf te krijgen.'

'Oké, daar heb je een punt. Ik ben liever niet zwanger inderdaad,' was ze het met me eens. 'In ieder geval niet nu, bedoel ik dan. Natuurlijk wil ik later wel kinderen.'

'Ik wou net zeggen,' bemoeide Jayden zich ermee.

'Heeft Daley het al verteld aan dat vriendinnetje van hem, of stelt hij het steeds langer uit? Zeg maar tegen dat hoe langer hij ermee wacht, hoe lastiger het wordt.'

'Voor zover ik weet niet,' reageerde ik. 'Zola en Perry zetten er haast achter, maar ik ga er niet achteraan. Hun relatie heb ik van me afgezet. Het is niet mijn zaak.'

'Maar je bent zwanger van hem. Het is ook jouw zaak, Sky!' vond Jayden. 'Bovendien als Daley het haar gezegd heeft, neem ik aan dat ze uit elkaar zullen gaan. Hoe gaan jullie het dan doen?'

'Luister, Jay, ik hoef het Rosa niet te vertellen – gelukkig niet. Dat is Daley's probleem, want het is zijn relatie. En Daley wil misschien terug naar Ajax komen. Voor de rest weet ik niet wat hij allemaal van plan is. Als je dat wilt weten, moet je het hem zelf maar vragen.'

'En ja, ik zou graag zien dat Daley het haar al verteld had, maar de waarheid zeggen als je zoiets bij iemand hebt geflikt waar je veel van hield, is ontzettend moeilijk.'

'Je neemt het ook nog voor hem op?' Jayden verhief zijn stem en ik zag aan hem hoe boos hij was in zijn ogen.

'Ik begrijp jou niet, Sky. Je neemt het voor hem, terwijl hij ondertussen zijn gang kan gaan met die Rosa. Weet jij veel wat hij nu met haar doet. Wellicht liggen ze wel te neuk-'

'Jayden, doe normaal!' viel Veronique hem in de reden.

Ik voelde mijn ogen vochtig worden. Daley kon inderdaad doen wat hij wilde, en ik bleef op hem wachten, maar het had tot nu toe niks opgeleverd. Ja, een baby en een hoop gezeur, maar Daley gaf me al wekenlang hoop dat hij het Rosa zou zeggen en elke keer als ik hem zag, had hij zijn mond erover gehouden. Die lafaard.

'Liefde maakt blind,' verzuchtte Veronique.