Lost

02

Hoofdstuk 2

Ik sloot de voordeur met een verschrikkelijke kater. Ik stopte mijn oordopjes in mijn en zette Spotify aan. Wanneer het liedje Shape of you van Ed Sheeran door mijn oren galmde, liep ik op een rap tempo naar het Vondelpark toe, wat zo'n vijf minuten lopen was.

The club isn't the best place to find a lover.
So the bar is where I go.
Me and my friends at the table doing shots.
Drinking fast and then we talk slow.
Come over and start up a conversation with just me.
And trust me I'll give it a chance now.
Take my hand, stop, put Van the Man on the jukebox.
And then we start to dance, and now I'm singing like.

Girl, you know I want your love.
Your love was handmade for somebody like me.
Come on now, follow my lead.
I may be crazy, don't mind me.
Say, boy, let's not talk too much.
Grab on my waist and put that body on me.
Come on now, follow my lead.
Come, come on now, follow my lead.

I'm in love with the shape of you.
We push and pull like a magnet do.
Although my heart is falling too.
I'm in love with your body.
And last night you were in my room.
And now my bedsheets smell like you.
Every day discovering something brand new.
I'm in love with your body.
Oh-I-oh-I-oh-I-oh-I.
I'm in love with your body.
Oh-I-oh-I-oh-I-oh-I.
I'm in love with your body.
Oh-I-oh-I-oh-I-oh-I.
I'm in love with your body.
Every day discovering something brand new.
I'm in love with the shape of you.

One week in we let the story begin.
We're going out on our first date.
You and me are thrifty, so go all you can eat.
Fill up your bag and I fill up a plate.
We talk for hours and hours about the sweet and the sour.
And how your family is doing okay.
Leave and get in a taxi, then kiss in the backseat.
Tell the driver make the radio play, and I'm singing like.

Girl, you know I want your love.
Your love was handmade for somebody like me.
Come on now, follow my lead.
I may be crazy, don't mind me
Say, boy, let's not talk too much.
Grab on my waist and put that body on me.
Come on now, follow my lead.
Come, come on now, follow my lead.

I'm in love with the shape of you.
We push and pull like a magnet do.
Although my heart is falling too.
I'm in love with your body.
And last night you were in my room,
And now my bedsheets smell like you.
Every day discovering something brand new.
I'm in love with your body.
Oh-I-oh-I-oh-I-oh-I.
I'm in love with your body.
Oh-I-oh-I-oh-I-oh-I.
I'm in love with your body.
Oh-I-oh-I-oh-I-oh-I.
I'm in love with your body.
Every day discovering something brand new.
I'm in love with the shape of you.

Het Vondelpark kwam al snel in zicht en ik versnelde mijn looppas naar joggen.

'Skylar?' Ik hoorde hoe mijn naam achter me werd geroepen en draaide me om. Voor me stond Perry, één van Daley zijn beste vrienden en tevens de vriend van zijn zusje. 'Hey,' zei ik en liep op hem af. Perry trok me in een knuffel en we begroetten elkaar met drie kussen.

'Lekker aan het hardlopen,' glimlachte hij. 'Noem het eerder maar: de kater eruit lopen.' Perry schoot in de lach door mijn opmerking. 'Zo kun je het inderdaad ook noemen,' lachte hij.

'Maar hoe gaat het met je?' Het is lange tijd geleden dat ik je heb gesproken,' merkte Perry op.

'Goed, het is druk bij Calvin Klein, al weet je nu zelf ook wel hoe dat gaat natuurlijk met Faced Fashion,' ik keek Perry glimlachend aan.

'Ja, inderdaad druk, druk, druk, maar ik vind het wel hartstikke leuk om te doen,' zei hij.

'Fijn om te horen,' glimlachte ik naar Perry.

'Ik zie je zaterdag wel weer, op Zola's verjaardag,' zei Perry. 'Tot zaterdag!' knikte ik en ging verder met het rondje hardlopen waar ik mee bezig was.

Na een kwartiertje hardlopen, nam ik hijgend plaats op een bankje.

'Hoi zusje,' ik hoorde de al te bekende stem van mijn broer Jayden achter me en voelde een paar tellen later dat hij naast me op het bankje plofte.

Jayden en ik scheelden twee jaar met elkaar. Al vanaf kleins af aan hadden we weinig ruzie en konden we het goed met elkaar vinden, integendeel tot Martin, mijn andere broer, met wie ik vroeger vaak ruzie had en er was bij ons totaal niet te spreken over een hechte band.

'Heb je het al gehoord?' vroeg hij. 'Wat moet ik gehoord hebben?' Ik fronste mijn wenkbrauwen.

'O, mama heeft wéér eens een mail gestuurd voor een familiebijeenkomst,' zei Jayden.

Ik zuchtte. 'Volgens mij heeft zij na al die jaren nog steeds niet begrepen dat de band tussen Martin en mij nooit zal veranderen,' zei ik.

'Geloof me, dat wil ze niet eens horen, laat staan begrijpen,' Jayden zuchtte. 'Ze is er altijd nog sterk van overtuigd dat jullie een keer moeten praten,' ging Jayden verder.

'Wanneer is die bijeenkomst?' vroeg ik aan Jayden.

'Zondag,' antwoordde hij. 'Heerlijk dit, kan ik zaterdag op Zola's verjaardag niet eens een teveel drinken,' ik begon steeds minder zin in die familiebijeenkomst te krijgen.

Jayden grinnikte. 'Waar is Veronique?' vroeg ik nieuwsgierig.

Veronique was al ruim vijf jaar Jaydens vriendin. Ik kon goed met haar opschieten en het was echt een meisje voor Jayden, vond ik.

'Met vriendinnen de stad in,' glimlachte Jayden. 'En waar is jouw vriend?' Jayden keek me grijnzend aan. Ik stuurde Jayden een dodelijke blik toe.

'Maar ik zie je dan zondag,' kapte ik ons gesprek af. 'Is goed, Sky,' zei Jayden en stond op. Hij drukte een kus op mijn wang.

'Ik zie je snel!' riep ik en zwaaide naar mijn broer. 'Tot snel,' Jayden zwaaide naar me terug, terwijl ik naar de uitgang van het Vondelpark rende.

-

Ik stak de sleutel in het slot en opende deur van mijn appartement. Hijgend en doodmoe van het hardlopen liet ik me op de bank vallen.

Wanneer ik weer een beetje op adem was, hoorde ik hoe de ringtone van mijn telefoon afging. Ik pakte hem van het bijzettafeltje en nam zonder te kijken wie er belde op.

'Skylar van Dijk,' nam ik op.

'Hoi lieverd,' hoorde ik bekende stem van mijn moeder, Suzanne, zeggen.

'Je hebt je mail zeker nog niet geopend, hè?' vroeg ze.

Ik rolde met mijn ogen. 'Maar ik heb Jayden wel gesproken,' antwoordde ik en zuchtte onhoorbaar.

'Dus dan weet je ook wat er zondag is,' ging mijn moeder verder.

'Ja.'

'Vanaf vier uur in je ouderlijk huis,' meldde Suzanne.

'Prima,' ik probeerde het gesprek met mijn moeder zo snel mogelijk af te kappen, want het laatste waar ik op dit moment zin in had, was wel een verhoor.

'Tot snel,' zei ik en wilde ophangen, maar dat vond Suzanne blijkbaar geen goed idee.

'Sky, wacht!' riep ze aan de andere kant van de lijn.

'Wat is er?' vroeg ik en probeerde zo min mogelijk geïrriteerd over te komen.

'Je komt wel zondag, toch?'

'Volgens mij heb ik geen andere keus, of wel soms?'

Ik hoorde mijn moeder lachen. 'Nee, eigenlijk niet,' beantwoordde ze mijn vraag.

'Tot zondag.'

'Ja, tot zondag,' deze keer hing ik wel op.