Tesadüf Serisi 1: TESADÜFI SEYLER

2. Bölüm: Benim adim

    Multimediada: Beren.

   Yüzündeki keskin hatlar aydinlanmisti. Gamzesi göz alici. Tanrim... Basini yana egdi ve hemen "Pekala, sen hic iyi görünmüyorsun. Inince seni hemen kahvalti etmeye götürüyorum."

   Gözlerimi kirpistirdim, dudaklarim saskinlik ifadesiyle büyüdü. Sonra hemen toparlandim.

   "Yardimini istemiyorum." Hemen yanindan bir kac santim uzaklastim. Catti kaslarini. Kuskusuz genc kizlarin kuyruk sallamasi ve ayilip bayilmalari disinda hicbir seye aliskin degildi.

   "Seninle daha önce tanismis miydik?" diye sordu.

   "Hayir, hic sanmiyorum."

   "Emin misin?"

   "Oldukca eminim." Derken cantama uzandim ve haftalardir üzerinde calistigim ciltlenmis notalari tekrar elime aldim. Konservatuar sinavi secmeleri icin hazirlanmaya calistigim parcaydi bu.

   "Sana yeniden dikkatli bakinca bana oldukca tanidik geldin."

   Parmaklarimla kumral percemlerimi biraz dagitarak yüzümü kamufle etmeye calistim. "Bende o yüzlerden bir tane var."

   "Ve benden kesinlikle hoslanmadin." Elimdeki notalarin ilk sekiz ölcüsünü yeniden okurken, dikkatli bakislariyla beni inceledigini fark ettim. "Sanki sana bir sey yapmisim gibi."

   "Yapmadin."

   "Öyleyse?"

   "Sizin hoslandiginiz tipler" diye cogul konustum yüzüne bakmadan. "Ben senin gibilerin tiplerini iyi bilirim."

   "Pekala bak bu cok ilginc iste."

   Ona yaslanarak uyudugumda üzerimdeki gömlege parfümü sinmisti. Omzuna yaslandigim icin muhtemelen yüzümde izler vardi. Ne utanc verici bir durum bu.

   "Iyi uyuyabildin mi peki?"

   Onun gibiler genelde tek bir seyin pesinde olurlardi. O ve onun gibilerden sikildim artik. "Fena degildi, tesekkür ederim." dedim.

   "Bu repligin sonunda bana ismini söylemen gerek. Eger ilerde benimde agzimin suyu akacaksa, en azindan ismini bilmem gerek."

   Ic cekerek disari, karanlik gökyüzüne baktim.

   "Sanki bana adin Asli gibi geliyor." dedi kendi kendine. "Belki de Merve ama yaniliyor da olabilirim."

   "Arya." Bozulmus saclarimi parmaklarimla düzeltmeye calistim. "Arya Önal."

   Sessizlik. Sonra gözleri fal tasi gibi acildi. "Su ünlü otel zincirinin sahibinin kizi mi?"

   Iste basliyoruz. "Tamam, babamin bir iki tane oteli olabilir."

   "Bir iki bin tane desek daha dogru olur." Ve sonra herseyi anladi. "Siki bir yil gecirdiniz." "Seni bir kac ay önce People dergisinin kapaginda gördüm sanirim. Oteller zincirinin genc varisi klübe gizlice girer ve sabaha kadar eglenir."

   "O haber gecen seneye ait." Bu durumu telafi edebilmek icin, babamin cilgin sezon olarak nitelendirdigi o yogun dönemden kurtulabilmek icin canimi disime takip calismistim. Tanriya sükür, kazandigim o ufak tefek kötü söhret ülke sinirlarini asmamisti. Kendime temiz bir sayfa acacaktim.

   "Hakkimda yazilanlar cok abartildi." Gecen sene yaptigim tüm o cilginliklara ragmen, artik böyle biri degildim. Artik benimle iyi vakit gecirmek isteyen ve ödenecek bedelleri umursamayan eski erkek arkadasim gibi tiplerle isi olmazdi.

   Ben icimde gecmisimle savasirken, onun sesiyle bölümdüm.

   "Omzumda uyuyacak kadar kendini bana yakin hissettin, sen sormasanda ben yine de söyleyecegim. Benim adim Beren."