Tesadüf Serisi 1: TESADÜFI SEYLER

55. Bölüm: Günes Dogmadan Önce

      BEREN SOYDAN

    Arya'nin, "Beren, beni birakma." diye fisildamasiyla kollarimin arasina yigilmasi bir oldu.

    "Arya! Arya!" diyerek onu dürtüp, uyandirmaya calistim ama hicbir tepki vermiyordu. "Tony, Arya'ya birsey oldu. Ona bakmalisin, sanirim bayildi." kollarimda kipirdamadan baygin bir halde yatiyordu. Tipki bir melek gibi, su an öyle masumdu ki!

    Tony, Arya'nin basini ellerinin arasina aldi ve gözlerini kontrol etmeye basladi. "Lanet olsun, Tony. Senin yüzünden oldu. Hersey ona cok fazla geldi. Bunlari onun kaldiramayacagini düsünemedin mi?" diye kükredim üzerine. Aslinda su an ona ihtiyacim olmasaydi, yere yatirip yumruklarimin tadina bakmasini cok isterdim ama kahretsin ki su an Arya'ya ondan baskasi yardim edemezdi.

    "Bilinci yerinde degil. Onu buradan götürmemiz lazim. Hastahaneye götürelim." dedi.

    "Tamam." dedim ve Arya'nin bedenini kollarimin arasina alinca ayaga kalktim. Tony, arabanin arka kapisini acinca Arya'yla beraber koltuga oturdum. Onu kucagimda tutmaya devam ederken Tony, söför koltuguna oturdu ve arabayi calistirdi. Ona "Cabuk ol!" diye bagirdim.

    "Tamam, tamam. Sakin ol, birazdan hastaneye variriz. O iyi olacak."

    "Kücügüm, seni hastaneye götürüyoruz. Sakin kendini birakma. Lütfen." diye fisildadim.

    Yüzü ter damlalariyla kaplanmisti ve kücücük surati daha da ufalmis gibi görünüyordu. Alnindaki terleri silmek icin elimi alnina götürdügümde Arya'nin atesler icinde yandigini fark ettim. "Tony, ters birseyler var. Arya, ates gibi yaniyor. Bu normal degil, degil mi? Yani normalde bayilan birinin atesi durduk yere cikmaz. O iyi gözükmüyor, Tony. Daha cabuk sür su arabayi!" diye bagirdim.

    "Sürüyorum, Beren. Az kaldi."

    "Dayan, kücügüm. Dayan!" Elimi sertce önümdeki koltuga vurmaya basladim. "Lanet olsun! Lanet olsun! Lanet olsun!"

    "Beren, sakin ol dostum. Geldik iste. Senin böyle davranmanin ona hicbir faydasi olmayacak." dedi, Tony ve üzerinde isiklari yanan hastahane kapisinin önünde durdu. Hizlica arabadan indi ve gelip benim kapimi acti. Inmeme yardim ettikten sonra kucagimda Arya'yi tutarak hastahanenin icine kostuk. Bir kac görevli onu ilk yardim odasina götürmemizi söylediginde onu hemen odaya götürdük. Yavasca sedyeye biraktim.

    "Sizin cikmaniz gerekiyor. Bu sekilde onu tedavi edemeyiz." dedi, hemsire oldugunu düsündügüm kiz.

    "Tamam." dedim ve egilip Arya'nin kulagina fisildadim. "Ben hemen kapinin disinda olacagim, kücügüm. Sakin seni biraktigimi düsünme."

    Tony, omuzumdan tuttu ve beni disari cikardi. Duvara yaslandigimda bedenim bosanircasina yere cöktüm.

    "Aglama, Beren. O iyi olacak." dedi, Tony.

    O ana kadar agladigimin farkinda bile degildim. Elimi yanagima götürdügümde yüzümdeki islakligi hissettim. Arabadayken bunun stresten kaynaklanan ter oldugunu sanmistim. Ben, Beren Soydan agliyordum. Bugünü tarihe yazmalari gerekirdi. Ellerimle yanagimdaki yaslari sildim ama yenileri daha hizli geri geliyordu. Ben, Arya'yi kaybedebilirdim.

    "Istersen disari cikip, biraz temiz hava alalim. Iyi gelir, ne dersin?" diye sordu, Tony.

    Basimi salladim ve ayaga kalktim. Basim hala önüme egikken onunla beraber disari ciktim. Cebimden sigara paketimi cikardim ve icinden bir tane alip dudaklarima götürdüm. Cakmakla yaktiktan sonra sigaramdan derin bir nefes aldim. Dumani disari üflerken kendimi biraz daha iyi hissediyordum. Sonucta hastahanedeydik ve onlar Arya'mi iyi edeceklerdi.