Tesadüf Serisi 1: TESADÜFI SEYLER

42. Bölüm: Su ve Ates

     Multimedyada yeni bir konugumuz ve Arya var. Bu tam da Beren'in onlari gördügü halleri. Hem de gözlerinden simsekler cikmasina sebep olacak türden.

     Herkese keyifli okumalar diliyorum ve yorumlarinizi bekliyorum. Ayrica neden hic yorum gelmedigini cok merak ediyorum. Bakiyorum okuyucu var, vote de aliyor ama neden hic yorum gelmiyor?

 

 

*

 

 

    Bir an zeminin ayagimin altindan kaydigini hissettim. Durmaya calistim ama beceremedim.

    "Arya! Dikkat et!" diye Derin'in bagirdigini duydum. Asagi düserken hersey cok cabuk oldu. Her yerim soguk suyla kapliydi ve ben nefes alamiyordum. Cirpinmaya calistikca daha cok derinlere battim. Sanki biri ayaklarimdan tutmus, su yüzeyine cikmamam icin asagi cekiyordu. Böyle mi ölecektim? Yalniz ve üsüyerek. Cigerlerimdeki son oksijeni de verince gözlerimi kapattim. Canimin acisinin gececegi ve ardindan huzurun gelecegi ani bekledim.

    Bekledim, bekledim ama ruhumun huzura erdigi falan yoktu. Hayatim film seridi gibi gözümün önünden de gecmiyordu. Ne yani, yalan mi söylemislerdi.

    'Ölüyorsun ve son anlarinda düsündügün seye bak!' beynimde beni azarlayan Ayaz'in sesini duydum.

    'Sen de böyle düsünmüs müydün, Ayaz? Nasil hissetmistin ölümü?'

    'Benimkisi cok sicakti, kücügüm. Hatta o kadar sicakti ki cehenneme düstügümü zannettim. Sonra aci gecti ve her yer bembeyaz oldu. Gecmis ve gelecek yok oldu. Sevgi, nefret, aci, keder, pismanlik, mutluluk. Hersey degerini kaybetti. Ssst, aglama.'

     'Suyun icinde agladigimi nasil anladin? Benim ölümüm seninkinin tam tersi olmasi ne ironi. Seni ates aldi icine, beni ise su. Peki, annem ne hale gelecek? Bu sefer tamamen mahfolur. Babam, Ates abim... daha senin acin cok tazeyken bir de benimki üzerine eklecek.'

    'O zaman diren, kücügüm. Ölümü kabul etme ve yasamak icin savas!'

    Bir elin elbisemin askisindan tutarak beni cektigini hissettim. Sanirim o an gelmisti, ruhumun bedenimden cekildigi an. Birkac dakika boyunca bedenimin suda savruldugunu hissettim. Birden etafimdaki su azaldi. Ve sesler duymaya basladim.

    "Arya! Arya? Beni duyabiliyor musun? Ahh neden nefes almiyor?" az önce yanlis mi duydum yoksa Derin kulagimin dibinde aglayarak ciglik mi atti?

    Bu iste bir terslik olmali.

    "Adi Arya mi?" bu sefer de yabanci bir erkegin sesi geldi.

    "Evet." diye onayladi, Derin.

    Öteki dünya da bile yakami birakmadin ya alacagin olsun, Hanzade.

    "Arya. Sakin kendini birakma, sakin!" yine ayni yabanci erkek sesiydi.

    Birseyler gögsüme baski uyguluyordu. Zaten nefes alamiyordum, bir de bu baski kendimi daha kötü hissetmemi sagladi. Resmen cigerlerimi disari kusacagimi hissettim. Bir dakika ya! Ben neden gözlerimi acamiyorum?

    Gögsümdeki baski gittikce artiyordu. Simdi birde dudaklarimda bir baski hissettim. Ahh neler döndügünü aciklayacak bir klavuz yok muydu burada?

    Artik icimdekileri tutmakta zorluk cekiyordum ve icimde savas veren herseyi serbest biraktim. Agzimdan sular cikarken öksürmeye basladim. Cigerlerim yaniyordu ve dayanilmaz bir aci veriyordu. Tanrim, ya bir an önce beni huzura erdir ya da birak boslukta yok olayim ama beni bu acidan kurtar.