Tesadüf Serisi 1: TESADÜFI SEYLER

56. Bölüm: Günes Yeniden Dogar

    Multimedyada Arya. Arkadaslar rahatsiz oldugum bir konu var. Voteler ve yorumlar cok az geliyor. Hikayeyi mi begenmiyorsunuz, yoksa oylamaya deger mi bulmuyorsunuz anlamiyorum. Sizden ricam biraz parmaklar calissin lütfen. Herkese keyifli okumalar diliyorum.

    Hastahaneden cikarken gün agarmaya baslamisti. Mavi bir isik etrafi aydinlatiyordu ama günes hala ortalikta yoktu.

    Bugün benim dogum günümdü. Dünyada kac insan dogum gününde ölecegini ögrenirdi? Sanirim sayimiz o kadar da fazla degildir. Peki ölecegini ögrenen bir insanin bu kadar mutlu olmasi normal miydi? Iste bunu hic sanmiyordum.

    Mutsuz olmak icin hicbir sebep yoktu ki. En sevdiklerim yanimdaydi.

    Gözümü alan isiga karsi basimi Beren'in gögsüne gömdüm. Ayaz'dan sonra kendime siginacak yeni bir liman bulmanin sevinciyle cosmustum. Cünkü, biliyordum; Beren'in kollarindayken hastalik bile bana birsey yapamazdi. Onun güclü kollari beni herseyden korurdu. Ahh, bu güven hissinin karsiligi yoktu. Kendimi su ankinden daha iyi hissedemezdim.

    Otele vardigimizda bile beni hala kucagindan indirmiyordu. Buna bir sikayetim var miydi? Kesinlikle hayir. Odamin önüne geldigimizde Derin, kapimi acti ve hepimiz odama girdik. Beren, beni yavasca yatagima birakti.

    "Agri kesicilerini al ve rahat bir uyku cek. Ben hemen koridorun ucunda olacagim. Ihtiyacin oldugu anda odana cagirman yeterli, anlastik mi?" diye sordu, Tony.

    "Tamam ama lütfen simdi gidip uyu. Bütün gece hepiniz benim yüzümden hastahane köselerinde süründürnüz."

    "Ssst, cok konusma. Tabiiki de yaninda olacagiz. Zaten bana gec haber verdiginiz icin hala kizginim size." dedi, Derin.

    "Ama ben o sira baygindim, sana anlattim. Yoksa seni arar hemen cagirirdim." derken dudaklarimi uzatip, kücük bir cocuk gibi Derin'e baktim.

    Derin, gözlerini kisip basini salladi. "Böyle yapinca kizamayacagimi biliyorsun tabii." dedi ve sonra erkeklere döndü. "Hadi disari beyler! Arya'nin üzerini degistirecegim."

    "Kapinin önünde bekliyorum. Isin bitince seslen." dedi, Beren.

    "Nedenmis? Siz odalariniza gidin artik. Ben Arya'nin yaninda kalirim." dedi, Derin.

    "Yok, olmaz. Ben ona söz verdim, yanindan ayrilamam." diye itiraz etti, Beren.

    Derin, kuskuyla bir Beren'e bir bana bakti. "Tamam, simdi disari. Hadi beyler, hareket!" bir yandan üzerlerine kükrüyor, bir yandan da eliyle ikisini de disari kovaliyordu.

    "Birazdan geliyorum, kücügüm." dedi, Beren ve disari cikti.

    "Iyi geceler, Aryacim." dedi, Tony arkasindan.

    "Sana da iyi geceler. Hersey icin tesekkür ederim." diye bagirdim.

    Derin, yatakta dogrulmama yardim etti ve üzerimdeki kiyafetleri cikartti. Geceligimi üzerimden gecirdikten sonra tekrar yatmama yardim etti.

    "Hayirdir, kücügüm. Bu ne samimiyet?" dedi, Beren'in konusmasini taklit ederek.

    Bu hareketi gülmeme neden oldu. "Cok kötü bir taklitcisin, biliyorsun degil mi?" dedim burnumu burustururken.

    "Laga lugayi birakta sökül bakalim. Madem hasta degilsin, ellerimden kurtulamazsin. Siz birseyler ceviriyorsunuz ve benden sakliyorsunuz." dedi gözlerini kisip oturdugu yatagin kenarindan süpheyle bakarak.

    Benim tanidigim Derin, kafasina taktigi her hangi bir konuyu bes dakikada cözebilirdi. Onun sanki böyle üstün yetenekleri vardi ve asla ondan birsey saklayamazdiniz. Ancak babalarimizin neyin ortagi oldugunu anlamasi imkansizdi. Bu konu hakkinda onunla konusmayi her ne kadar istesem de kendime engel olmaliydim ve ona hicbir sey anlatmamaliydim. Daha ben duyduklarimla ne yapacagimi bilemezken onlari da böyle bir tehlikenin altina atamazdim. Su ise bak! Ayni gün icinde hem babalarimizin ne kadar karanlik islerle ilgilendigini ögreniyorum, hem Ayaz'in bu yüzden öldügünü, hem de benim belki de yakin bir zamanda ölecegimi ögreniyorum. Belki de icten ice istedigim buydu. Belki de ben ölümümü bekliyorumdur. Bu yüzden doktorun söyledikleri beni fazla sarsmamisti. Sanki bana yapilmis kötü bir saka gibiydi. Agzimda kabak tadi veriyordu.