Tesadüf Serisi 1: TESADÜFI SEYLER

24. Bölüm: Beni korkutuyorsun

     Multimedya: Derin

    Bazen cocuklugumu düsünürüm. Kücükken annem yalan söyleyen cocuklarin burunlarinin uzayacagini söylerdi.

    "Hayatim, kötü cocuklar yalan söyler ve yalan söyledikleri zaman burunlari büyür. Tabii bu sadece masallarda olur. Gercek hayatta asla böyle seyler olmaz. Gercekte yalan söyleyen cocuklara daha kötü seyler olur. Bir kez yalan söylersen daima devami gelir. Bunu durduramazsin. Fakat sen akilli bir cocuksun. Sana yalan söyleyemezsin demiyorum ancak bunun sonuclarina katlanman gerektigini sakin aklindan cikarma. Olur mu?"

    Söyledigimiz yalanlarin sonuclari agir olabilirdi fakat bazen söyledigimiz dogrularin bedelleri daha da agir olabiliyordu. Yalan her zaman kötülüge isaret etmiyordu tipki dogrularin her zaman iyiye denk gelmedigi gibi...

    Iste ben su an o ince cizgideydim.

    New York'da yasam zordur. Sosyal statün ne olursa olsun ve babanin kac tane Jeti oldugu hic önemli degildir. Eger entirikalar ve yalanlarla aran iyi degilse kücük havuzda ki büyük baliklar seni aninda yutarlardi. Bu zamana kadar bir sekilde basimin caresine bakmistim. Fazla ileri gittigim zamanlar da oldu ama hicbir zaman üstesinden gelemeyecegim yüklerin altina girmedim.

    Buraya gelirken nihayet huzuru bulabilecegimi düsünmüstüm. Ancak burada ki ortamin New York'dan hic bir farki olmadigini gördüm.

    Istanbul'a gelirken eski Arya'yi ardimda birakarak gelmistim. Kötü söhrete sahip olan cilgin parti kizi imajimi sorumluluklarinin bilincinde olan Arya ile degistirmistim. En azindan öyle olmasini umuyordum. Su ana kadar iyi yol katetmistim ama Beren'in bunu bozabileceginin farkindaydim ve ondan uzak durmaliydim. Eger Kutay'in sevgilim oldugunu söylersem her sey yolunda gitmeye devam edecekti. Ama bugün annemin iyi kizi olmaya karar verdim. Ya da Beren'den uzak durmayi göze alamayacagimi fark ettim.

    "Bir zamanlar öyleydi ama bir süredir degil." dedim.

    "Peki bunu o biliyor mu?" dedi, Beren.

    "Kutay asla hayiri kabullenemez ve simdi bunu inat haline getirdi."

    "Istersen sana yardimci olabilirim." dedi, Beren ve insani alt üst eden gülümsemesiyle gözlerime bakti.

    "Sagol ama basimin caresine bakabilirim."

    "Yine de, eger yardimima ihtiyacin olursa ben her zaman emrinize amadeyim Leydim."

    Cevap vermedim sadece gülümseyerek basimi salladim.

    Digerlerinin pesinden eve en son ikimiz girdik. Kapida süren kisa bir tanisma merasiminden sonra herkes yemek masasindaki yerini almisti. Bir tarafimda Kutay ve diger tarafimda Beren oturuyordu. Beren'in dizi ara sira bacagima sürtüyordu, disardan bakildiginda bilincsizce yapilan masum bir hareket olarak görünebilirdi ama Beren'i artik taniyordum ve bunu bilincli olarak yaptigina adim gibi emindim. Ona, ne yaptiginin farkinda oldugumu ve bunu hic onaylamadigimi belli edercesine, kimsenin duyamayacagi sekilde hafifce dilimi saklatarak baktim. Fakat o karsilik olarak, carpik gülümsemesini takinip elini dizime vurdu. Yine...

    Sagimi ve solumu kapatmakta olan iki erkegi yok saymaya cabalayarak masada ki sohbete katilmaya calisiyordum. Fakat artik cekilmez hal almaya baslamisti. Kutay'in en son masanin altindan elimi tutumaya calismasi bardagi tasiran son damla oldu. Aniden sandalyemi geriye sürükledim ve hizlica yerimden kalktim.

    "Tatlilarimiza salonda devam edelim mi?"

    Herkesden teker teker onaylama sesleri duyulunca sandalyemi masaya geri itip Candan yengemin yanina gittim.