İskoç Gelin /Tamamlandı/

5.Bölüm-İlk Gece(2. ve Son Part)

-İkinci Part-

Mary, anında çığlığın geldiği yöne doğru kafasını çevirdi; kız kardeşinin sesiydi bu nerede olsa tanırdı. Çığlığına bakılırsa acı içerisinde olduğu çok belliydi, ona yardım etme ihtiyacıyla kocasını üstünden itmeye yeltendi ama Daniel'ın bakışlarıyla göz göze gelince duraksadı. Çığlığı duymasına rağmen umursamamış, hala kendisine anlam veremediği bir şekilde bakmaya devam ediyordu fakat şu anda bunu düşünecek vakti yoktu, kız kardeşinin ona ihtiyacı vardı. Kocasını üstünden itmeye çalışırken son kalan enerjisi de tükendi, Daniel ise bir ölü gibi kıpırdamadan üstünde yatmaya devam ediyordu. Mary;

-Sesi duymadın mı? Kalk da Jamie'ye ne olduğuna bakalım, bana ihtiyacı var. Dedi ve iki sözüyle kocasının yavaşça üstünden yan tarafa doğru kaymasını şaşkınlıkla izledi. Bu kadar güç kullanmasına gerek yoktu anlaşılan, kocası normal konuşulduğunda da gayet söz dinleyen biri olabildiğini göstermişti, bu itaatkarlığını neye borçluydu acaba? Mary şaşkınlığını bastırıp, bunları sonra düşüneceğini içinden söyleyerek kalkmaya yeltendi ama bir el kolunu kavrayıp onu geriye çekti. Mary, kocasının üstüne yığıldı, tekrar kalkmaya yeltendiğindeyse Daniel'ın onu belinden kavradığını farketti. Zaten soğuktan ve biraz öncesinde kocasını itmeye çalışmasından dolayı ne enerjisi ne de hali kalmıştı, şimdi ise kocası gereğinden fazla bir baskıyla onu sarıyordu, bununla başa çıkacak gücü yoktu.

Mary başka zaman olsa bu duruma itiraz etmeyeceğini hatta hoşlanabileceğini düşündü ama şuanda durum farklıydı. Kız kardeşi yardım bekliyordu ve o burada oyalanmaya devam ederken durum daha da kötü bir hal alabilirdi. Bir an önce Jamie'nin yanına gitme ümidiyle İskoç'un göğsünden yüzüne bakmak için kafasını çevirdi:

-Lütfen yardımımıza ihtiyacı var ve her şey için geç kalınabilir! Diye yalvaran bir tonla konuştu. Daniel ise:

-Kocası yanında! Demekle yetindi. Mary, şok olmuş şekilde Daniel'a baktı, Alec Jamie'yi korusaydı kız kardeşi o çığlığı atmazdı demek ki korumayı başaramamıştı. Hemen gitmeleri gerekiyordu, Daniel bunu nasıl anlayamıyordu. Alec bir Tanrı değildi niye ona bu kadar güveniyordu ki!

Kocasının göğsüne elleriyle yapabildiği kadar baskı yapıp kalkmaya çabalarken bir yandan da:

-Alec onu korumayı başaramamış ki bu çığlığı atmış, onlara yardım etmemiz gerekiyor acele edelim, hemen gitmezsek geç kalacağız. Dedi. Daniel onun gözlerinin içine bakıp -bu sırada hala eliyle Mary'nin gitmesine izin vermiyordu- ;

-Bu çığlığı ona attıran zaten Alec! Dedi ve tekrar umursamaz şekilde gökyüzüne bakmaya devam etti. Mary şok olmuş bir ifadeyle İskoç'a bakmaya başladı, kız kardeşi acı çekiyordu hem de o yabani adam yüzünden ve kocası dediği adam bunu bildiği halde kılını bile kıpırdatma gereği duymuyordu. Canına tak etmiş vaziyette sağ elini yumruk yapıp Daniel'in göğsüne vurdu, adam her zamanki gibi hiç etkilenmemişti ama bu sefer yaşam belirtisi göstererek Mary'e baktı. Mary sinirine hakim olmaya çalışarak aklına gelen tüm kötü sözleri bir bir yuttu, Daniel ise biraz önce üstündeyken ona baktığı gibi bakmaya başlamıştı. Ne kadar süre birbirlerine baktılar bilmiyordu ama sessizliği Daniel bozdu:

-Hala anlayamıyorsun değil mi? Onlar evli ve bu ilk geceleri! İstersen aynı çığlığı ya da daha fazlasını sana şuanda attırabilirim ama ilk gecenin böyle bir ortamda olmasını istemem, tabi sen istiyorsan başka!

Mary bu açıklama üstüne bir şey diyemedi. Birisiyle hiç birlikte olmamıştı ve şuan kocasına nasıl bu kadar emin olabildiğini sorup rezil de olmak istemiyordu. Belli ki Daniel bu konuda bayağı tecrübe sahibiydi ve kendi bilgisi mutfakta konuşan kadınları ayaküstü dinlemenin ötesinde değildi, bunun da yeterli olmadığı ortadaydı. Utanç içinde kafasını kocasının göğsüne gömdü, daha ona bakıp rezil olmak istemiyordu.