İskoç Gelin /Tamamlandı/

13.Bölüm-Sonun Başlangıcı(Final Part)

Ve finali yapabilmenin gururunu yaşıyorum:) Okumaya sonuna kadar devam edin:))  

Daniel ilk başta ona anlamayan gözlerle baktı, sonra şaka yapıp yapmadığından emin olmaya çalıştı, hiçbir şey anlamadığındaysa;

-Dalga mı geçiyorsun? Diye sordu. Mary başını hızla hayır anlamında sallayarak;

-Benimle evlenmeni istiyorum "Ferguson" klanının gelecek lideri olan Daniel. Dedi. Daniel bir anlık duraklamanın ardından kahkahalara boğuldu. Kendini kontrol edemiyordu, o kadar çok gülüyordu ki gözünden yaşlar akmaya başlamıştı. Kim bilir en son ne zaman böyle içten bir kahkaha atmıştı.

Mary ise gayet ciddi söylediği bu sözlerde gülünecek ne var anlamıyordu. Hatta karşısında gülmekten nefes alamayacak duruma gelmiş bir adam vardı. Kocasının kahkahaları arttıkça Mary'nin bozulması da bir o kadar arttı ve sonunda daha fazla dayanamayarak atını dehledi. Hemen kendini toparlayan Daniel da onun peşinden giderek Mary'nin atını durdurdu.

Danile'ın okyanus yeşili gözleri, Mary'nin bal rengi gözleri ile buluştuğunda tekrar kahkaha atmaya başladı. Mary tekrar hareketlenecekken atın eyerlerini kavrayan Daniel, diğer eliyle kızı kavradı ve kendi atına doğru çekti.

Bir hayli sinirlenen Mary tek kelime etmeden bekledi ta ki kocasının kahkahası bitene kadar. Bir sinirle;

-Çok mu komikti! Diye sitem etti. Daniel yanaklarından akan yaşları silip;

-Burada kalalı çok olmadı ama delirdin, değil mi? Diye sordu, hala arada gülüyordu. Mary, kocasını inceledi, kendisine deli demesine rağmen deliren belki de oydu. Yavaşça;

-Ne delirmesinden bahsediyorsun? Diye sordu. Daniel ona gülümseyen gözlerle bakıp;

-Mary, biz zaten evliyiz! Asıl sen ne evliliğinden bahsediyorsun? Diye sordu. Her şeyi yeni anlayan Mary kendi kendine gülümsedi. Kocasına;

-Öncelikle ikimizin de delirmediğine sevindim. Tabi ki de evli olduğumuzun farkındayım! Ben sadece dün geceden sonra yeni bir başlangıç yapmak istediğimi belirtmek için söylemiştim o sözü. Evliyiz ama başlangıcından itibaren pek iyi şeyler yaşamadık. En baştan başlarsak bu sefer farklı olabilir diye düşündüm. Sen ne düşünüyorsun? Diye sordu utanmış bir şekilde. Daniel'ın onu reddetmesini hiç istemiyordu zaten bir kez daha red edilirse buna dayanabilir miydi emin değildi.

Daniel, karısının biraz önce söylediği sözleri düşünmeye başladı. Atından yavaşça indi ve kırların arasında yürüdü. Mary;

-Nereye gidiyorsun? Diye sorunca kısaca;

-Burdayım. Dedi. Bir yere gittiği yoktu, öyle bir niyeti de yoktu lakin düşünmek için biraz zamana ihtiyacı vardı.

Etrafta daireler çizerek dolaştı, düşündü, düşündü ve düşündü. Bu sırada Mary tek kelime etmeden kocasının atının üzerinde onun dönmesini beklemeye devam ediyordu. Daniel kendince bir karara varınca karısının yanına geri döndü. Atın sırtında olan karısına doğru bakıp;

-Yeniden başlamak istemiyorum Mary! Dedi. Bu cevabı da alabileceğinin bilincinde kendisini olabilecek her şeye hazırlamaya çalışmıştı Mary fakat yine de bu sözleri duymak onu tarif edilemez bir şekilde üzdü. Kocasına üzüntüsünü belli etmemeye çalışarak;

-Neden? Diye sordu. Daniel hiç tereddüt etmeden açıklamasına başladı, böyle bir soruyla karşılaşacağını biliyor gibiydi.

-Çünkü ne yaşarsak yaşayalım, birlikte yaşadık ve bunları geri alamayız, hayatımızdan silemeyiz ya da hiç olmamış gibi davranamayız, sadece kendimizi kandırmış oluruz. Üzgünüm Mary, yeniden başlamak falan istemiyorum.