Rachel's POV
OMG! I'm excited, but I'm also nervous! This day is the first day of school, and my first day as a College student.
"Mom, gotta go. I love you." I said.
"Sige Chel. Ingat ka ha. I love you too."
Nagmamadali akong lumabas ng bahay saka papunta sa sasakyan ko. Opened the car door, wore my seatbelt, and started it. Tamang kinig lang sa mga music habang nagddrive. Few minutes later, nasa university na ako. I parked my car and started walking.
Habang papasok ako sa university, I can feel the tension. Dami ding pumasok na question sa mind ko, like makakasundo ko kaya mga classmates ko? Terror ba Instructors namin? Something like those thoughts. And eto na, nasa loob na ako ng university. Oh my! I can feel my heart beating loudly. Hinahanap ko na ngayon ang room where I'll spend the First Semester. Tinawagan ko si Bestie Iza.
(Hello?) Sagot niya sa phone.
"Yo. San ka?" Heto pa rin ako naglalakad.
(Sa room na ako bes.) Aniya.
"Huh? Aga mo naman?" She really is an early bird.
(Hoy babae! 7:40 na kaya.)
"I know. Anong room number mo?" I asked.
(201 bes.) Tipid talaga sumagot e. Pano ko nga ba naging kaibigan to? 🙄
"Puntahan kita samahan mo ko hanapin yung room ko. Please?" Pakiusap ko.
(Makakatanggi ba naman ako sayo? Sige hintayin kita sa canteen.) I am now certain that she really loves me.
"Oh sige. Byieee bes." Paalam ko.
(Sige. Sige. Bye.)
I hung up. Heto na't malapit na ako sa canteen. Malayo palang si Iza alam ko nang siya yun. We're best friends since we're just 6 years old. Best friends din kasi sina Mom and Tita Annabeth (Iza's mom).
"Bes bilisan mo! Oras na baka ma-late ako sa first class namin. Trigonometry pa naman yun." She exclaimed.
"Oo na. Eto na. Chill ka lang bes." I said in defeat.
Aba nagmamadali ang bes ko. Sa bagay hirap nga nun. Mahirap pag may na-miss ka sa discussion. Nako ayaw na ayaw ko sa Trigo. Hahaha.
"Anong room number ka ba best?" Tanong niya.
"Hmm. Sa room 302 bes." Sagot ko.
"Ah dun ka lang pala. It's just at the building next to ours."
"Wow naman bes. Edi malapit ka lang pala. Pupuntahan kita if ever wala ako makulit." Saka ako tumawa ng nakakaloko.
"Che! Gusto mong sapak bes?" Tinignan niya ako ng napakasama sabay akmang sasapakin ako. "Eto naman di mabiro." Nakangiting sabi ko. Si Iza parang palaging may PMS. Kung di ko lang talaga kaibigan to aakalain mong super sungit niya na parang pag kinausap mo, anytime mangangagat.
"Eto na yung room mo bes. Hoy babae! Behave ka ha." Sobrang pagiisip ko, di ko namalayang nandito na pala kame. At may pahabilin pa si Mayora.
"Hoy ka din, babae. Di ko kelangan ng habilin mo. Good girl ata to." Sabay belat sa kanya.
"Oh siya bes. I gotta go. Bye. Ingat ha bes." Saka niya ako binesohan.
"Ok bes. Thanks ha. Ingat ka din. Byieeee. Love you."
"Love you mo mukha mo!" Saka siya tumawa. "See you later bes." Saka na siya naglakad pabalik sa home room niya.
Kita niyo kung gaano ka-sweet best friend ko? Ang sarap tirisin. Minsan napakasungit. Minsan may topak.
Anyway, I feel comfortable na. Confidence ko? Ayan, high na high na. So as I entered the room...
"Good morning guys!" I said that, high-pitched and full of energy. Hala! Nakatingin na silang lahat sakin. Oh my! Gosh! What to do?! Moment of silence. Then, nag-smile na lang ako. That was really AWKWARD. After a few seconds, nag-smile na din sila sakin. At makalipas ang ilang minuto...
