Rachel’s POV
“BYE GUYS! SEE YOU LATER.” We headed towards the gate.
Nasa labas na kami ng campus. Lakad ang banat namin ngayon ni Jinro. Lakad lakad lakad. Hanggang sa… may van na tumigil sa may harapan namin. Kasunod nun ang pagbaba tatlong lalaki. Sh*t! Ano bang nangyayari dito?! Hinatak kami papasok sa van.
“ANO BA?! LET US GO! HELP!” Sigaw ko. “JINRO!” I looked at him.
“ANO BANG MERON DITO AT KAMI PA NAPAGTRIPAN NIYO?!” I just can't. “TULONG! MAY NAKAKARINIG BA SA AMIN?!” I won't stop. “TULUNGAN NIYO NAMAN HO KAMI!”
“ANO BANG NAGAWA NAMIN SA INYO?! JINRO, PANO NA TAYO?! AYOKO PANG MAMATAY!” Tinignan ko si Jinro.
“KUYA PAKAWALAN NIYO NA HO KAMI! WALA NAMAN PO KAMING PERA EH. ANO BANG KASALANAN NAMIN?! SABIHIN NIYO NGA!” Sigaw lang ako ng sigaw. Si Jinro, wala siyang imik. Parang chill lang siya.
“Wala kang kasalanan, miss. Yung kasama mo meron. Pinagbabayad lang namin siya.” Sabi nung lalaki. Kasabay nun ang pagtanggal ng mga mask nila. Bigla namang hinaplos nung lalaki yung mukha ko. Jinro, wala ka man lang bang gagawin?!
“Wag kang mag-alala, miss. Hindi ka naman namin sasaktan eh. In fact, mag-eenjoy ka pa nga sa gagawin namin. We’re going to taste heaven.” Kinikilabutan ako. Ayoko neto! Ang g-gwapo pa naman nila. Kaso… mga g*go mga to! Jinro naman! Ipagtanggol mo naman ako! Dear God, wag naman po sana mangyari sakin yung naiisip ko.
“PAKAWALAN NIYO NA KAMI!” Sigaw ko ulit. Hindi naman nila ako pinakikinggan. Jinro ano ba naman. Hindi man lang siya umiimik. Ni hindi nga siya makatingin sa ‘kin eh. Guilty ba to? Wag naman sana. Nagtiwala pa naman ako sa kaniya... ulit. Don’t tell me I made a mistake again. I need to have the answers.
“Sabihin niyo na nga sa akin kung anong nangyayari dito.” I said calmly.
“Should we be the one to tell you? Try to ask Jinro about it.” They knew Jinro. I faced him.
“Jinro?” Hindi pa rin siya makatingin sa ‘kin.
“You owe me an explanation. Tell me.” He just looked away. Konting konti nalang sasabog na ako. Tahimik lang kami sa loob ng sasakyan. Hindi ko nga alam kung saan kami papunta. Nagp-panic na ako sa totoo lang. Tanging si Jinro lang ang kilala ko dito. Oh! Scratch that. Kilala ko nga ba siya? Mukhang hindi. Hindi na ngayon.
“FVCK IT JINRO! SAY SOMETHING!” Di ko na nakaya ang katahimikan.
“I NEED TO KNOW EVERYTHING! SO PLEASE… EXPLAIN TO ME. EXPLAIN EVERYTHING. EXPLAIN WHAT’S HAPPENING.” He looked at me… teary-eyed.
“S-sorry.” Yun lang ang nasabi niya.
“OH PLEASE, JINRO! I DON’T NEED YOUR SORRY! I NEED YOUR EXPLANATION!” Gustong gusto ko na sumabog. Galit na galit ako. Galit ako sa kanya. He fooled me... again. Galit din ako sa sarili ko because I let him.
“I’m really sorry. I just don’t know what to do.” He said calmly. Sinabi niya yan ng hindi nakatingin sa ‘kin. I just cussed. Cussed. And cussed. I didn’t stop cursing them.
“Tama na nga yan!” Sinampal ako nung lalaki. Napatahimik naman ako sa ginawa niya.
“Ano ba naman Cris! Wag mong saktan!” Sabi nung kasama niya.
“Eh ang talas kasi ng dila. Maganda pa naman. Teka nga, Dane. Penge nga ako ng yosi.” Sabi naman nung Cris.
“Oh heto. Hoy Cedrick, pahiram naman ako niyan. Kanina ka pa.” – Dane referring to that Cedrick.
