Jinro’s POV
Pinayagan ako ni Chel na ligawan siya ulit. Ang sabi ko, sincere ako, seryoso sa sinabi ko. 5 months na ang nakalipas mula nung payagan niya ako ulit. Mula nung gabing nag-usap kami ng masinsinan. Sa 5 months na yun, everyday ko siyang dinadalaw sa school. And every moment, may surprise ako for her. This day, I planned again. Para naman mapasagot ko na siya. Kailangan ko na kasi talaga.
“Oh pag nakita niyo na siya ibigay niyo na isa-isa yan ha?”
Kumuha ako ng 6 na tao para sa 6 roses. After a couple of minutes, dumating na siya. Nagtago ako sa may puno. Isa-isa na nilang binigay yung rose. Bale ganito yun… 1st rose = I. 2nd rose = Love. 3rd rose = You. 4th rose = Rachel. 5th rose = Elizah. And the last rose = Levine. After niyang ma-receive yung last rose, nakita ko siyang nakangiti. Nung malapit na siya sa puno kung nasan ako, lumabas na ako at hinarang siya.
“Ano… ayos ba?” I am kinda nervous.
“Ah… Eh… oo naman.” Sagot niya. Kitang kita ko sa kaniya na Masaya siya.
“Ah Chel… wag ka magagalit ha?” I looked into her eyes
“Sige. Bakit? Ano ba yun?” Tanong niya.
“Kelan magiging tayo ulit? Alam ko medyo mabilis. Pero kasi… basta gusto ko akin kana uli...” Di ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla niyang sinabing...
“Oo na. Iyo na ako ulit. Tayo na.”
“Talaga? Yes!” Sobrang saya ko! Niyakap ko siya ng mahigpit. I felt na may nakatingin sa amin. Not sure kung sino. Basta masama ang kutob ko.
Austin’s POV
5 months ko nang hindi nakakasama si Chel. Palagay ko nga iniiwasan niya ako eh. Tapos… may kasama pa siyang ibang lalaki. Tss. Dahil ba to sa sinabi ko noon?
*FLASHBACK*
““Enjoying my treat?” Asked Austin.
“Yes. Of course this is a treat. Hahaha. Ano ba nakain mo at nanlibre ka?” I asked out of curiosity.
“Well, I’m just considering this as our first date.” Seryoso ako. Pero parang she only takes this as a joke. Sa bagay di naman ako paniniwalaan nito. Kasi naman ang alam niya kung ano ako.
“Alam mo Austin, para ka talagang sira.” See. I told you guys. But I really need to convince her.
“I’m dead serious.” Cause I really am.
“Umayos ka asungot. Uupakan talaga kita.” She said.
“Kahit pa upakan moko dito, seryoso ako sa sinabi ko.” After I said those words, di na niya ako inimikan. Then suddenly, may biglang tumulo sa mga mata niya. Oh no! anong nangyayare sa kaniya? Seryoso naman kasi talaga ako eh.
“H-hey. What happened to you? Why are you crying?” Why is she crying?
“Who’s crying?” She replied. Nagmamaang maangan pa. Tss.
“You. Who else am I talking to? D*mn. I’m sorry.” Di ko talaga sadya.
“Oh. Why are you saying sorry? It’s not your fault.” Tanong niya.
“Then why are you crying?” I'm really confused.
“No. I’m not. I just yawned.” Sagot niya.
