Ik moet en zal je krijgen

Zesentwintig.

Dave zet de doos bonbons op de keukentafel en helpt me met de spullen naar boven brengen. 'Ik zag je heldendaad op het nieuws en in de krant.' 'Het was niks.' Zeg ik met een glimlach. 'Het was niks je hebt levens gered.' 'Ik weet het maar iedereen had het gekunt.' 'Ik niet.' Ik lach en geef hem een duw zodat hij op bed valt. 'Wat?' Vraagt Dave lachend. 'Jij zou alleen het leven van motors kunnen redden.' 'Klopt.' Ik leg mijn kleren in de kast en ga dan naast Dave zitten op bed. 'Emma.' Ik kijk in zijn ogen. 'Ja?' 'Ik heb je gemist.' Zegt hij en begint te blozen. 'Aah ik jouw ook wel een beetje hoor. Ik duw hem achterover met heel mijn lichaam. Ik lig op zijn borst en kijk in zijn ogen. 'Dave. Ik moet je wat vertellen.' 'Wat dan?' 'Je kunt best leuk zijn maar laat dat dan ook zien en gedraag je niet als een badboy die als maar kusjes wil.' 'Ik beloof het Emma.' 'Dankje.' Ik sla mijn armen op zijn nek en ga met mijn hoofd in zijn nek liggen. Hij slaat zijn armen om mij heen en tilt me op. Hij draagt me mee naar beneden en zet me op het kookeiland. Hij kijkt in mijn ogen en ik doe het zelfde. Zonder erbij na te denken zoen ik hem. Waarom doe ik dit? Het voelt goed. Nee dat voelt het niet hij is een badboy. Nou en hij is lekker geef toe. Mijn gedachtes maken een soort ruzie omdat ik niet kan kiezen maar alsnog staan we tong tegen tong. Ik laat me van het kookeiland glijden op de heupen van Dave. Hij draagt me mee naar de bank en gaat dan zitten. Ik laat zijn lippen los en kijk in zijn ogen. Er verschijnt een kleine lach op mijn mond net als bij Dave. Ik ga naast hem zitten met mijn armen om hem heen en mijn hoofd op zijn schouder. Hij zet de tv aan. Het begint op het nieuws maar Dave zet het over. 'Wacht ga is terug.' Ik pak de afstandbediening af en zet het terug. 'Wat...' 'Ssst.' Op het nieuws hebben ze het over de manege. Priscalle gaat de manege weg doen en de paarden ook. Mijn telefoon gaat af en ik ren ernaar toe. 'Hallo?' 'Ja hé met Thomas. Heb je het gehoord op het nieuws?' 'Ja ik kijk het nu.' 'Ik ben er kapot van.' 'Snap ik waar gaan die paarden heen.' 'Dat weet ik niet.' 'Kun je het niet kopen?' 'Daar ben ik mee bezig maar ze hebben de handtekening nodig van mijn ouders dat die akkoord gaan.' 'Heb je gezegt dat die niet meer leven?' 'Ja maar dan willen ze het van mijn verzorger.' 'Maar die heb je niet.' 'Nee klopt, Emma help wat moet ik doen?' 'Ik bel mijn vader wel of hij een handtekening wil zetten.' 'Maar dan moet hij hierheen komen.' 'Wacht ik bel je zo terug.' 'Oké.' Ik hang op en toets het nummer van mijn vader in. 'Kom op neem op. Toe nou.' Gelukkig neemt hij op. 'Emma?' 'Ja pap ik heb een probleem. De manege het paard gaat weg. Thomas wil het overkopen maar daar heeft hij een handtekening voor nodig van zijn ouders of verzorgers.' 'En dat is een ramp?' 'Ja want die heeft hij niet. Pap wil je voor even zijn verzorger zijn?' 'Maar ik kan niet naar jullie komen.' 'Bel Thomas dan, misschien accepteren ze het met bellen.' 'Is goed.'