Ik moet en zal je krijgen

Negentien.

We zijn bij de manege aangekomen en rennen snel naar binnen. Terwijl Thomas voor het paard zorgt kijk ik of alles goed met het gebouw. 'Thomas het staat hier blank.' 'Shit.' Hij laat zijn spullen vallen en komt naar me toe rennen. 'Is de baas er?' 'Nee maar die kunnen we beter bellen.' Thomas rent snel naar de telefoon van de manege en belt naar de baas. 'Ja hallo met Thomas. De manege staat blank van de regen. Ja. Waar liggen die? Oké tot zo.' 'En?' 'Ze komt eraan we moeten ervoor zorgen dat de paarden veilig zijn en we moeten de zandzakken neer leggen.' 'Zullen we de paarden in de binnenbak doen?' 'Ja doe maar.' Ik pak één voor één de paarden en breng ze naar de binnenbak. Als ik dat klaar heb help ik Thomas met de zandzakken.

Als alle zakken liggen komt de baas eraan rijden. 'Hé.' Zegt ze. 'Waar zijn de paarden?' 'Die heb ik in de binnenbak gedaan.' 'Oké dus die zijn veilig.' 'Waar waren jullie?' 'We waren op een rit met de kar. Onderweg begong het te regenen.' 'Is er niks gebeurt met jullie?' 'Nee hoezo?' 'Door de regen zijn er veel ongelukken gebeurt. En daarom dus ook twee doden.' Ik sta met open mond te luisteren. Maar we gaan al snel weer verder met de zandzakken.

Ik hoor opeens een lawaai. 'Hoorde jullie dat?' 'Nee. Waarschijnlijk een sterke wind.' Ik vertrouw het niet en ren naar de paarden. Als ik in de binnenbak kom zie ik een groot gat in het dak. De paarden zijn overstuur en staan met ze allen in een hoek. 'Shit.' Er komt een harde wind naar binnen. Ik ren naar de paarden en kijk of ze niet gewond zijn. 'Thomas!' Hij hoort me niet dus roep ik nog drie keer. 'Thomas! Help!' Thomas komt eraan rennen en schrikt van het gat in het dak. 'Shit!' Hij komt naar me toe rennen en pakt mijn armen vast. 'Is er niemand gewond.' Ik schud mijn hoofd. 'Wacht hier.' Hij rent weer terug naar de stallen en haalt de baas erbij. Ze staat met angst naar mij en de paarden te kijken. 'Zorg voor het veulen ik ben zo terug met hulp.' Ze rent weg naar de auto en rijd weg. Ik ga tussen de paarden door en zoek Romeo. Ik tref hem aan tussen de paarden naast zijn moeder. Ik buig naar hem toe en hou hem goed vast. 'Emma is Romeo in orde?' 'Ja.' Ik word steeds geduwt door de paarden die in paniek zijn. Ook Romeo word geduwt. Opeens valt er een paard van angst om. Net niet op mij. 'Emma!' 'Niks aan de hand.' Ik probeer alle paarden rustig te laten worden maar dat gaat met moeite. Ik duw de paarden aan de kant en probeer Romeo mee te nemen naar voor. Bij het laatste stukje gaat dat met moeite maar het lukt me toch. Ik geef hem aan Thomas en ga dan terug voor de moeder van Romeo.