Vijfendertig.

2.2K 85 0
                                    

Ik word in een rolstoel gezet en terug naar mijn kamer gerolt. 'Laat me gaan.' 'Dat gaat niet u bent gewond.' 'Er mankeert niks aan mij.' Ik probeer uit de rolstoel te stappen maar daar loopt hij te hard voor. Aan de zijkant zie ik een rem zitten, ik trek eraan en we komen tot stilstand. Ik stap uit en ren weg. De dokter zet de rolstoel snel aan de kant en rent achter me aan. Ik ren door de gang heen naar de kamer van Dave. Ik ren zijn kamer in en sluit de deur achter me. 'Emma.' 'Dave. Help.' 'Emma.' De dokter komt toch binnen en pakt mijn arm. Hij zet een naalt in mijn arm en dan word alles wazig. 'Da...' 'Emma! Nee stop!' Dat is het laatste wat ik hoor.

Ik word wakker en het eerste wat ik zie is een lege witte kamer. Op mijn handen zitten een soort van handschoenen. Ik kan ze niet uit doen en ik kan er niks mee. Wat daarna opvalt zijn mijn kleren. Ik heb een witte jurk aan. 'Je bent hier geplaatst vanwege je rare gedrag.' Ik schrik van de persoon die uit het niets begint te praten. 'Laat me gaan!' 'Dat kan pas als je weer normaal bent.' 'Ik ben normaal.' 'Je bent agresief.' 'Als je me hier laat word ik het wel ja.' 'Het spijt ons we hadden geen keus.' 'Laat me gaan.' Ze reageren niet meer terug. Ik probeer met mijn voeten de handschoenen uit te krijgen maar dat geeft geen verandering. 'Help! Help! Help! Help me nou!' Niemand hoort me. 'Meisje.' Ik schrik. 'Ja?' 'Er is iemand die je wil spreken.' Er komt een grote robot arm uit de muur die mijn arm pakt. Dan gaat de deur open en komt Dave naar binnen. 'Emma!' Hij kijkt geschrokken. 'Dave help me.' 'Emma.' De deur gaat dicht en de robot arm gaat weg. Ik ren op hem af en spring in zijn armen. 'Haal me hier weg.' 'Ik ga het proberen.' 'Bel mijn vader die kan me helpen.' 'Is goed.' 'Ik ben bang Dave.' 'Ik weet het.' 'Help me.' 'Ik ga doen wat ik kan.' 'Dankje.' Ik geef hem nog een kus en dan moet hij gaan. De robot arm pakt mijn arm weer en Dave vertrekt.

Ik weet niet hoelaat het is, ik weet niet waar ik ben, ik weet niks. Ik kan niet slapen alleen maar wachten op mijn redder. Maar ja hoelang gaat dat duren en komen ze wel? Dat zijn vragen die alleen de mensen buiten dit hok weten. Opeens schiet er iets in mijn hoofd. Als ik nou naar de wc moet waar zou dat moeten? 'Hallo? Ik moet naar het toilet.' Er schuift een bak naar binnen. 'Ja hallo hier doe ik het niet op hè.' 'Dat of niks.' 'Oké maar niet kijken.' 'We moeten kijken anders ontsnap je.' 'Dan ga ik niet.' 'Jij je zin.' Ik loop naar de robot arm met de bak en haal de bak eruit. Ik gooi het naar een camera die in de hoek van de kamer hangt. 'Shit ze heeft ons eruit gegooit.' Zegt iemand nog door de microfoon. 'Wat doen we nu.' 'Iemand bij haar op de kamer?' 'Slim Erik ga jij maar.' Er gaat een deur open en de man komt naar binnen. Ik ren naar hem toe en schop hem in zijn ballen, ik sla op zijn neus en knijp zijn keel dicht.

----------
Hi ik zit in Zweden ik heb een dag geen wifi gehad dus heb ik niks kunnen posten vandaag komt mijn kennis die een hotspot aanmaakt. Sorry hiervoor. We zijn wel doeners op vakantie dus als er een hoofdstuk op komt kun je die alleen in de avond verwachten. Ik hoop dat het me lukt om er elke dag één te posten. Sorry en veel plezier met het boek.

Ik moet en zal je krijgenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu