Ik moet en zal je krijgen

Dertig.

'Ik vind best maar als ik haar ooit naai prik ik een groot gat in de condoom.' Dave negeert hem en komt naar binnen. 'Is het waar?' 'Wat?' 'Je zegt nu zeker gewoon dat ik speciaal ben om me gerust te stellen. En dalijk naaien jullie me één voor één.' 'Nee Emma.' 'Rot op, je hebt je kans verpest.' 'Nee Emma ik wil je helpen.' 'Waarmee de ontmaagding? Rot toch op.' 'Nee Emma ik wil niet zo zijn als hun. Geloof me ik ben anders.' Ik ren naar boven en ga op bed zitten. Ik pak mijn telefoon en bel Sophie. 'Hé Em waarom staat Dave naakt in je huis.' 'Niet belangrijk Soof.' 'Waarom belde je?' 'Ik vertrouw Dave niet.' 'Je bent niet de enigste Em.' 'Nee Soof je snapt het niet, zijn vrienden waren hier.' 'En dat is erg.' 'Soof.' 'Ja wat.' 'Timon rende naar boven voor Dave en Sander bleef alleen achter met mij in de woonkamer.' 'Ben je aan het huilen?' 'Ja. Soof ik weet het gewoon niet meer.' 'Em ik kom nu naar je toe.' 'Dankje.' Ze hangt op en een paar minuten later staat ze aan de deur. Ik doe snel open en het eerste wat ze doet is mij een knuffel geven. 'Smeerlap.' Als ze Dave langs ziet lopen laat ze me los en gaat ze op hem af. 'Wat dacht je nou, ooh die Emma is net als de andere laten we haar gaan delen?' 'N..' 'Ach hou toch je kop, raak mijn vriendin met één vinger aan en je zult je hele leven lang spijt hebben.' 'Oké.' Ze wil uithalen maar ik kan haar nog net op tijd achteruit trekken. 'Emma laat me nou.' 'Nee.' 'Em ik wil je alleen helpen.' Het lukt haar om te ontsnappen en valt Dave aan. Dave pakt haar heupen vast en tilt haar met gemak op zijn schouder. 'Zo is het wel genoeg hè Soof.' 'Ooh ik krijg je wel.' Ze is aan het schoppen en aan het slaan op zijn rug maar hij geeft geen kick. Hij loopt naar de voordeur en zet haar op de stoep. Hij sluit snel de deur en trekt me mee naar het raam. Hij laat zijn handen zien aan Sophie en zet ze dan op mijn billen. 'Wat doe je?' 'Die trut laten zien dat ik niet zo ben als mijn vrienden.' 'En dat doe je op deze manier?' Hij laat me los en loopt weg. Sophie staat boos tegen het raam te kloppen en staat te schreeuwen. Nick heeft het inmiddels al gezien want hij komt naar buiten en tilt Sophie op mee naar binnen. Als ik me omdraai zie ik Dave aan het kookeiland zitten. Hij kijkt getreurt naar beneden. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. 'Ik geloof je.' Zeg ik waardoor hij met een glimlach naar me kijkt. 'Het spijt me Em maar ik ben niet net als hun.' 'Ik geloof je, echt waar. Je hebt me zelfs geholpen.' 'Dankje.'