Drieendertig.

2.1K 91 0
                                    

Hij lacht me uit. 'Is dat alles?' 'Ik ging erop staan.' Hij pakt het op en gooit het in de prullenbak. Hij komt naar me toe en houd zijn handen voor mijn gezicht. 'Iiiieeew!' Ik ren naar de andere kant van het zwembad en Dave komt achter me aan rennen. Hij krijgt me te pakken en tilt me op. 'Aaaah.' Opeens zet hij me neer en loopt hij naar het tuinhuisje. Hij loopt naar binnen en ziet een meisje zitten. Ze zit vast met handboeien en heeft tape op haar mond. Ze heeft geen kleren aan en kijkt angstig. 'Emma, haal een deken.' Ik loop naar binnen en pak een deken van de bank. Ik geef het aan Dave die hem over het meisje legt. Ik haal de tape van haar mond en ze spuugt zo in het gezicht van Dave. 'Klootzak!' Ik trek Dave aan de kant en sla haar in haar gezicht. 'Wow stop.' Zegt Dave en haalt me van haar af. 'Ze moet niet spugen we helpen haar alleen.' 'Je hebt gelijk Em maar ze is overstuur.' Ik kijk haar arrogant aan. 'Maak me los.' Ik kijk in het tuinhuisje en zie een klein sleuteltje liggen. Ik draai de handboeien los en meteen springt ze op Dave. Ze slaat hem een paar keer. Ik wil haar van Dave af halen maar ze haalt een pistool te voorschijn. Ik schrik en doe mijn handen omhoog. 'We willen je alleen helpen.' 'Jullie hebben me opgesloten en zwanger gemaakt.' 'Nee dat deden wij niet.' 'Hij wel.' 'Hij is de hele tijd bij mij geweest.' 'Jullie zaten in het zwembad nog te wippen.' 'Nee..' 'Hou je kop.' Ze richt haar geweer op mijn hoofd. 'Het word tijd dat die ballen van jou eraf gaan.' 'Ik heb niks gedaan.' Ze maakt Dave vast met één handboei en mij met de andere. Ze houd mijn hoofd zo vast dat ik mee moet kijken. 'Niet doen.' Zeg ik. 'Ik ben zwanger en dat is zijn schuld.' 'Dat is het niet maar die van Sander en Timon.' 'Kop dicht.' Ze doet haar geweer in mijn mond en het zweet breekt uit. 'Emma!' Roept Dave en kijkt met angst naar mij. 'Ik kan je naar die jongens brengen, echt ik was het niet.' 'Zeg maar dag tegen je vriendin.' 'Nee.' Ze slaat me heel hard en alles word zwart.

Als ik weer wakker word zit ik in een ambulance. Ik kijk om me heen.
De deuren staan open en het meisje zit in de politie auto. Sander en Timon zijn er ook ze staan met handboeien tegen de muur. Nick en zijn gezin staan te kijken bij de deur, maar Dave, die zie ik nergens. Er zit een man naast mij en is bezig met mijn hoofd. 'Ze is bij!' Roept hij tegen iemand die buiten loopt. Hij legt een doekje op mijn hoofd en ik moet het vast houden. 'Ik ben zo terug.' Hij stapt uit en loopt weg. Sophie komt naar me toe rennen. 'Emma.'

Ik moet en zal je krijgenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu