Ik moet en zal je krijgen

Elf.

Nick staat naast mij en luistert naar de man. 'Het gaat prima met haar, ik zou voor de zekerheid haar om het uur even wakker maken en haar laten zeggen hoe ze heet, want het kan zijn dat ze een hele lichte hersenschudding.' Nick knikt ja. Ik sta op en loop langzaam naar buiten. 'Dave?' Hij draait zich om en loopt naar me toe. Hij geeft me een knuffel. 'Wat doe je?' 'Ik dacht dat ik je kwijt was.' 'Maar het was niks.' Hij kijkt naar mijn hoofd waar een grote pleister op zit. Daarna kijkt hij naar mijn handen die onder het bloed zitten. 'Kom dan maken we je handen schoon.' We lopen samen naar de keuken en wassen mijn handen. De man vertrekt weer en Nick komt naar ons toe. 'Je hebt rust nodig en moet s'avonds om het uur wakker worden om op de vraag hoe heet je te antwoorden.' 'Wat een flauwekul.' Zeg ik. 'Maar we doen het wel Em.' Zegt Dave die de kraan uitdraait. 'Kom dan gaan we naar boven.' 'Ja ik ga ook maar naar huis mijn bed in.' Ik loop naar boven maar kan mijn evenwicht niet onder controle houden dus val ik op de grond. 'Auw.' Zeg ik droogjes waardoor Dave meteen naar me toe komt. 'Waarom zit je op de grond?' Vraagt hij. 'Mijn evenwicht werkt niet mee op de trap.' Hij tilt me op en helpt me om naar boven te gaan. Ik loop naar mijn kamer en pak mijn pyjama. Ik kijk Dave aan dat hij de kamer moet verlaten zodat ik me om kan kleden. 'En wat als er iets gebeurt?' 'Dan roep ik wel wat.' 'Ja maar als je weer flauwvalt kun je dat niet.' 'Vertrouw me.' Hij knikt en gaat op de gang staan. Ik kleed me snel om. Als grap roep ik: 'Help.' Dave komt snel de kamer in rennen. 'Wat is er?' Ik hou het niet meer vol en lach me dood. 'Em?' 'Het was een grap.' 'Em ik schrok me dood.' 'Sorry.' 'Nou tot over een uur.' 'Ja.' Hij maakt mijn lamp uit en ik val in slaap. De hele nacht maakt Dave me om het uur wakker en vraagt me hoe ik heet. Elke keer geef ik antwoord zodat ik snel kan door slapen.

De volgende dag word ik wakker met Dave die op de grond ligt te slapen. Wat is hij schattig als hij slaapt. Ik stap uit bed en loop naar de badkamer. Ik haal mijn pleister van mijn hoofd en kijk naar de wond. Het ziet er smerig uit. Als ik het aanraak doet het pijn. Ik pak een washandje en doe er wat water op. Ik doe het voorzichtig tegen mijn wond maar het brand heel erg. Ik zet mijn tanden op elkaar en houd het er alsnog op. Ik leg het weer neer en ga naar beneden. Ik ga maak de deur van de achtertuin open en loop naar het zwembad. Opeens gaat de telefoon. Ik loop er langzaam heen en neem op. 'Hallo met Emma.' 'Dag schat met mama. Ik kan voorlopig niet thuis komen.' 'Waarom niet?' 'Er is een virus op het werk niemand mag weg voordat er wat meer duidelijk is. Sorry.' 'Het geeft niet. Ben je niet besmet?' 'Dat weten ze niet. Ik moet hangen de doktoren zijn er.' 'Sterkte, doei.' 'Doei.' Ze hangt op en ik laat me op de grond zakken.