Drieentwintig.

2.7K 114 0
                                    

'Sorry maar ik wist niet wat ik moest pakken.' Ik zet alles naast hem neer en kijk naar de wond. Thomas palt er een zalfje tussenuit en geeft het aan mij. Ik pak het aan en smeer het erop, en daarna wikkel ik het in met verband. 'Dankje.' 'Je kunt beter jezelf bedanken.' We lachen.

We zitten tv te kijken als opeens de telefoon gaat. Thomas slentert ernaar toe en neemt op. 'Ja. Oké dus alles gaat goed? Fijn dankje. Doei.' Hij legt met een lag de telefoon neer. 'Ze zijn veilig aan gekomen en we kunnen de paarden bezoeken wanneer we willen. Er verschijnt een grote glimlach op mijn mond bij het woord veilig. 'Dat is geweldig.' 'Zullen we er vanmiddag heen gaan?' 'Ja leuk.' Zeg ik en sta meteen op van vreugde.

We fietsen de hoek om en komen aan bij de manege. Het is een stuk groter dan die bij Thomas, maar voor de rest is alles het zelfde. We zetten de fiets tegen een boom en lopen naar binnen. 'Hallo?' Vraagt Thomas. 'Hallo.' Zegt een vrouwtje die de hoek om komt lopen. 'Ooh jullie komen voor de paarden van Priscalle.' We knikken ja en volgen haar mee naar een heleboel stallen. Onderweg praat ze over de camping van haar. 'Nou dit is een paardencamping, dat houd in dat je hier op vakantie kunt gaan met je paard of zonder paard want die hebben we natuurlijk ook te leen. Alles hier staat in het teken van paarden.' We lopen een andere schuur in waar we de paarden van onze manege aantreffen. Voordat ze weg loopt zegt ze: 'Jullie zijn wel echte helden hè.' We kijken elkaar aan en lachen. We kijken in elk hok op zoek naar Romeo. 'Hier.' Thomas heeft hem gevonden. Ik maak het hok open en loop naar Romeo toe. 'Dag Romeo.' Zeg ik en aai hem. Thomas gaat opzoek naar zijn eigen paard, Andries. 'Waar is Andries?' Vraagt hij. 'Heb je in alle hokken gekeken?' 'Ja maar hij is er niet.' 'Wacht hier ik ga het vragen.' Ik loop weg opzoek naar het vrouwtje. 'Hallo?' Roep ik de hele tijd tot ik haar tegen kom. 'Hé.' Zegt ze vrolijk. 'We zijn op zoek naar Andries, een bruin paard met witte sokken.' 'Als hij er niet bij staat is hij hier niet geweest, sorry.' 'Maar dat kan niet.' 'Sorry meis dan moet je het aan Priscalle vragen.' 'Dankje.' Ik loop niet naar Thomas omdat ik dan bang ben dat hij bang word of boos. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en bel naar Priscalle de baas van de andere manege.

Ik moet en zal je krijgenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu